Sabedin Sherifi: Gjyshja Nole kërkon varrin

Gjyshja Nole kërkon varrin

Nën sqetull pak bukë e ujë

Gjyshja Nole po merr udhë

Ajo do bën një rrugë të gjatë

Nëpër male të ndezura flakë.

Kish ca ditë që kish marr rrugë

Male fusha krejt pa udhë

Në mes fushave dhe të malit

Kërkon varrin e ushtarit.

Sa burrërore para varreve,

asnjë lot as gjamë ruan betimin që kishte dhanë

Veç një fjalë ajo kish thanë Lumë gjyshja që të kam.

Ti në këtë fushë këtu nuk qenke vetëm,

pranë ke shokët që u dhe besën,

ja pran teje është Isa, ibrahimi, Sokoli e Afrimi.

Këtu ke Major Muharremin, Besnikun e Alin, Besimin e Muslin.

Zemra gjyshës Bahtir me dëshmor t’Kosovës.

Gjysha Nole shou mallin me nipin e nipa pranë tyre që ata dukeshin si lisa.

Mori rrugën nëpër male nuk deneste por zemra i qante.

Kisha qef të gjej një nuse

Me flamur e shumë krushqe

Ajo u kthye në votrën e saj të bëj bukë për shumë ushtar.

Në kullën e djegur flakë në një qoshe tymonte ditë e natë

Të gjithë e thërrisnin Nana Nole sepse ajo kishte një zemër të madhe.

Dhe një ditë pa zbardhur agimi

Bisha kishte etje të shuante tërbimin.

Kishte humbur klyshët nëpër male

Vriste e prente çdo gjë shqiptare.

Ajo vrau nënë Nole

Aty pran derës së kullës s’madhe.

Atë ditë dhe qielli ishte ngrysur

Dhe lulet në fushë ishin vyshkur.

Dhe qielli qau me lotë për një nënë që u vra sot.

Çoftë në kujtime Nana Nole

Deri sa kjo tokë të frymon arbërore.