(Tubimit historik te Verrat e Llukës)
Kohë e pakohë, a’herë
fund shekull i kaluar
re të zeza silleshin
në Atdheun e robëruar!
Erë lufte fërfëllinte
shtërngatë e vetëtimë
dritë e diellit pakësohej
jeta mbushej errësirë!
Gjendje e pashpresë ishte
gjakmarrja rritej e rritej
familje të tëra ngujuar
nën frigën e gjakut rrinin!
Profesori i ndritur Atdhetar
Anton Çeta, prijëtarë
me rininë dualën në ballë
ta shuajn, t’mallkuarën murtajë!
Kullë më kullë ngarente
plaku i urtë plisbardhë
mbrapa varg i shkonin
student e intelektual!
Na falë gjakun për Atdhe,
Kosova sot na kërkon
t’qoft falë, o burr i Dheut
sytë, mbusheshin me lotë!
Mijëra gjaqe u falën
shumë jetë u shpëtuan
historia u shkrua edhe njëherë
aty, te Verrat e Llukës!
Lavdi, o ëngjëll shpëtimtar
përherë do mbetesh i paharruar
gjithandei ku ka shqiptarë
në Shqipërin e përbashkuar!
Prishtinë, 01 Maj, 2024