Më 23 gusht të vitit 1932, ka vdekur Marigo Pozio, veprimtare e Lëvizjes Kombëtare për çlirimin e Shqipërisë. Është e njohur si vajza që e qëndisi flamurin kombëtar, të cilin e shpalosi në Vlorë Ismail Qemali më 28 nëntor të vitit 1912. Marigoja u lind në Hoçisht të Korçës më 19 shtator të vitit 1878. Ishte e bija e Papakosta Poçit dhe Lenka Ballaurit me origjinë nga Voskopoja. Ajo kishte dhe dy motra: Uraninë e Angjelina Poçin.
Ishte anëtare e klubit atdhetar “Labëria”. Në vitin 1921 drejtoi gazetën “Shpresa kombëtare”. Marigoja u martua me Jovan Pozion nga Hoçishti i Devollit. Familja u vendos më vonë me banim në Vlorë. Ajo la tri vajza, Evridhilën, Fereniqin dhe Lirinë. Po kështu Marigo shkruante dhe botonte në shtypin e kohës dhe mjaft poezi, si për shembull, poezia kushtuar Avni Rustemit;
“Ti vrapove porsi plumbi.
Ti u bëre erë e hije,
Shkele, shkove dhe e shove,
Shqipërinë e shpëtove…”.
Familja vuajti nga një sërë fatkeqësish, së pari me fëmijët e tyre, dhe më vonë me shëndetin e Marigosë për shkak të tuberkulozit. Kristo Floqi ngriti zërin më 9 dhjetor 1928 duke akuzuar autoritetet shqiptare se kishin harruar kontributin e Marigos. Marigo nuk e mori “statusin e veteranes”, ashtu si shumë të tjerë në vitin 1912. Ajo vdiq e lënë pas dore dhe e harruar nga regjimi i Zogut në vitin 1932. Trupi i saj u varros në varrezat e Manastirit të Zvërnecit. (RKL- TV-Dielli, Kalendari Kombëtar)
(RKL- TV-Dielli, Kalendari Kombëtar)