Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Vëllimi poetik “Psherëtima dhe mall” që keni përpara, është një kontribut pretendues poetik i autorit Bardhyl Gjonçaj. Në fakt, jo gjithnjë këto ndërmarrje poetike modeste janë njëkohësisht edhe të suksesshme. Por, në rastin e autorit tonë, si modestia edhe suksesi, janë puqur, janë bashkuar, mbajnë njëri-tjetrin në mënyrë mjaft mbresëlënëse. Kjo, sigurisht, është për t’u përshëndetur.
Poezitë e këtij libri, janë jo thjesht frymëzime, por sidomos ato janë edhe ngacmime të forta e të thella shpirtërore. Në to është jeta, e djeshmja dhe e sotmja, është kujtesa dhe malli, dashuria dhe morali; në to gjen meditim e filozofim, gjen revoltë e rebelim qytetar e njerëzor.
Një ngjyrim të bukur i japin vëllimit poezitë lirike, erotike, dhe ato romantike në përgjithësi. Ato, ngjajnë si një degë e kaltër lumi që derdhet në një lumë tjetër edhe më të madh, më të gjerë e më të zhurmshëm.
Në poezinë “Pa ty” thuhet mes të tjerash: “Ti më je si lot i valë/ Si një puthje që s’harrohet/ Je dëshirë por edhe mall/ Je si yll që përvëlohet…” Duke shëtitur nga poezia në poezi, nga vargu në varg, mund të veçojmë: “Ishin të bukura ato ëndrra pa faj/ Për ne mëkatarët, atëherë fëmijë…” Dhe të merr me vete vala e poezisë dashurore, ndjenjat e pastra, portretet vajzërore mjaft të bukura, me gjetje origjinale sipas shijes së autorit.
Në këtë lumë poetik, shpaloset bukur dhe me një përzgjedhje të goditur ndjeshmëria njerëzore, poezia e qytetit tim, poezia e atdheut, e strehëzës dhe e lagjes së vjetër, e shtëpisë së fëmijërisë e rinisë, që sot rri e kyçur, braktisur në këtë kohë emigracioni… Kjo lloj tematike nuk e lë të qetë autorin, asaj nuk i shmanget dot, madje, ai e ka si detyrim t’i prekë, ti trazojë këto tema që shpesh sot trajtohen si folklorizma…, t’i ringrejë në këmbë e të rimarrë prej tyre krenarinë dhe dinjitetin. Ndërgjegjja poetike, në fund të fundit është po aq edhe kombëtare!
Vështrimi poetik i autorit, zgjerohet bindshëm tek realiteti shoqëror, shpesh i dhimbshëm. Sepse, poezia vërtet që del nga vetvetja, por ajo nuk ka sesi të mbetet thjesht një rrëfim i vetvetes, kur jeta përreth thërret, qan ose qesh. Këtë e ndien sidomos te poezitë “Botë e mbarsur”, “A ka Zot”, “Kur të vdes”, “Përse”, etj. Jo vetëm në këto poezi autori është i drejtpërdrejtë me dhimbjen dhe padrejtësitë shoqërore, por edhe në ato me tematikë romantike, përshkruese-natyre, vërehet një lloj nervi, qëllimi dhe tendencioziteti… Kështu, këto lloj poezish nuk janë thjesht “natyrë e qetë”, por një natyrë që flet, që ngacmon, që provokon dhe lë një mesazh që del përtej yllit apo hënës, përtej vjeshtës dhe gjetheve të zverdhura…Pra, aludimi me realitetin e përditshëm është më se i qartë.
Dhe këtë prezantim poetik mund ta mbyllim me disa vargje të poezisë “Vjeshtë”, ku autori konkludon: “Qeshu pakëz dhe ti moj vjeshtë/ Leri hapësirë diellit të ndrijë/ Pëlhurën e reve shpërndaje lehtë/ Pëllumbthit të shpresës/ Hapi rrugë të vijë…”
