Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Çdo njeri, do të thoshte, por të zhytur në mendime, të arsimuar, kishte të pavarur mendjen e elitës njerëzore, që vetëm tradita e mirë si “traditat, entitete në përkatësinë e tij në botën e shpirtit objektiv e bënë të pavarur”. Por edhe njeriu i elitës u nënshtrohet shumë ndikimeve dhe është më pak i ftohtë sa ai mendon. Unë e kuptoj se filozofët, duke jetuar në një kohë të totalitarizmit, vërejnë se si njerëzit mund të manipulohen, po ndiqeshin nga instinktet, frika dhe armiqësitë. Unë e kuptoj se në kthim për të vënë në “racionalitetin”, i cila ka ofruar një luftë. Se ide dhe mendime të marrë nga dogma, slogane propagandistike definitivisht ishte e nevojshme. Pas të gjithë intelektualët ishin të prirur të mendojnë errët. Mendoni e se filozofet e kuptuar se liria e pakufizuar është e padëshirueshme sepse në qoftë se liria do të thotë liri për të bërë çdo gjë një qenie njerëzore, njeriu është gjithashtu i lirë të privojnë të tjerët të lirisë së tyre. Liria Pafund mund të çojë në skllavëri, për të mbrojtur lirinë, liria duhet të frenohet, deh filozofët kishte të drejtë. Por si kjo liri duhej përmbajtur, ku është nënshkruar në funksion të tretë të “shoqërisë së hapur” , që e ardhmja është e përcaktuar vetëm nga diskutimi, pa marrë parasysh vlerave dhe ideve të trashëguara. Diskutimi si udhëzues vetëm për të ardhmen, pra, e çoi në të thënë se në një demokraci ku shumica gjithmonë vendos për ndonjë mungese të lirisë. Dhe kjo është ndoshta shumë e shkurtër-kthjellët. Shoqëria dhe shteti është vendi i duhur për të mbrojtur kundër totalitarizmit, ne të mendojmë më tej për të mos e shkel demokracinë e qëndrueshme. Këto janë vetëm të drejta universale të njeriut dhe liritë themelore të cilat janë shtylla më të larta të demokracisë dhe të debatit, pasi ato janë themeli i demokracisë dhe lirisë. Por filozofët dhe politikanët kishin kriter ku përshkruan si demokratike, për të përfunduar se sipas kriterit të lejuar të gjitha kufizimet mbi lirinë individuale, madje edhe ato që vë themelet e lirisë sonë të kufizuar, me kusht që shumica është dakord. Me fjalë të tjera, etika nuk është vetëm diçka që është shpikur, por diçka e dhënë dhe u dorëzua. Zëri filozofik, të cilit i njihen ligjet që janë ligjet e mësipërme të njeriut, të një lloji të konsensusit mbi një minimum etik, në standardet dhe vlerat e përbashkëta.
Kjo është një pyetje e vështirë, veçanërisht në një kohë e “lumturisë lirisë së filozofit Tocqueville, për të cilët demokracia ishte më shumë se e drejta e votës. Ishte edhe i vetëdijshëm, dhe për këtë arsye ai denoncoi atë që e quajti “les petits et Vulgaires plaisirs” për të cilat njerëzit në epokën demokratike kanë tendencë për të kërkuar në mungesë të pasionit për një fat më të lartë.
Sipas Tocqueville ishte një shoqëri në të cilën njerëzit përfundojnë si individë, “i mbyllur në zemrën e tyre,” një shoqëri ku pak njerëz në mënyrë aktive duan të marrin pjesë në Borde.
E vetmja gjë që njerëzit atëherë dua është që të gëzojnë jetën e tyre, dhe ata presin që fondet aktuale të qeverisë për këtë kënaqësi e dhënë me bollëk dhe ta zhvatin shtetin. Aty qëndron një rrezik i madh për demokracinë, rreziku i asaj që u përmend tirani i butë Tocqueville. Një tirani pa terror dhe një që lejon zgjedhje, por edhe tirania e një qeverie paternaliste dhe në mbrojtje. Vetëm mbrojtja ishte, sipas Alexis de Tocqueville, një kulturë e fuqishme politike e vlerësimit për pjesëmarrje dhe veçanërisht për fuqinë krijuese, autonom të lidhjeve sociale, ajo që ne e quajmë shoqëri sot. Cilësia e një demokracie varet nga aftësia associative e një popullsie. Që pohon Alexis de Tocqueville se sot janë të përfshirë nga politikanët. Ai gjithashtu vë në dukje se demokracia dhe shoqëria strukturore e kulturore traversë ku ushqen qytetarin përmes kësaj marrëdhënie vullnetare sociale, ku janë të pafuqishëm kundër qeverisë dominuese të shtetit.
Këto marrëdhënie janë gjithashtu një terren trajnimi për qëndrimet dhe përgjegjësitë demokratike, në një kohë kur ideja e lirisë individuale mbizotëron. Kultura e të drejtave, por edhe detyrimet. Detyrat janë gjithmonë në para e të tjera.
