Propozimi i Gjermanisë dhe Francës për një kornizë të re të dialogut mes Kosovës dhe Serbisë, nga disa qarqe po konsiderohet si një plan konkret për arritjen e një marrëveshjeje finale, por së cilës nuk i dihet fundi, apo ndoshta deri në një traktat tjetër mbas disa vitesh.
Realisht ky është një traktat për një status-quo, në pritje për dhjetë vjet, derisa të dyja palët ose të lodhën, ose të heshtin, ose të pajtohen vullnetarisht me njëra tjetrën.
Ky traktat është gjithçka por jo për njohjen e Kosovës nga Serbia. Kjo sintagmë nuk ekziston, por mund të lakohet sipas interpretimeve të ndryshme, sipas dëshirave dhe bindjeve politike. Realisht traktati nënkupton dy entitete, që nuk kanë nevojë ta njohin njëri tjetrin, por të bashkëjetojnë në dy vende, secili në sofrën e vet, por brenda një konaku, brenda një traktati, i pakufizuar në kohë, por i nënkuptuar në hapësirë.
Neni 1
Kosova dhe Serbia do të zhvillojnë marrëdhënie normale, të fqinjësisë së mirë me njëra-tjetrën bazuar në të drejta të barabarta.
Neni 2
Kosova dhe Serbia do të udhëhiqen nga aspiratat e tyre reciproke për anëtarësim në BE.
Neni 3
Në përputhje me MSA-në [Marrëveshjet e Stabilizim Asociimit] të nënshkruara nga të dyja palët, Kosova dhe Serbia do të zgjidhin çdo mosmarrëveshje ndërmjet asaj kohe ekskluzivisht me mjete paqësore dhe do të përmbahen nga kërcënimi ose përdorimi i forcës. Ata riafirmojnë paprekshmërinë tani dhe në të ardhmen të kufirit që ekziston mes tyre dhe marrin përsipër të respektojnë plotësisht integritetin territorial të njëri-tjetrit.
Neni 4
Kosova dhe Serbia vazhdojnë me supozimin se asnjëra nga dy palët nuk mund të përfaqësojë tjetrën në sferën ndërkombëtare dhe as të veprojë në emër të saj.
Neni 5
Kosova dhe Serbia do të promovojnë marrëdhënie paqësore në Ballkanin Perëndimor dhe do të kontribuojnë në sigurinë dhe bashkëpunimin rajonal në Evropë.
Neni 6
Kosova dhe Serbia vazhdojnë me respektimin reciprok të juridiksionit të secilës palë.