Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Muaji mars në Kosovë karakterizohet nga ngjarje të rëndesiëshme të cilat gjatë priudhave kohore lanë gjurmë dhe u skalitën në kalendarin e tij, disa prej të cilave vunë vulën në historinë e saj. Në fakt aty janë përfshiër luftërat dhe përpjekjet e popullit tonë për liri e bashkim kombëtar.
Në rrjedhën e këtyre ngjarjeve vend të veçantë zë 24 marsi i vitit 1998, që në opinionin e kohës njihej si Epopeja e Gllogjanit. Në të vërtetë ajo ditë ndërroi rrjedhën e ngjarjeve politike jo vetëm në Dukagjin por edhe më gjërë. Për ti rikthyër në kujtesën tonë ngjarjet e asaj dite nuk është e lehtë, jo pse kanë kaluar njëzetë e gjashtë vite dhe mund të janë harruar,por, për faktin se kur vendosë të shkruash për ngjarje të tilla të kaplon një ndjenjë frike se a do të arrish ta përshkruash ashtu siç ka ndodhë më të vërtetë se përndryshe do ti mbesim borgj historisë. Ajo që ka arritë të qëndrojë ende e freskët në memorien tonë është jehona e madhe që bëri ajo ngjarje duke e kthyër Gllogjanin në kryefjalë të ditës, vetëm dy ditë pas „ zgjedhjeve të lira“ të mbajtën në Kosovë ( me 22.03.1998),dhe të udhëhequra nga Presidenti i asaj kohe Ibrahim Rugova. Ishin po ato zgjedhje që në masë të madhe vazhduan ta ushqenin në popull iluzionin për një jetë të qetë nën trysninë e një robërie të heshtur. Habitë fakti se si LDK- ja dhe udhëheqësia e saj politike nuk arritën të lëkundën nga bindjet e tyre pacifiste as pas luftës legjendare të familjës se Shaban Jasharit në Prekaz. Përkundrazi, menjëherë pas konfirmimit të rezultateve, të dehur nga fitorja e turpit vunë në levizje gjithë mekanizmin e tyre duke i ngarkuar me detyra të reja kryesitë e degëve dhe nëndegëve të saj në tërë Kosovën. Ndërsa gazeta „ Bota sot“ luante lojën e avokatit të saj besnik duke vjellur helm e vrerë kundër grupeve ilegale të UÇK-ës. Ata shkuan aq largë me propagandën e tyre serbofile saqë edhe sot e kësaj dite luftëtarët e UÇK-ës po përballën nëpër procese gjyqësore. Sot të njëjtit thua se janë tjetërsuar në mendime dhe kur i degjon nëpër media deklarimet e tyre plot „ lavdata hymnizuëse“ për UÇK-ën iritohesh nga fallciteti dhe paftyrësia e tyre ngase në kujtesën tonë ende janë të freskëta thirrjët e tyre në Parlamentin e Kosovës „ Kriminelët në burg“.
Janë këto vetëm pak fakte që veçuam në këtë shkrim për të rikthyër në memorien e brezave të rinjë sakrificen e luftetareve të UÇK-ës përballë një represioni ç’njerëzor propaganduës të LDK-ës e mjerisht shumë të thëksuar këto vitet e fundit edhe të LVV -ës.
Qetësinë e kllapisë që kishte pllakosur popullin pas atyre „zgjedhjeve të famshme“ e lëkundin në mesditën e asaj dite zërat e frustëruar të disa njerëzve të cilët filluan të shpërndajnë lajmin se „në Gllogjan filloj lufta“. Vetëm atëherë një pjesë e popullatës filluan të ndërgjegjësohen dhe ta kuptojnë se sulmi kundër familjes Haradinaj në Gllogjan është po ai i skenarit më të cilin vepruan focat serbe në Prekaz, me 5,6 dhe 7 mars.
Njëmbëdhjetë orë luftë u zhvilluan atë ditë në mes të familjes së Hilmi Haradinaj dhe forcave policore ushtarake serbe. Luftë e ashpër dhe e pabarabartë. Tashmë dihët se brenda në kullë luftonte baca Hilmi me të bijët dhe vajzën Mejremen,të cilët si kurrë më parë ishin vënë para një akti final „ Ja vdekje, ja liri“. Si rrallë hërë në historinë e kombit tonë luftohët në një front kaç të vështirë ; një familje përballë një force policore dhe ushtarake e destinuar për ta shkatërruar atë. Luftë që u kurorëzua me një qëndresë të pathyëshme të familjës Haradinaj e cila pas asaj përballje i detyroi forcat pushtuese të tërhiqëshin. Pushtuësit të zhgënjyër nga disfata që pësuan në shënjë hakmarrje tentojnë ti marrin peng nxënësit e shkollës fillore në fshatit me preteks që pastaj ti përdornin për ta detyruar familjën Haradinaj të dorëzohej. Në mbrojtje të nxënësve bijnë më armë në dorë dëshmorët Gazmend e Agron Mehmetaj dhe Himë Haradinaj.
Narrativa e asaj dite dha mesazhin e qartë se Kosova nuk mund të çlirohët me „mjete paqësore“, madje u they edhe miti që influenconte masën „ se më Serbinë nuk bëhët luftë“. Diskurs kryësor i të rinjëve në mbrëmjën e asaj dite u bë fjalia „kur po nisemi për Gllogjan“ . S‘përmbahëshin dot nga ndjenjat emocionale që u kishte shkaktuar ajo luftë. Vërshimi i njerëzve për të parë gjurmët e luftimëve për së afërmi ishte pafund. Secili që kishte marrur atë rrugë në vete ngërthënte deshirë për ta takuar ndonjërin nga protagonistët e ditës që i dhanë emër Epopesë së Dukagjinit. Entuziazmi dhe deshira për t‘iu bashkuar radheve të UÇK-ës kuptohej nga vetorganizimi i grupeve të vogla të vullnetarëve të cilët drejtohëshin për Gllogjan. Aty kërkonin komandantin Ramush Haradinaj i cili në mënyrë të organizuar fillojë ti dergonte në Shqipërisë për bartjen dhe grumbullimin e armatimit.
Sado që është folur e shkruar për Epopenë e Dukagjinit ende nuk është përmbyllur epilogu i saj sepse ajo ditë brenda në vetëvete përmbanë një histori lavdie që nuk rrëfehët dot me fjalë , madje as nga vet protagonistët e ngjarjës të cilët me modesti thellë në qenien e tyre kanë të gershetuar dashurinë për tokën mëmë dhe gatishmërinë për vetëflijim kur është në pyetje liria e atdheut.
Nuk është rastësi se si arritën të njëjtësohën dy data të rëndesiëshme në një ditë të veçantë ; 24 marsi i viti 1998 dhe 24 marsi i vitit 1999, dita kur filluan bombardimët e NATO- s mbi caqet policore ushtarake serbe në Kosovë. Lavdi e përjetëshme Dëshmorëve të Kombit. Qofshin të mallkuar në jetë të jetëve ata që shkelin mbi gjakun e tyre.
