Vladimir Putin

Farhan Muxhahid: Nuk është koha që kryetari i Rusisë, Vladimit Putin të shpallet i çmendur

Derisa pushtimi rus i Ukrainës vazhdon, ne dëgjojmë rregullisht fjalë të tilla si “i keq”, “i shqetësuar” dhe “i paqëndrueshëm” që përdoren për të përshkruar Vladimir Putin. Një etiketim i tillë nuk është i pazakontë për real-politikën. Është një taktikë në rivalitetet gjithnjë e më të pranishme të politikës ndërkombëtare – për të demonizuar, skalitur dhe demoralizuar kundërshtarët politikë, duke qetësuar në të njëjtën kohë ata që janë në anën tuaj ideologjike.

Kush do të donte të ishte në anën e një të çmenduri?

Qoftë duke e përshkruar Sadam Huseinin si një “i çmendur”, Gaddafin si “i çmendur” apo Putinin si një “megaloman”, karikaturat e tilla shërbejnë për qëllime më të gjera politike duke thjeshtuar çdo konflikt në një kundërvënie binar të “të mirës” kundër “të keqes”.

Shteti izraelit shpesh përdor korniza të tilla për të hequr legjitimitetin e palestinezëve – madje duke vënë në pikëpyetje inteligjencën e tyre, duke përsëritur deri në pikën e pavetëdijes se ata “nuk humbasin kurrë një mundësi për të humbur një mundësi”. Po kështu, apologjetët për pushtimin, militarizimin dhe kolonizimin e Kashmirit në Indi për Kashmirit që kërkojnë respektimin e rezolutës së Këshillit të Sigurimit të OKB-së thonë se ata janë “terroristë”, “secesionistë” ose “anti-qytetërues”.

Një kornizë e tillë përdoret tani taktikisht për të shpjeguar pushtimin e Ukrainës nga Rusia, një ndërtim diskursi manipulues që krijon një mjegull lufte.

Pushtimi do të ndikojë në tre gjëra

Sigurisht, pushtimi rus i Ukrainës është monstruoz. Moralisht luftë e  neveritshme, si dhe krimet e luftës në Siri, dëbimi i trashëguar brutal i palestinezëve ose pushtimi i militarizuar i Kashmirit. Megjithatë, portretizimi i thjeshtë i Putinit i “të çmendurve” pa asnjë qëllim pengon aftësinë tonë për të parë pamjen më të gjerë dhe për të bërë diçka për të parandaluar dhunën e mëtejshme.

Me fjalë të tjera, tani që lufta është këtu, ne duhet të injorojmë të gjitha përpjekjet për ta paraqitur atë si një përballje midis “të mirës” dhe “të keqes” dhe të fokusohemi në të kuptuarit se çfarë hapash mund të ndërmerren jo vetëm për t’i dhënë fund, por edhe për parandaloni që të shkaktojë ‘zjarre’ në pikat e tjera të nxehta në mbarë botën – dhe ndoshta të nisë një luftë tjetër botërore.

Pushtimi i Putinit në Ukrainë, pavarësisht nga racionaliteti apo qëllimi i tij, në mënyrë të pashmangshme do të ndikojë në tre çështje kontestuese: luftën në Siri, marrëveshjen bërthamore iraniane dhe rivalitetin midis Shteteve të Bashkuara e Kinës.

Pushtimi rus i Ukrainës do të ketë pasoja për Sirinë.

Ndikimi i sanksioneve në ekonominë e saj mund të bëjë që Rusia të tërheqë paratë dhe forcat ushtarake nga Siria. Putini, i cili është në luftë dhe i izoluar, mund të vendosë gjithashtu të dyfishojë përpjekjet e tij për ta kthyer Sirinë në një shtet satelit të ngjashëm me Bjellorusinë. Në secilin prej këtyre skenarëve, SHBA-ja mund të përgjigjet duke filluar të drejtojë burimet për rezistencën siriane.

Prej disa kohësh, opozita siriane po punon për të ringjallur fushatën e saj të vjetër kundër al-Asadit. Në fillim të shkurtit, për shembull, ata u mblodhën në një takim të madh në Doha të Katarit dhe u zotuan të “ribashkoheshin”. Edhe pas fillimit të pushtimit rus të Ukrainës më 24 shkurt, ata e dënuan shpejt lëvizjen e Putinit. Ndërkohë, thuhet se Al-Assad ka dërguar dhjetëra luftëtarë në Ukrainë për të ndihmuar ndërhyrjen ushtarake ruse. Në përgjithësi, ka shumë arsye për të supozuar se ngjarjet në Ukrainë mund të ndezin një zjarr në konfliktin relativisht të fjetur sirian.

Prandaj, ndërsa bota vëzhgon zhvillimet në Ukrainë, ajo duhet të ndjekë Sirinë për t’u siguruar që lufta në Evropë nuk do të thotë më shumë vuajtje për popullin sirian dhe më shumë pasiguri në të gjithë Lindjen e Mesme… ( Al-Xhazira RKL)

Kontrolloni gjithashtu

Shpresa Bajraktari: Krenari – 80 vjetori i çlirimit të Tiranës !

Krenari – 80-vjetori i Çlirimit të Tiranës! 17 nëntori 1944 është Dita e Çlirimit të …