Policia ruan një mural të një krimineli lufte në qendër të Beogradit. Serbia do t’i bashkohet botës së qytetëruar kur të heqë gjithçka dhe një turp nga muret në mënyrë të organizuar, kur të arrestojë të gjithë ata që pikturuan kriminelin Mlladiç, kur të pranojë gjenocidin në Srebrenicë, kur të gjithë fëmijët të vizitojnë Potoçarin në ekskursione shkollore.
Si ju duket titulli? I ekzagjeruar pak? Pretencioze? I hequr nga konteksti? Ose çka pritet në vendin e Serbisë, e cila gjatë gjithë kësaj kohe është jo vetëm një shtëpi e sigurt për kriminelët e luftës, por edhe një lloj hapësire që i ngre në qiell të njëjtët kriminelë, përmes mediave dhe opinionit të saj publik.
Imagjinoni njerëz që kalojnë pranë muralit të kriminelit të luftës, Ratko Mlladiç në rrugën Njegosheva të Beogradit, në Vraçar më 9 nëntor, Ditën Ndërkombëtare kundër Fashizmit. Dhe imagjinoni tani që policia po i legjitimon. Sepse duhet mbrojtur “gjenerali i murit” i kriminelit Ratko Mlladiq. Nuk keni çfarë të imagjinoni! Ja, kjo ndodhi dhe ky është realiteti i Vraçarit, i Beogradit dhe i Serbisë sot.
Letërnjoftim për kalimin nga Mlladiçi
Një vajzë që foli me N1 thotë se u ndal për të folur me një fqinj kur oficerët e policisë i kërkuan kartën e identitetit dhe i morën të dhënat. Më tej në lajm thuhet se ajo më herët në kërkim të një parkingu kishte parë se policia po identifikonte edhe dy djem të tjerë. Më tej, vajza i tha se kishte pyetur policinë se pse ishin aty, duke theksuar se kishte, “shumë policë për të ruajtur një mur”.
Dhe ndoshta policët do t’i thoshin asaj që “thjesht të bëjë punën e tyre”, sepse në fund të fundit dhe në thelb, ata janë thjesht lidhja e shtetit dhe sistemi i tij qesharak që mbron bujarisht paratë e njerëzve, të derdhura për kriminelët e luftës: ata që mund të jetojnë në mënyrë logjistike, dhe ata të arrestuar dhe në burg pra në mënyrë virtuale-simbolike.
Një amanet kriminal në mbrojtjen e Vulinit
Duhet theksuar se me dekret të ministrit të policisë së Republikës së Serbisë, famëkeqit Aleksandar Vulin, u ndalua shtatë ditë tubimi i të gjitha organizatave antifashiste si “Nisma e të Rinjve për të Drejtat e Njeriut” dhe “Gratë në të Zeza”. më parë, sepse paralajmëruan pikturimin e një murali të turpshëm.
Vulin më pas tha:
“As ata që duan t’ia dorëzojnë muralin gjeneralit Mlladiç, as ata që duan ta mbajnë atë, nuk do të marrin leje për t’u bërë bashkë. Më 9 Nëntor, Ditën Ndërkombëtare kundër Fashizmit në Beograd, askush nuk do të përplaset në rrugë dhe nuk do të prishë jetën e qytetarëve tanë dhe askush nuk do t’i kënaqë armiqtë e Serbisë me fotot e kokave të gjakosura serbe”.
Pse dikush, pyesni veten, me ndërgjegje të shëndoshë dhe ndërgjegje të pastër, do të ndalonte turpin profashist në Vraçar në zemër të Beogradit në ditën ndërkombëtare kundër fashizmit?
Dhe akoma më keq, pse ai dikush është ministër i policisë, pse ai dikush është Aleksandar Vulin? Dhe ja, pikërisht ai person që flet me gojën plot për kriminelin e luftës Mlladiç, “Gjeneral Mlladiç”, u vendos aty ku ishte caktuar për të ruajtur karakterin dhe veprën e një njeriu që nuk ishte kreu i ushtrisë së Republikës Srpska, i cili është përgjegjës për krimet masive të luftës dhe më në fund gjenocidin.
Kriminelët si nëpunës civilë të Republikës së Serbisë
Dhe në këtë logjikë, Vulin duhet të ruajë, të paktën muralin e Mlladiqit. Mos harroni, të gjithë ata çnjerëzorë që erdhën nga Serbia për të grabitur, përdhunuar, dëbuar, bombarduar dhe kryer krime sistematike, përfshirë gjenocidin, ishin pak a shumë në listën e pagave të Serbisë. Pra, nëpunës civilë ose, thënë thjesht, ish, dhe për Zotin, kolegë aktualë të këtyre policëve që mbajnë të ngulitur në allçi Ratko Mlladiqin. Nga ata akrepat me bekimin e kishës se Serbisë vrasin femije perreth ternoves, permes pulave te Arkanit qe nuk jane te forta ne Posavine, deri tek gjeneralet e VRS-se, pergjegjes per te keqijat me te medha ne Europen pas Luftes se Dyte Boterore, te gjithe ishin nepunes civile. .
Të gjithë ata morën paga të qëndrueshme edhe në kohë të paqëndrueshme, e më vonë edhe pensione të rregullta nga shteti i Serbisë, i cili gjoja, “nuk mori pjesë në luftë”, duke përfshirë kriminelin e luftës Ratko Mlladiq, i cili i shikon nga lart. E ku do të gjeni logjikë më të madhe, qoftë edhe konsistencë ligjore, se sa të mbroni ish-punonjësit dhe pensionistët tuaj me kolegë të rinj, me dekretin e Aleksandër Vulin, të cilin nuk mund ta sillte pa adashin e tij, Vuçiq.
Serbia sot: Mic me mikrofon, Aushvic
Kjo është Serbia sot. Duhen vetëm disa skica për të pikturuar:
- Në qendër të Beogradit, krimineli i luftës Dragan Vasiljkoviq, i njohur ndryshe si Kapiten Dragan, krejtësisht i pa shqetësuar dhe nën mbrojtjen e organizuar të ultra të djathtës, po mbledh nënshkrime për lirimin nga burgu të Zvezdan Jovanoviqit, atentatorit të kryeministrit, Zoran Gjinxhiq.
- I njëjti kriminel lufte, kapiten Dragan, pas aktivizmit të tij legal në rrugë, është mysafir në televizionin serb dhe aty me krenari deklaron se njerëzit e afërt të presidentit Vuçiq e përshëndetën pas lirimit nga burgu, e veshën, i dhanë para dhe i blenë një apartament.
- Ai tregon se më në fund ka ardhur koha e tij.
- Në atë moment, Natasha Kandiq dhe Gratë në të Zeza emërohen, përsëri si e keqja më e madhe e Serbisë, ndoshta personi dhe organizata që duhet të marrë çmimin Nobel për paqen.
- Në Vojvodinë po shfaqen në çdo hap të njëjtat murale me mesazhe mbështetjeje për kriminelin Mlladiç.
- Në të njëjtën kohë, një letër e turpshme iu dorëzua Kishës Sllovake në Begeç, ku kërkohej dëbimi i sllovakëve nga ky vend i Vojvodinës.
- Djemtë heqin plotësisht lirshëm dhe të gëzuar flamujt shqiptarë që u vendosën në Beograd, për shkak të vizitës së Edi Ramës.
- Gazetarët nga Dinko Gruhonjić, përmes Snežana Čongardin dhe Dashko Milinović janë duke gjuajtur trofe të neo-nazistëve vendas.
- Tifozët e Partizanit të Kuq. (Al-Xhazira përktheu A.Q,)