Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Doktoresha poeteshë, Luljeta Abdullahu, specialiste e Mjekësisë Nukleare, ka botuar një cikël poezish bashkëkohore, në rubrikën e Kulturës në portalin e Radios- Kosova e Lirë, të cilat zgjojnë kërshërinë e lexuesit të poezisë bashkëkohore, pasi janë të stisura me shumë specifika të këndvështrimit të jetës dhe realitetit, në të cilin po jetojmë.
Krijimet e kësaj poeteje janë kryesisht meditative, janë si njëlloj vendstrehimi për të ikur nga monotonia, e për t’u shprehur në to, në çaste të caktuara, sidomos kur kjo ikje ndodh nga vrazhdësia e përditshmërisë. Ajo krijon me fuqinë e një imagjinate të thellë, që niset nga thërrmijat atomike, formësohet në kohë e hapësirë, për t’u materializuar në një mendim filozofik mbi jetën dhe preokupimet ku njeriu gjallon, rropatet, mundohet ta gjejë veten, disi më ndryshe apo thjesht, pajtohet me realitetin, sikur bëjnë shumica.
Koha dhe hapësira, materia, universi, pafundësia, gjithësia pa fill e mbarim, janë kategori fizike e filozofike, me të cilat janë marrë e merren shkencëtarët përgjithësisht, por edhe krijuesit, të cilët përmes imagjinatës ndërtojnë universin e tyre të mendimeve sepse:
Koha nuk është aspak fajtore,
nuk është e korruptuar,
është pasqyra e njerëzve të saj
që kanë trashur pluhurin
si agjent hiri shërues
në kornizë që e mbajnë.
Larg nga të qenit nga një shkretëtirë e ashpër jemi!…
për t’u vetëdijesuar për atë që duhet të ishim. (Agjent hiri shërues)
Jeta është e stërmbushur me sfida, me të pritura e të papritura. Ajo të ballafaqon me botën tënde dhe botën rreth teje, ku ti mund të jesh edhe protagonist, por edhe vetëm një episod i një çasti tjetër kalimtar, sepse ajo paraqitet me ë gjitha trajtat e veta, me të gjitha hiret, nga të cilat edhe mund të të anashkalojë, por nganjëherë të ballafaqon me rrebeshet e papritura të saj dhe pastaj varet se cili do të jetë qëndrimi që do të marrësh për të mbijetuar:
Të shpallësh mirësinë tënde
edhe nëse jeta ka qeshur me ty,
si gjurmët e shkumës që
përulen kur uji qetësohet
pas detit të trazuar,
pa atë ngjyrë të ndërmjetme
miqësohu me jetën tuaj,
pranoje si dashuri.
Do dal të rri jashtë,
kështu që po të pyeti kush,
jam e dalluar.
(Ngjyrat e ndërmjetme mungojnë në jetë!)
Poetesha, Luljeta Abdullahu, refleksin poetik e kap kalimthi, në kapërcim dhe pastaj përmes diskursit artistik e rrëkëllen me masën e kohës, duke krijuar imazhin e gjësendeve, ku nëpër detaje, me figuracion të pasur artistik e stilistik, krijon pasazhin e natyrës në lëvizje, e cila tretet në njëlloj simfonie të përjetësisë, ku të gjitha pjesët shkrihen në tërësinë e saj. Poezia Kur masa e kohës është e cekët, është një krijim me një invencion krijues lapidar, ku përshkrimi i natyrës njëzohet me jetën në lëvizje, ku koha ka lënë gjurmët ende të patretura dhe momentet e ndarjes nga më të dashurit ndodhin krejt natyrshëm, ashtu sikur ndodh çdo gjë në univers, përshkuar me botën e pasur të meditacionit poetik, me imagjinatë të begatshme kreative.
Luljeta e zotëron dhe e begaton me lulëzim poezinë e saj, sepse ajo pretendon të jetë diçka më shumë se poeteshë kur mediton, kur bota e ndjesive i sillet vërdallë dhe ajo nuk mund të qëndrojë indiferente, por as nuk pranon të reagojë me patetikë e ofshama, apo ta demonstrojë troç mospajtimin e saj. Ajo tërë ketë gjendje e manifeston me maturi, pasi i kupton në esencë proceset dhe nuk habitet nga asgjë, duke qenë e vetëdijshme jeta ka i ligjet e veta, të cilat edhe mund të anashkalojnë nëse nuk dimë të bashkohemi me to.
Kur masa e kohës është e cekët!
Ajo u shtrydh lehtë
pa dëmtuar gjethet
e pemës ngjyrë jeshile dikur
që shërbyen rrugës së saj,
qenë shkëputur nga zona
për të mbuluar nga shkurre re
një kostum gri në të verdhë
që nuk janë nga toka,
u përpoq të tund atë mbulesë
me ndikim qiellor në fytyrën e saj.
Ka kohë që nëna u largua,
lutej zërin e saj të dëgjoj,
kur jeta fillon fundin
e simfonisë të errësojë,
atje lartë ku duhet të kthehet
në përjetësinë
aromën e saj ngadal të nuhasë,
Sa kohë kam që dëshiroj
për ato fytyra si yll e hënë
që të mund t’i përqafoj.
Leximi me vëmendje i pozive të kësaj poeteshe, të jep mundësinë e përjetimit të një bote të veçantë shprehëse, krijime të pasura me tema dhe ide të ekulibruara edhe me labirinthe e pararoja poetike, gjuhë dhe stil të pasur me figuracion të begatë artistik… A. Q.
