Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Ditët e fundit, presidenti ukrainas, Volodymyr Zelensky ka hedhur hapat e parë drejt paqes, duke deklaruar se është i hapur për të bërë disa lëshime ndaj kërkesave ruse. Kjo përfshin angazhimin e Ukrainës për neutralitet ndaj aleancave ushtarake, refuzimin e çdo arsenali bërthamor dhe pranimin e kontrollit rus mbi rajonet lindore të Ukrainës. Madje ai tregoi gatishmëri për të ndryshuar politikën gjuhësore, gjë që i vuri gjuhën ruse në disavantazh. Njoftimet e Zelenskit dhanë shpresa për bisedime të drejtpërdrejta në Stamboll për një marrëveshje të mundshme armëpushimi.
Edhe pse ukrainasit gjithnjë e më shumë i konsiderojnë këto lëshime të pashmangshme, ata nuk janë të kënaqur me to. Kanë të drejtë kur thonë se nuk duhet pritur lëshime vullnetare, sepse Rusia është agresore, shkruan Anchal Vohra për Foreign Policy.
Ata janë gjithashtu të zhgënjyer për dështimin e Perëndimit për t’i kthyer në veprim dënimet e tyre morale ndaj Rusisë, me mbështetje më të madhe materiale për Ukrainën, shtoi Vohra. Shtetet e Bashkuara, Evropa dhe Britania e Madhe e kanë bërë të qartë se, megjithëse do të ndëshkojnë ekonomikisht Rusinë dhe, me kalimin e kohës, madje mund të ndalojnë plotësisht importin e energjisë ruse, ato do të ofrojnë vetëm pajisje mbrojtëse ushtarakisht. Pavarësisht thirrjeve të vazhdueshme të Zelensky, Perëndimi – në një përpjekje për të shmangur një konflikt të drejtpërdrejtë me Moskën – nuk ka vendosur një ndalim fluturimi ose nuk ka dërguar trupa tokësore.
Zachary Paikin, një studiues në Qendrën për Politikat Evropiane (CEOS), thotë se Perëndimi në të kaluarën ka mbështetur ambiciet e Ukrainës për t’u bashkuar me NATO-n, por se nuk kishte ndërmend të irritonte Rusinë duke mos e lejuar në fakt një gjë të tillë.
“Kjo është e vërtetë. “Thirrja e pafund e parimeve në dëm të diplomacisë dhe strategjisë krijuese është një recetë për katastrofë,” tha ai për Foreign Policy.
Aderimi i Ukrainës ndaj neutralitetit
Në mes të luftës që kërcënoi ekzistencën e Ukrainës si komb, duket se Zelensky dhe ukrainasit më në fund e kanë kuptuar se do të duhet të heqin dorë nga aspirata e tyre për t’u bashkuar me Aleancën e Mbrojtjes Perëndimore dhe ndoshta ta fshijnë atë aspiratë nga kushtetuta e tyre.
Pas bisedimeve të martën, rusët dukej se besonin se homologët e tyre ukrainas nuk ishin më të interesuar për anëtarësimin në NATO, prandaj ata i përshkruan bisedimet në Stamboll si “të rëndësishme”. Ata thanë se Rusia do të “ulë aktivitetin ushtarak” pranë Kievit dhe Chernykhiv në Ukrainën veriore dhe i inkurajuan ata të organizonin një takim midis Zelensky dhe homologut të tij rus Vladimir Putin përpara se ata fillimisht të parashikonin se do të ndodhte.
“Ne kemi marrë propozime me shkrim nga Ukraina që rikonfirmojnë angazhimin e saj për neutralitet, jashtë bllokut dhe pa armë bërthamore, me një premtim për të mos zhvilluar dhe vendosur asnjë armë të shkatërrimit në masë”, tha ndihmësi i presidentit rus Vladimir Medinsky, i cili udhëhoqi delegacionin rus në. bisedimet. , tha agjencia ruse e lajmeve TASS.
Megjithatë, Zelensky është i bindur në vendimin e tij se premtimi i Ukrainës për të qëndruar neutral dhe jo-bërthamor varet nga garancitë e sigurisë të anëtarëve të NATO-s: Shtetet e Bashkuara, Mbretëria e Bashkuar, Franca, Gjermania dhe Turqia. Këmbëngulja për garancitë e sigurisë buron nga përvoja e gënjeshtrave dhe mashtrimeve ruse. Në vitin 1994, sipas Memorandumit të Budapestit, Ukraina ra dakord të hiqte dorë nga arsenali i saj bërthamor i epokës sovjetike në këmbim të përfundimit të ndërhyrjes së Rusisë në punët e saj të brendshme dhe një premtimi se Ukraina do të ruante sovranitetin dhe integritetin e saj territorial. Megjithatë, Rusia aneksoi Krimenë në vitin 2014 dhe këtë shkurt nisi një pushtim të plotë të Ukrainës.
Paiklin shtoi se Ukraina kërkon një detyrim kolektiv për të mbrojtur integritetin e saj territorial në rast se neutraliteti i saj shkelet. “Në teori, ky duhet të jetë një opsion i zbatueshëm për respektimin e të drejtave të vendeve në zonën euro-atlantike që duan të jenë neutrale,” tha ai. Megjithatë, duket e pamundur që Perëndimi të bëjë ndonjë premtim që do të përfaqësonte përfshirje të drejtpërdrejtë në ndonjë konflikt të ardhshëm.
Kompromis i mundshëm
Një tjetër çështje madhore mes dy vendeve është statusi i rajoneve lindore. Në vitin 2014, kur protestat popullore çuan në rënien e presidentit ukrainas të mbështetur nga Rusia, Viktor Janukoviç, separatistët rusë në rajonet lindore të Donetsk dhe Luhansk shpallën pavarësinë. Rusia iu përgjigj atij revolucioni duke aneksuar Krimenë dhe në shkurt të këtij viti shpalli Donetsk dhe Luhansk republika të pavarura, duke pretenduar se mbrojtja e tyre ishte një nga qëllimet kryesore të pushtimit. Trupat ruse po depërtojnë vazhdimisht në rajonet lindore dhe jugore për të ndërtuar një urë tokësore nga Krimea në Donetsk dhe Luhansk. Deri më tani, ajo ka pushtuar Kherson dhe ka bombarduar vazhdimisht Mariupolin, e cila është e vetmja pengesë për urën. Pavarësisht premtimit të Rusisë të martën se do të “ulë aktivitetin ushtarak”, synimet e saj mbeten të diskutueshme. Ndoshta ajo thjesht po blen kohë për të rritur forcën e saj dhe për të zënë më shumë zona. Ekspertët thonë se fakti që ushtria ruse po mblidhet në Donbas do të thotë se ajo nuk ka ndërmend të heqë dorë nga rajoni.
(Al-Xhazira RKL)
