Iluzion
Për çdo ditë bien njerëzit në tokë
si zogj te vramë
dhe ne mezi marrim guxim t’ i varrosim
dhe mezi gjejmë lot për ti qarë
dhe për ditë bëjmë arsyetime banale
për vdekjet
ishin te moçëm shumë, pa çka
se ndoshta ishin moshatar me ne,
kush ashtë sot në radhë pyesim
duke përjashtuar veten nga goja e ujkut
mbase nuk jam unë,
ka plot te tjerë !
edhe pse pulpat e këmbëve na dridhen
si thupra shelgu ne ujë.
Janjeva
Këtu akrepat e sahatit
Janë ndal ne vitin zero
Vetëm ëndrra për arin
zgjat gati dymijë vjet
Tri kodra ne formë piramide
Bashkë me dy përroje kanë mbërthyer
Qytezën si me kanxhë
e nuk te lan shteg me dalë !
Kah ece përpjetë kalldermit të qarshisë
ende te ushtojnë veshet nga zhurmat e
metal-gdhendësve e të farkëtarëve
dhe kudo neper fytyre te bien ashklat
e strallta te arit si yje te vegjël, vezullues
Dhe ti nuk e len pa hyp deri ne majë
te majës , deri ne konak te Gjeçovit
me pushu e me kuvendu pak
Më vone zani i myezinit
Kryqëzohet me kumbonat e kishës
qe ende promovojnë qytetërimet e vjetra
Vetëm se tani pa parzmore pa heshta.
Heshtje
Sonte due me hesht
due me u ba memec, pa gojë
sikur nuk kam pa,
as nuk kam ndi gja
sonte nuk du me mbajt anë
as kah i forti dhe as kah i ligu
jo për frikë,
as për të qarë
gjithë me duket as njëra palë
nuk ka shumë të drejtë
e drejta është di kund në mes
ka mbet pezull !
Metamorfozë
Sot jam lepur i trembur
dhe zemra më rrah si orë e prishur
kam frikë edhe nga një flutur me pikla
qe me vije befas rrotull
Dje për çudi isha ujk, ujk me gojë te
madhe dhe më dhëmb të mprehtë, qe
mund tē mundja edhe një dem te egër
Po nesër, çfarë mund te jem nesër
lepur , ujk , breshkë , apo gaforre
apo ndoshta nuk do te jam hiq, asgjë
Do te jem pluhur, si pluhuri i fluturës pikaloshe !
Evoluimi
Me duket është ngjall gjeni
barbar i te pareve te njeriut
te shimpanzës e te gorillës
Përveç gjeneve te përbashkëta
dhe veseve te këqija
edhe sëmundjet i kemi një lloj
lia po vjen
Ndoshta ka pas te drejtë Darvini
Për teorinë e famshme te evoluimit
nuk jemi shumë ndryshe
vetëm ecja bipedale na dallon !
Vdekje klinike
Unë e pash babën tim,
baba im ishte aty përtej hendekut,
Duke ecë ngadalë neper një lendinë
me qaj mali
ecte lehtë,
si neper një planet pa gravitet,
dhe tufa drite i binin nga pas
si nga prozhektori
Unë doja me shkue tek baba
me kishte marr malli me e pa
gjithë më duket e kam thirrë babë
o babë!
Mos gabo me e kalue hendekun,
më thërriste baba,
kthehu mbrapa!
ashte një kurth !
Me duket e mblodhi pak bebëzën
Dëgjova një zë aty pranë
Ndërsa trupi ende me rrinte pezull
si ne hulajë !
Aromë vendlindje
Krejt bota ime shtrihej aty
nen hijen e lisave te gjatë te Blinajës
dhe aromës dehëse te luleve te blinit
Njëmijë herë jam rrezuar tue vrapue mbas kaprojeve
kam thye kambë e dorë
e jam que vet si qohen herojt ne perralla
Kam pi ujë te ftoftë akull tek Kroi i Gjergjit
dhe nuk me ka zane gjumi gjithë natën
nga meraku mos vallë po e shteron kroin kuçedra
Kam ëndërruat ta kaloj Pegazin ne qiell
pa fre magjik
tri kokat e meduzës ia kam pre me nji biçak
e mezi kam shpëtue pa me djeg , pa me ngri
Me vonë me ka zbut e me ka shtru
Një vashë sy gështenje
qe ende me vjen ne ëndërr e ne vargje si zane mali !
Marionetë
Ec symbyllas
dhe mos u bën shumë merak
cilën udhë duhet më ndjek
as deri ne cilin vend ke me mbërri
as për sa kohë
Jeta të ka shtruar binarë
si ata të trenit
ti vetëm shtrembëroje kapuçin
dhe mos humb kohë të provosh
me laku udhë
Kot bën plane në mbrëmje
te nesërmen asnjë nuk te del
ashtu qysh ke menduar
Nuk ia del kurrë
Mos harro, ti je një marionetë!