me leshra antike në mjekër
vrenjtur e fytyrë pjekur
mendimet mbi horizonte tretur
ka kohë që nuk jemi dëgjuar
ka kohë që nuk jemi pjekur
sonte
po të shkruaj
po të shkruaj një letër
nga malli e vuajtja djegur
miku im
a s’më thua
kush e vrau këngën
në mos
kënga vrau ata
që rrugën ia prenë buzëqeshjes
që portën ia hapen zhgënjimit
që rrezet ia zunë agimit
që i bënë konak trishtimit
ata
që ditëve të reja
ua prenë shpresat
paturpësisht
melodinë ia vranë këngës
rrezen ia prenë hënës
natën e bënë më të errtë
rikthyen legjendën e patkoit të gjokut
tek shtegu i lëmes
prapë vaji
për Rexhën e nënës
një jetë rrugëtim bëmë
për një këngë që nuk do të vritet
një jetë
atdhedashuri mbollëm
një jetë përgjakje
për aspiratat që nuk po realizohen
një jetë përflakje
atdheun për ta bërë më të admiruar
përfundimisht të çliruar
të bashkuar gjithandej
këngës dhe flamurit
rrugë përjetësie për t’i dhënë
lotin e nënave për ta ndalë
atdhe
dritat e syve t’i falem
dritat iu verbofshin atyre
që këngën tënde vranë
gjymtyrët t’i vumë nën sqetull
patericat i flakëm tutje
të çalë gjatë kishim udhëtuar
nuk ecëm dot bashkë
përçarje kush mbolli mes nesh
përçarje deri në asht
kolera ju çaftë
si ka mundësi
prapa shpinës së atdheut
të punohet kaq lehtë
të mbytën shpresat tona
në të thellin det
baballarët e papërgjegjësisë kush janë
tokave të shqiptarisë
greminën kush po ua bënë
kush po luan me ty
o tokë shqiptare
o nënë
shqiptari
një jetë rropatje
për një copë bukë
me një gashtë djathë
me aromën e tokës arbërore
mbështjellë
ulur mbi gurin e hambarit
për ta ngrënë
bukën e djersës sonë
pa ndrojtje
se në fyt do të na e zënë
eh
kush
më trazojë kujtimet mbrëmë
në dhomën time të vogël
mbështjellë me shijen e hidhur
të vrasjes
së këngës sonë
që të ligjtë
i bënë
një jetë në pritje
për një fjalë urtie të burrave të motit
kush më thotë
si dikur
atë fjalën e madhe në kullën e plakut
betohem
se do t’ia fali këngën
martinën
dhe zengjinë e atit
atyre
që këngës i dhanë jetë
e jetës i dhanë këngë
atyre që
atdhedashurinë përjetësuan
kur plaku dikur moti
kishte thënë
…. as toka nuk na pranon të robëruar!
e tha Shaban Plaku
jo për ata
që këngën vranë
jo për ata
që fjalët hanë
jo për ata
që besën e dhënë nuk mbajnë
as për ata
që prapa shpinës pabesisht të hanë
jo
populli im
një jetë përpjekje
për një varg të bukur
vargun mos ua vrisni brezave të ardhmërisë
këngët mos ua lëndoni atyre
shpirtin lironi
nga smirëzia
mos vuani nga shpirtngushtësia
mos
mos i mbyllin rrugët e ardhmërisë
mos i mbyllni rrugët e shqiptarisë
mos
Shkurt, 2016