Media ka nevojë për politikë, dhe politike, por kjo marrëdhënie është shumë e brishtë. Për të mos thënë, ekziston një marrëdhënie e vërtetë dashuri-urrejtje midis mediave dhe politikës. Në fund të fundit, politikanët shpesh kanë informacion thelbësor, informacion për të cilin ata kanë vetëm çelësin. Ata ende mund të fshehin kur është i përshtatshëm, të përfshihen në informata selektive ose të përfshijnë median në manovrat e tyre taktike përmes rrjedhjeve të shtypit. Në këtë drejtim, ato mbeten të domosdoshme për median.
Por politikanët gjithashtu kanë nevojë për media. Mediat janë kanale të rëndësishme komunikimi për votuesit. Dhe ai votues padyshim dëshiron të informojë politikanin sa më saktë që të jetë e mundur për arritjet e tij ose të saj. Sepse ajo që nuk di, nuk shqetëson… as në kabinën e votimit.
Në vitet e fundit, megjithatë, duket gjithnjë e më shumë se marrëdhënia midis dy është bërë e pabalancuar. Dhe se media po bëhet gjithnjë e më dominuese,shoqëria jonë e mediave po zgjerohet vazhdimisht nën ndikimin e zhvillimeve teknologjike. Podcasting mund të jetë fëmija më i ri, të gjithë kanë një blog, faqet e lajmeve nuk kanë qenë kurrë kaq të mbushura dhe lajmet nga shtatë prapa në tetë mund të shihen me prekjen e një butoni. Po ashtu, pas lajmeve të huaja është një fllad në këtë kompani moderne mediatike: shfletoni në CNN ose shfletoni New York Times në Blackberry tuaj në mëngjes. Si një konsumator mediatik, nuk është e thjeshtë të luftosh përmes kësaj rrjedhe informacioni. Si politikan, është edhe më pak e thjeshtë të qëndrosh.
Nëse e lidhim këtë evolucion me dy fjalë të rëndësishme ‘-ing’ që kanë karakterizuar shoqërinë tonë vitet e fundit, e gjithë histori bëhet edhe më e ndërlikuar për politikanin. Dhe unë po flas për individualizimin dhe komercializimin.
Shoqëria jonë nuk mbështetet më në shtylla ideologjike. Dhe kjo është një gjë e mirë. Një pasojë e rëndësishme e kësaj, megjithatë, është se shumë përgjegjësi i takon vetë individit. Gjithashtu kur bëhet fjalë për konsumin e mediave. Individi përcakton plotësisht se çfarë informacioni mbledh ai, ku do t’i marrë dhe si i përpunon ato. Të gjithë kanë një telekomandë të madh, të themi, i cili u lejon atyre të zgjedhin informacionin që ata duken interesantë në çdo minutë të ditës dhe të zap atë që ata e gjykojnë të panevojshëm. Një përgjegjësi e madhe…
Përveç individualizimit, shoqëria jonë karakterizohet gjithnjë e më shumë nga komercializimi. Parimi i tregut të lirë zbatohet kudo, përfshirë edhe për kompanitë mediatike. Shikuesit bëhen “konsumatorë të mediave”, lexuesit janë “klientë”. Ekziston një rritje e konkurrencës midis kompanive mediatike. Prandaj joshjet janë përdorur me padurim, diçka që shikuesi, lexuesi vështirë se mund ta mbrojë.