Kurdoherë që gjejnë kohë të lirë, politikanët tanë, si nga qeveria ashtu edhe nga opozita, argëtohen duke luajtur rrumbullakët mbi kockat e të vrarëve në Srebrenicë.
Qendra për Bashkëpunim Ndërkombëtar dhe Zhvillim të Qëndrueshëm (presidenti i së cilës është, Vuk Jeremic, udhëheqës i Partisë Popullore), në bashkëpunim me Fakultetin e Drejtësisë në Nish, organizuan një diskutim në internet, mbase, “Në emër të Drejtësisë”. Përveç Jeremiçit, Alan Dersoviqit, një profesor i drejtësisë në Harvard dhe një avokat i mirënjohur Amerikan, i cili mbrojti kriminelin e luftës Momçilo Krajishnik në Hagë, gjithashtu edhe ai mori pjesë në diskutim. Diskutuesit iu drejtuan Tribunalit të Hagës, me sa duket në emër të një drejtësie, e cila duhet të sugjerojë titullin e kësaj bisede të thelluar.
Jeremiç tha se “vendimi me të cilin Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë përcaktoi masakrën e Srebrenicës si gjenocid, ishte një nga më të diskutueshmet”, dhe se “ka një debat të ashpër në Serbi për atë temë, dhe me një arsye shumë të mirë”. Dhe cila është arsyeja për atë të ashtuquajtur debat?
“Serbët ishin viktima të një gjenocidi brutal në Luftën e Dytë Botërore të kryer nga kukulla naziste Shteti i Pavarur i Kroacisë. Kjo është arsyeja pse ne jemi shumë të ndjeshëm kur dikush përmend gjenocidin, shpjegoi Jeremiq i ndjeshëm, një shpirt delikat që tronditet sapo dëgjon atë fjalë të huaj, gjenocid, veçanërisht në një kontekst që nuk i përshtatet veshëve të tij delikatë. Sipas rregullave të fundit të gramatikës së vdekjes, kur emri “gjenocid” përdoret në një fjali, serbët mund të jenë vetëm një objekt, që pëson një veprim, dhe jo një entitet që e kryen atë.
Jeremic kujtoi se si President i Asamblesë së Përgjithshme të KB në 2012, ai “nisi një debat mbi rolin e ligjit penal ndërkombëtar në pajtimin e njerëzve”, ai u ankua se kishte pësuar presion nga Shtetet e Bashkuara, por Jeremic i patrembur rezistoi , dhe debati në gjykatën e Hagës dhe presidenti i gjykatës, sipas tij, një frikacak, “nuk guxuan të paraqiteshin”.
Poshtërimi i viktimave
Disa vjet më parë, Shoqata e Viktimave dhe Dëshmitarëve të Gjenocidit dhe Nënat e enklavave të Srebrenicës dhe Zhepës i dërguan një letër proteste ambasadorëve të Këshillit të Sigurimit dhe Asamblesë së Përgjithshme të KB në lidhje me kandidaturën e Vuk Jeremic për Sekretarin e Përgjithshëm të KB Me atë rast, ata kujtuan debatet e përmendura: “Viktimat e gjenocidit në Bosnje e Hercegovinë, mbani mend poshtërimin që përjetuan gjatë dëbimit brutal dhe të turpshëm nga selia e OKB në New York në fjalimin e Presidentit të atëhershëm serb Tomislav Nikoliç gjatë debatit publik mbi punën të ICTY –së”.
Në letër, ata gjithashtu shkruanin këto fjalë: “A duhet të theksojmë implikimet e organizimit të një debati mbi punën e Gjykatës Ndërkombëtare të Krimeve pa ftuar viktimat të paraqesin pikëpamjet e tyre mbi punën e saj, të cilave ata mund t’i sjellin perspektivën e tyre të punës së gjykata më afër? Heqja e adresave të viktimave të prekura drejtpërdrejt nga puna e ICTY flet vetë për qëllimet e Jeremiçit. ” Gjatë rrugës, ata i kujtuan të adresuarit se “Vuk Jeremiq është një mohues i gjenocidit në Srebrenicë”.
Dersoviç i shtoi kripë diskutimit të këtij, Jeremiçit, duke thënë se për të, Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë “nuk është ndërkombëtare, nuk është gjykatë dhe nuk i shërben drejtësisë”. Jeremic është në të njëjtën linjë, ai thjesht nuk toleron dogma dhe faltore, ai është një rebel i tillë, një rebel i përjetshëm kundër autoritetit, kështu që ai thotë se “shumë janë lodhur nga mësimet që përsëriten se gjithçka që gjykata e Hagës ka bërë ose thënë duhet të konsiderohet e mbaruar. Ne jemi të shenjtë dhe nuk i nënshtrohemi ndonjë kritike “. Kolegu i tij, Dersoviç, u ankua pak për fatin e bodrumit: “Unë përfaqësova dy veta në Tribunalin e Hagës dhe pothuajse përfaqësova të tretin, ish-Presidentin e Republikës së Srpska, Radovan Karaxhiç, por nuk u pajtuam.” Për fat të mirë, Dersovic nuk jetoi në Bosnjë në fillim të viteve 1990 dhe nuk e ka mbiemrin, me sa di unë, Haliloviq – në atë rast, shanset e një marrëveshje me Karaxhiçin do të ishin shumë herë më të pakta, por ka një dozë të lartë probabiliteti, që eshtrat e tij të kërkohen sot në varrezat masive. Si viktimë e gjenocidit që, sipas Jeremiçit, nuk ndodhi.
Vendimet e gjenocidit
Kurdoherë që gjejnë ca kohë të lirë, politikanët tanë, si nga qeveria ashtu edhe nga opozita, argëtohen duke luajtur në kockat e të vrarëve, në Srebrenicë. Mohimi i gjenocidit është bërë një sport i preferuar në publikun serb, në media, në strukturat politike, midis intelektualëve patriotë, në të ashtuquajturën rrjetet sociale që janë një mohim i gjallë i çdo koncepti të shoqërisë, dhe veçanërisht një koncept i denjë. Gjatë rrugës, ata gjejnë një person me të njëjtin mendim nga e gjithë bota që të jetë bashkëpunëtori i tyre në talljen e viktimave, dikë nga Perëndimi, si Noam Chomskin, dikë nga Alan Dersovic. Dveri gjithashtu kishte ekspertin e vet të huaj, kur botuan një numër special të revistës “Dveri srpske” kushtuar Srebrenicës, kështu që personi në fjalë numëroi të vdekurit, duke pretenduar se nuk kishte mjaft prej tyre, duke zvogëluar numrin e atyre, që i kanë vrarë. Kam harruar emrin e tij, dhe është mirë që është kështu, ai nuk meritonte asgjë përveç harresës dhe zhytjes në asgjë.
Reklama
Thellësitë e së keqes njerëzore janë me të vërtetë të pamatshme, njerëzit gjakpirës të Shekspirit si Makbethi apo Riçardi i Tretë janë fëmijë të vegjël në lidhje me botën e shkëlqyeshme të kabinetit, që i pëlqen të argëtohet duke futur gishtin në plagën e gjallë të familjeve që ende kërkojnë të vdekurit e tyre. Dhe ata po i kërkojnë sepse kriminelët e Mlladiçit i varrosën në gropa, nxorën kufoma dhe i zhvendosën në varreza dytësore dhe më pas në varreza masive të tretë, duke u përpjekur të mbulonin gjurmët e krimit të tyre të tmerrshëm.
Për çfarë lloj vendimi të Tribunalit të Hagës është duke mërmëritur Jeremic, i cili është gjithashtu një nga më të diskutuarit…
(AL-Xhazira, 11. 4. 2021)