(Begut, Mirsadit, Xhaferit, Valonit, Turgajt, Arbenit, Samitit, Hysenit, Fatlumit, Nusretit…)
Luftimet në Kumanovë, më 9 e 10 maj të vitit 2015, mes një formacioni të Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare dhe forcës qindfish më të madhe të policisë së ish-RJ të Maqedonisë, doemos se na i kthejnë në memorie legjendat biblike: luftën e Davidit kundër Goliatit, dyluftimin e Gjergj Elez Alisë kundër Balozit të Zi, qëndresën e Oso Kukës në Vraninë, Qëndresën titanike të Legjendarit, Adem Jashari, në Prekaz…
Kështu është përsëritur e ripërsëritur sa e sa herë e kaluara heroike shqiptare, sepse vetëm kështu, vetëm me sakrifica të tilla, me luftëra gjithnjë të pabarabarta kemi mbijetuar e do të mbijetojmë në këtë Evropën tonë “shumë të qytetëruar, shumë të drejtë e shumë demokratike”. Kësaj radhe po e kursej Fishtën e Madh, për ta treguar fytyrën e vërtetë të Evropës shtrigë e njerkë, sepse jo për të gjitha mjerimet e katrahurat tona na ka faj Evropa.
Nuk ishte Evropa ajo që i shpalli terroristë bijtë tanë.
As kreu i NATO-s nuk i shpalli banditë, madje asnjë shtet në Evropë nuk u ngut për të dhënë vlerësime të tilla, përveç politikës zyrtare të Shkupit, të Beogradit, të Kremlinit e Athinës. Kësaj valleje iu bashkuan edhe batot e bastardët, vllastiqët, lubët, drizët, kursanët, sorrët e ham-hamët e mbetjeve të UDB-së në Kosovë. Kori i këtyre shtriganëve ishte në linjën e përhershme të etiketimeve, manipulimeve, shantazheve, përhapjes së dubiozave, duke i etiketuar luftëtarët me tiketat e markës “Made in Jugosllavia”, gjithnjë si shqiptarë: “terroristë, separatistë, irredentistë” etj. Disa medie e portale shkuan aq larg sa 40 trimat në Kumanovë, që i bënë ballë hordhive të një shteti, i shpallen edhe banditë, zhvatës, njerëz me dosje, të manipuluar nga Serbia, madje edhe nga vetë Gruevski.(!)
Më të zëshmit ishin si gjithnjë shpikësit e teorive të konspiracionit, gërmuesit e nevojtoreve të UDB-së, të KGB-së, bijtë e bijat e spiunëve dhe ambasadorëve, inspektorëve, milicëve e hafijeve të ish-Jugosllavisë. Të gjithë këta shpirt e mendje shitur nuk lanë gur pa rrokullisur, në përpjekje për ta deformuar realitetin dhe për ta satanizuar çdo përpjekje të shqiptarëve për liri e bashkim kombëtar.
Sot, me nderimet më të sinqerta e më të përkushtuara kombëtare po varroset luftëtari emblematik, ademjasharian, Beg Rizaj, madje mu në Kompleksin e Dëshmorëve të Kombit, në Gllogjan të Deçanit, atje ku prehen në përjetësi eshtrat e bashkëluftëtarëve të tij. Sot, këtij Kompleksi të Dëshmorëve po i bashkohet edhe Begu, i cili e çoi edhe më tej, e shtyu edhe më tej amanetin e bashkëluftëtarëve. Ai mori pjesë në luftime për çlirimin dhe bashkimin e trojeve të Shqipërisë edhe 16 vjet pas rënies së bashkëluftëtarëve të tij.
E tillë ka qenë dhe po mbetet historia e qëndresës shumë shekullore, shqiptare.
E tillë ka qenë dhe po mbetet Shqiptaria e Shekujve, historia e shqiptarit dhe e pushkës së tij të gjatë, me barotin kurdoherë të thatë, për t’ i mbrojtur gjymtyrët e sakatosura të Shqipërisë.
Pavarësisht se qentë kanë lehur e do të lehin kurdoherë, karvani i bërjes së Shqipërisë po bën tutje, nga brezi në brez, duke u lidhur në vallen shekullore të përjetësisë, në vallen hirplote e të lavdishme të lirisë, në hallkat zinxhir të historisë, sot me Begun, Mirsadin, Xhaferin, Valonin, Turgajn, Arbenin, Samitin, Hysenin, Fatlumin Nusretin, nesër e pasnesër me qindra e mijëra të tjerë, sepse ligjet e jetës janë proces në progresin historik dhe ato nuk ndalojnë deri në realizimin e aspiratave të natyrshme të shqiptarëve për bashkim, e drejtë e natyrshme e çdo kombi kudo në botë.
Lavdi dëshmorëve!
Turp e mallkim bastardëve dhe shkelësve të gjakut të lirisë!.