Në ty e pashë
Dritën e parë të jetës
Shkëlqimin e qiellit
Bukurinë e tokës në pranverë
Më lule dielli plot jetë e gjallëri.
Më gëzim e shpresë të rritesh në liri.
Nëpër shtigje jete
Të urova mbarësi…
Po Syrigana ime
Lëngon ende në robëri.
Dielli në mëngjes nuk lind
Po perëndon.
Të ligtë ditën na e bëjnë terr
E Syriganën na e quajnë Suhogërllë.
Zgjohu Syriganë!
Po të thërret Drenica
Shporri nga trualli veset e liga.
Dita u ngrysë,nata erdhi.
Një natë dimri plot acar
Syrigana po përcillte një ushtar
N’mes vëllezërve drenicarë.
Lamtumirë xhaxhi Ahmet
Punë e madhe tash na pret
Vazhdo punën prapë me penë
E unë më pushkë
Edhe kësaj i thonë luftë.
Shpirti ndryshe s’ka qetësi.
Kombi do dritë, dituri dhe liri.
Rrugë e mbarë o nipi im!
Trimërinë tuaj n’histori do ta skaliti
Brezave të ri në mendje do t’ua nguliti.
Xhaxha e nip kështu u ndanë
Njeri në Drenicë e tjetri në Syriganë.
Jetë e re po fillonte…
Adem Delia më pushtues po luftonte.
Xhaxha Ahmeti breza të ri prapë po edukonte.
Kohë e egër më furtunë e stuhi
N’ shpirtin e mësuesit s’kishte më qetësi
Së vërdallë po i vinin fjalët e nipit të tij:
Penën ju, pushkën unë
Të luftojmë prore deri në fitore.
1999