Që nga koha e Nikolla Pashiqit, regjimi i Beogradit po përpiqet të ulë boshnjakët nga Sanxhaku në një grup fetar. Pashiq shkatërroi Xhemijetin, i ndau boshnjakët nga organizata myslimane jugosllave dr. Mehmed Spahos dhe detyroi boshnjakët të jenë me Partinë e tij Radikale, ashtu siç bën edhe Vuçiq sot. Pashiq pastaj u mbështet tek myftinjtë. Këtë përpjekje e kanë zgjeruar partizanët. U likuidua Rifat Burxhoviq Trsho, i cili ishte një përfaqësues i boshnjakëve të Sanxhakut ndërsa myftiu i kuq Murat Sheqeragiq mori vendin e tij. Në kohën e Titos selia e bashkësisë islame ishte e vendosur në Prishtinë dhe regjimi i Beogradit ishte mbështetur në poltronët e vet komunistë nga Sanxhaku, të cilët menduan dhe punuan njëjtë si Beogradi.
Në kohën e Millosheviqit, boshnjakët e Sanxhakut ishin vetëm masë biologjike.
Në përgjigjet dhe komentet në raportet ndërkombëtare për shkeljen e të drejtave të njeriut, ata u paraqitën si qytetarë të besimit mysliman. Në kohën e Zoran Gjingjiq ata u trajtuan si një grup fetar që nuk ka të bëjë fare me boshnjakët e Bosnjës dhe Hercegovinës. Gjingjiq favorizoi udhëheqësit fetarë duke u dhënë atyre privilegje të ndryshme, duke i lidhur ata me Beogradin.
E njëjta praktikë e mori Aleksandar Vuçiq në përpjekje të rekrutoj nga Bashkësia Islame një lider gjithboshnjak.
Në nëntor do të ketë zgjedhje për këshillat kombëtare të pakicave kombëtare. Beogradi do të bëjë gjithçka që Këshillin Kombëtar boshnjak ta dorëzojë në duart e hoxhallarëve dhe në këtë formë institucionet kombëtare t’i shndërroj në ato fetare . Nga 21 Këshilla Kombëtare në Serbi, kjo do të ndodhë vetëm me boshnjakët. Në këtë mënyrë, Beogradi do të marrë një udhëheqës suprem sipas vullnetit të tij.