Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Këtë muaj, ndërsa bllokada shkatërruese e Rripit të Gazës hyn zyrtarisht në vitin e saj të 15-të, unë rilexova një raport shpërthyes nga David Rose Bomb of Gaza, për të kujtuar (sikur është e mundur të harrohet) se si SHBA dhe Izraeli punuan së bashku për të transformuar atdheun tim në atë që edhe OJQ-të më të zbutura e përshkruajnë si “burgu më i madh në ajrin e hapur në botë”.
Historia, sado tronditëse të jetë, në fakt është e thjeshtë. Në fillim të vitit 2006, administrata e Bushit në Shtetet e Bashkuara “ftoi” me dashamirësi popullin e Gazës të shkonte në qendrat e votimit dhe të zgjidhnin përfaqësuesit e tyre në legjislativ. Megjithëse palestinezët nga Gaza mendonin, si zakonisht në zgjedhjet demokratike, se ata duhet të votojnë për kandidatët që ata besojnë se do të përfaqësonin më së miri interesat e tyre, nuk ishte kështu – Uashingtoni donte që ne të votonim në përputhje me interesat e tyre dhe të Izraelit, në vend të votonin të vetët.
Pra, palestinezët zgjodhën “të gabuarën”, të paktën në sytë e shtypësve tanë kolonialë. Për këtë “gabim” jemi dënuar rëndë në 15 vitet e fundit.
Bllokada vdekjeprurëse e vendosur ndaj nesh sepse zgjodhëm Hamasin e ka kthyer Gazën jo vetëm në një burg të hapur, por edhe në një kamp përqendrimi: në këtë enklavë dikur të bukur, dy milionë njerëz, pothuajse gjysma e të cilëve janë fëmijë nën 15 vjeç, po përpiqen me dëshpërim të mbijetojnë pa rrjedhë të sigurt të ujit, ushqimit, energjisë elektrike dhe ilaçeve, në shkelje të qartë të ligjit ndërkombëtar humanitar të mishëruar në Konventat e Gjenevës.
Në 15 vitet e fundit, ndërsa kemi qenë nën këtë rrethim mesjetar që na ka kthyer në robër në atdheun tonë, kemi duruar katër luftëra gjenocidale. Më shumë se 4000 civilë, duke përfshirë një numër të madh fëmijësh, u zhdukën si pasojë e bombardimeve izraelite, vetëm për shkak se ata kishin lindur në Gaza, ishte krimi i tyre i vetëm.
Ndërsa ne jemi brutalizuar, gjymtuar dhe vrarë në mënyrë sistematike, komuniteti ndërkombëtar ka qenë vetëm duke parë me dembelizëm – ndoshta sepse shumica prej nesh nuk kanë atë që duhet (sy blu dhe flokë bjondë) që ata të arrijnë në përfundimin se jemi disi të “civilizuar” dhe të denjë për dinjitetin njerëzor.
Rrethimi filloi gati 30 vjet më parë
Natyrisht, jeta në Gaza nuk ishte shumë më e mirë edhe para kësaj bllokade.
Në vitin 2000, përpara se të fillonte Intifada e Dytë, kur shumë besonin se kishte “paqe” relative në Palestinë, për shembull, ëndrra ime për të filluar një karrierë akademike në Universitetin An-Najah në Nablus, Bregu Perëndimor, u mbyt vetëm sepse isha një banor Gaze.
Në atë kohë, Izraeli lejoi të paktën disa palestinezë kalimin e sigurt midis Gazës dhe Bregut Perëndimor. Unë aplikova për leje, duke e vërtetuar kërkesën time me dokumentet e nevojshme nga En-Nexhah. Një javë më vonë më thanë se kërkesa ime ishte refuzuar – nuk u dha asnjë arsye.
Doja ta zbuloja, kështu që shkova në pikën e kontrollit të Beit Hanun (Erez) një mëngjes në orën 6. 00 për t’u përpjekur të fitoja akses në dosjet që Shin Bet, Shërbimi i Sigurisë së Brendshme izraelite, ka për mua. Më thanë të qëndroja në radhë dhe të prisja një intervistë me një zyrtar të Shin Beta-s, i cili mund të më thotë ose jo pse nuk më lejuan të kaloja në Bregun Perëndimor. Kam pritur gjithë ditën. Në orën 17, dikush më tha të shkoja, pa më dhënë asnjë informacion. Deri më sot, nuk e kam idenë pse u refuzua kërkesa ime. Dhe që atëherë nuk mund të vizitoj Bregun Perëndimor.
Pra, rrethimi i Gazës nuk filloi 15 vjet më parë. Nuk filloi as 22 vjet më parë, në vitin 2000 kur u përpoqa të gjeja atë punë në Bregun Perëndimor. Filloi gati 30 vjet më parë, me nënshkrimin e Marrëveshjes së Oslos, dhe ndoshta edhe para kësaj. Izraeli dhe aleatët e tij të fuqishëm, si Shtetet e Bashkuara, na kanë parë gjithmonë ne, popullin e Gazës, si një shqetësim, një popullsi të tepërt që duhet të trajtohet në një mënyrë ose në një tjetër. Rrethimi që kemi vuajtur për 15 vitet e fundit është vetëm kapitulli i fundit në përpjekjet e shtypësit tonë për të na hequr qafe.
Një njollë në historinë njerëzore
Ish-presidenti i SHBA Jimmy Carter nuk e ekzagjeroi kur tha: “Palestinezët në Rripin e Gazës trajtohen më shumë si kafshë sesa si njerëz… Kurrë më parë në histori nuk është sulmuar në këtë mënyrë një komunitet i madh me bomba dhe raketa dhe më pas i është mohuar e drejta. për rindërtim”.
Ajo njohje e rrallë e situatës sonë nga udhëheqësi amerikan ishte, natyrisht, më shumë se 10 vjet më parë, 2009. Që atëherë, situata jonë është bërë shumë më e keqe. Dhe do të vazhdojë të përkeqësohet.
E di që situata do të përkeqësohet, sepse Izraeli publikisht dhe pa turp po na shtrëngon zinxhirët. Në fund të vitit të kaluar, ai njoftoi përfundimin e një pengese nëntokësore 65 km të gjatë rreth Gazës, e pajisur me qindra kamera, radarë dhe sensorë të tjerë. Projekti thuhet se përfshin një “gardh inteligjent” më shumë se gjashtë metra të lartë dhe barriera e tij detare ka pajisje elektronike për të zbuluar infiltrimin e ujit dhe një sistem armësh të telekomanduar. Izraelit iu deshën tre vjet e gjysmë për të përfunduar këtë shtesë të teknologjisë së lartë në burgun tonë të ndërtuar me më shumë se 140. 000 tonë hekur dhe çelik.
Sot, si gjithmonë, Izraeli synon të zhdukë, shkatërrojë dhe shkaktojë zhdukjen e Gazës dhe banorëve të saj. Izraelitët nuk na kanë perceptuar si njerëz që kanë fuqinë e tyre dhe meritojnë dinjitet dhe liri 15 vjet më parë, dhe as sot nuk e njohin njerëzinë e qytetërimin tonë. Ne jemi vetëm një shqetësim për ta. Siç e pranoi dikur hapur kryeministri i ndjerë izraelit, Jicak Rabin, ne mund të “zhytemi në det” për sa u përket atyre.
Do të vazhdojë të na mbajë të mbyllur në këtë brez dhe do të vazhdojë të na mbyt dalëngadalë për 15 apo edhe 150 vitet e ardhshme nëse bota nuk zgjohet dhe nuk thotë “mjaft”. Bllokada e Gazës paraqet një njollë në historinë njerëzore. Në këtë përvjetor të turpshëm, komuniteti ndërkombëtar ka për detyrë të marrë masa dhe të fillojë të bëjë atë që është e nevojshme për të hapur përfundimisht dyert e burgut tonë. (Al-Xhazira RKL)
