Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
.. vargje që përkujtojnë dëshmorët e kombit: Harun Aliun – Komandant Kushtrimin, Shaban Zenunin, Xhafer Shalën dhe Qemal Fejzullahun…
“Nëno moj, ç’është përpjekur
Gojë-mjalt’ e zëmër-hekur,
Syrgjyn-gjall’ e syrgjyn-vdekur,
Ky Vigan Liberator. “ Noli
Kushtrimi i lirisë nuk është akti i fundit
Në krah e mbështetur pushka çlirimtare,
Rrufe e fortë bie në zemër të trungut
Hijet flasin për kohën vrastare.
Prita ndali hapin, pushka vrau lirinë
Katër yje kombi që shkruan historinë,
Në natën e zezë, ëndrra seç u tret,
Pabesia e madhe, burra t`kombit vret.
Pushkët ndalën orën, fjalët më nuk vlejnë
Katër djem të vrarë, ndërgjegjja s`i brenë.
Nga të katër anët zërat seç dëgjohen,
Një vrasje e madhe ndali, vrau kohën.
Dhe nëna shqiptare me shami në kokë
Do të pyes qiellin, tokën edhe malin
Nga dielli i vrarë një zë vjen si plumb
“Nëno-moj – larot t`a përmbysën djalin”.
Mbaje veten nënë, në këtë kohë të keqe,
“Që burrat me nam” na janë bërë teneqe
Atë që thonë në mbrëmje e përpinë në mëngjes,
Nëno moj- Shqipëri!
Kushtrimi i lirisë,
Kurrë nuk mund të vdes.
Jetën shqiptare që e bënë skëterrë,
Me shumë plagë në trup, dhe në robëri
Vuajtjet, Idealet unë t`i njoh Atdhe,
Dhe zjarrin që digjet për LIRI.
Në çarshinë e vjetër të kryeqytetit
Një vend ka mbetur – e madhe zbrazëtirë
Njeriu që qante hallet e atdheut
Që bashkonte zemrat, për qëllim të mirë.
Dhe kafja e mëngjesit keq është helmuar
Shokëve që kanë mbetur pa krah, pa zemër,
Kënga e kushtrimit vjen duke jehuar
Dhe vulos në kohë, një ideal, një emër.
Dhe ky përvjetor, vjen me re të zeza
Bajraktarët heshtin apo flasin mbrapsht,
Në këtë kohë të pakohë, u njollos dhe Besa
Plagët përthekuan shpirtin, depërtuan n`asht.
Mbi trojet shqiptare, ka rënë hije e keqe
Zëri i Kushtrimit ende gjallë jehon,
Fjalët e Shabanit, Qemalit dhe të Xhafer trimit
Nënë-moj, pushka çlirimtare gjithmonë do të rrojë!
| Vaxhid Sejdiu: Nëntë Maji! |
Të burgosurve shqiptarë, ish- ushtarë të UÇK-së, veprimtarë të çështjes kombëtare, luftëtar lirie, të cilët kalben burgjeve të IRJM…
Asgjë nuk ka ndryshuar në këtë anë të Ballkanit
Kumanovën e vranë në tradhti,
Shkupit ia ndryshuan sytë, fytyrën
Manastirin e falën, ashtu si dikur Shën Naumin,
Të pafytyrët, ata që në çdo Pazar,
Në çdo fund jave, shesin atdhe…
Planet e Millosheviqit kanë filluar të marrin pamje,
të marrin formë,
Hienat ndërsejnë dhe qentë lehin,
Pseudopatriotët të zhveshur, pa asnjë pikë bojë,
vazhdojmë të jetojmë nën Orë të pashpallur policore,
Militantët partiakë me një kockë të kripur,
të urinuar, në gojë.
Fashistët kërkojnë dhoma gazi për ne,
Për ne shqiptarët, të dënuar,
Me ligj dhe pa ligj.
Nën hije, krijuan një rrjetë merimange
Që sot i thonë pushtet.
Ditën dhe natën,
kurdisën plane vrasëse
që vetëm shqiptarë vret.
Makbethi i fton miqtë
Në darkën e djallit,
Dhe në prapaskenë Lucanusi bën lojën e vet,
Yjet e lirisë,
të lodhur, të vrarë, në burg të zi
Nata e pabesë, të gjallë po i tretë.
Burgu i Prilepit, Manastirit apo Idrizovës
përplot me shqiptarë,
të lodhur, të rraskapitur nën thundrën e hekurt.
Sytë e tyre shkrihen për një rreze drite,
Për një rreze drite,
Lajmëtarë të lirisë.
Letrat e të burgosurve kanë filluar të thahen,
në raftet e familjeve gjysmë të vrara,
pikojnë lot.
Oxhakut i ka rënë hije e rëndë
fjalët shtojnë mërzinë,
Tradhtia dergj burrat,
Kjo zezonë, nuk durohet dot!
Pyesin trimat,
pse u vramë në Shkup, Tetovë, Sllupçan?
sytë e tyre duken sikur ju hedh prush
baballarët pyesin, se ku mbeten fjalët,
jemi në vendin tonë,
argatë apo nizamë?
Me shpirt nëpër dhëmbë u munduam
të prekim lirinë,
Në momente të vështira thamë do të bëhet mirë
Asnjëherë s`na shkoi mendja
se bajraktarët tanë,
të ardhmen e popullit, do ta bëjnë errësirë.
Nëna e dëshmorit ka një shqetësim të madh
Edhe pse lotët ngadalë i mbanë,
ofshanë rëndë, dora i prek në letrën e t`birit
politikanët tanë Vardari s`i lanë.
Baballarët,
kanë thënë,
çdo herë ekziston një rrugë,
ku shpirti e gjen veten të lirë,
atëherë kur punon për atdhe në jetë,
atëherë edhe shpirti ndihet më mirë.
Prapa grilave
“Të vrarët”,
Dallga e çmendur i ka marrë,
Shihen me duart e përgjakura
drejt lirisë,
dhe në fytyrë, duket pastër,
një plagë, një lot,
një buzëqeshje e tharë.
Kumanovë, Maj 2016
