Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Në orët e hershme të 22 shtatorit, ende pa u larguar mjegulla e dendur e natës, kur sapo rrezet e diellit u dukën dhe filluan të përhapnin dritën e shkëlqyer e të largonin mjegullën, në vendbanimin Niderenc (Niederlenz), në fushat e gjera sportive u mblodhën nxënësit e shkollave shqipe të organizuar nga Lidhja e Arsimtarëve dhe Prindërve Shqiptarë “Naim Frashëri” në Zvicër, së bashku me Unionin e Klubeve Shqiptare të Futbollit në Zvicër. Nxënësit që morën pjesë janë nga kantonet e shumta zvicerane. Rrezet e diellit që e shndrisin natyrën u bashkuan me çiltërsinë e fëmijëve, me atë shkëlqimin e syve të tyre, me buzëqeshjet e këndshme, me harenë që i karakterizon ëmbëlsia e moshës.
Nuk ka gjë më të bukur se kur fëmijët, prindërit e mësimdhënësit e tyre, por edhe njerëzit vullnetmirë i bashkon gjuha shqipe, simbolet shqiptare, dashuria e përkushtimi për kulturën tonë, por edhe për sportet, po kështu mund të themi se nuk ka gjë më të rëndësishme e shpresëdhënëse se kur njerëzit bashkohen nga të gjitha trevat shqiptare, për të dëshmuar edhe shpirtin e dashurinë për shqiptarësinë tonë, për atë gjallërinë e qenësisë sonë, me qëllim që të vazhdojë kjo te fëmijët tanë që edhe ata të jenë shqiptarë të denjë, që edhe ata të veprojnë e punojnë, të mendojnë, të ruajnë e ta gjallërojnë gjuhën e nënës, shpirtin e dëlirë të shqiptarit, shpirt ky që na ka karakterizuar në shekuj, por edhe dëshirën e këmbënguljen për të përhapur përkushtimin e veprimtarinë për trevat ë tërësishme të gjuhës amtare, pra për Shqipërinë.
Këto qenë edhe qëllimet e dëlira të profesor dr. Vaxuid Sejdiut, i cili kishte një periudhë prej disa muajsh që e kishte ideuar mirëfilli një takim të tillë, një aktivitet të tillë, një veprimtari të tillë sa sportive aq më shumë kulturore e atdhetare, e kishte filluar organizimin me hapa të sigurt që shkuan drejt përmbylljes dhe kënaqësisë së veçantë të një dite e cila do të mbetet shumë të gjatë e mendjet e të gjithë pjesëmarrësve, do të shënohet si një nga sukseset e mëdha e të shkollave, ku mësohet gjuha e kultura shqiptare në Zvicër, do të mbetet si një histori suksesi e profesor Vaxhidit edhe mësimëdhënëses Qefsere Sejdiut, Nuraj Iljasit, Anita Duriçit, Ardita Abazit – Elezaj, Lumnije Klinaku – Nezirit, Dorjana Çelës, Albulena Asanit, Eshtrefe Nuhiut dhe mësimdhënësve të tjerë, e Unionoit të Klubeve Shqiptare të Futbollit në Zvicër e nxënësve, prindërve të tyre dhe gjithë njerëzve vullnetmirë që ndihmuan në mbarëvajtjen e veprimtarive kulturore dhe turneut sportiv të shkollave shqipe, por mbi të gjitha na duhet të theksojmë se puna e veprimtaria e profesor Vaxhidit është dhe mbetet jo vetëm histori suksesi, por edhe një punë e veprimtari që ka themelet e forta e të sigurta duke u jetësuar në vazhdimësi si pasqyrimi i një shkëlqimi të veçantë në të gjithë veprimtarinë arsimore e të kulturës shqiptare, sidomos në diasporë, e cila shihet te gjeneratat e nxënësve shqiptarë në Zvicër te bashkatdhetarët tanë, te kolegët e institucionet arsimore e të kulturës përgjithësisht.
Profesor Vaxhidi bën punë e veprimtari sistematike, ai jo vetëm i hedh hapat e sigurt, por edhe shkallët drejt suksesit i realizon me përkushtim të madh, me emocione, me rregullsi të madhe, duke u mundur të mos lërë asgjë mangët, madje edhe detajet e vogla i thekson, se si duhet të bëhet një punë, një veprimtari, sigurisht ai shqetësohet kur diçka nuk shkon në rregull, kur diçka vonohet, dhe ka të drejtë se kur njerëzit nuk i zbatojnë në tërësi rregullat, krijohen shqetësime. Një gjendje shqetësimi e kishte përfshirë atë, në ato çaste mëngjesi, kur ende nuk kishin filluar aktivitetet sportive e kulturore, meqë veç disa problemeve edhe pajisjet teknike për zërin nuk funksiononin si duhej, ai përpiqej e përpiqej dhe më në fund edhe problemet u evituan. Duhet të them edhe këtë se profesor Vaxhidi për të bërë veprimtari të tilla, natës ia merr shumë orë të domosdoshme gjumi, ndaj edhe atë ditë dukej se ditët i ishin dukur pak, por edhe netët i kishte kaluar me shumë pak orë gjumi për të realizuar këto veprimtari kulturore e aktivitete sportive.
Kryetari i UKSHFZ Z. Feti Demolli dhe mësimdhënësi e bashkëkryetari i LAPSH-it Z. Dr. Vaxhid Sejdiu përshëndetën të pranishmit dhe sidomos nxënësit shqiptarë aq të mrekullueshëm.
Pasi u ndanë nxënësit në grupe e në formacione sportive, filloi pjesa kulturore, nxënësit qenë veshur me bluza e rrobe të kuqe e të zeza, me shqiponjën dykrenore, simbolet e flamurit tonë. Në sytë e këtyre fëmijëve shihej dritësimi e shkëlqimi i ngazëllimit shpirtëror. Qenë mbledhur më shumë se 300 nxënës të shkollave shqipe në Zvicër, gjithë çiltërsi fëmijërore, ku edhe gjuha shqipe e krenaria e qenësisë shqiptare kishin shfaqjen jo vetëm të natyrshmërisë, por edhe përmbajtjes së shëndoshë njerëzore, ku edhe paraqitej qëndresa e gjithë atyre vlerave e vetive të shkëlqyera shqiptare të trashëguara brez pas brezi.
Nën drejtimin e mësimdhënëses Qefsere Sejdiu, e përkushtuar si mësuese, si nënë e mirë për të gjithë nxënësit, duke e shoqëruar këmbëngulja për t’i jetësuar edhe veprimtaritë kulturore e atdhetare, ajo i udhëhoqi 300 nxënësit, për të realizuar pamjen e shkëlqyer të tyre dhe interpretimin e këngës tanimë të njohur: “Xhamadani vija- vija, është Kosova Shqipëria” Sigurisht, këtu dhanë ndihmesën e tyre si dhe në të gjithë aktivitet e asaj dite edhe mësimdhënësit të tjerë, por edhe prindërit e njerëzit vullnetmirë, të cilët, që të gjithë, janë shumë të nderuar.
Nxënësit interpretuan me pasion e dëshirë të madhe, duke valëvitur flamujt shqiptarë, duke lënë porositë më të qarta edhe për ata prindër shqiptarë që hezitojnë e që nuk i dërgojnë fëmijët e tyre në shkollat shqipe, duke ua lënë mbi të gjitha të kuptuarit se ne jemi vetvetja, jemi shqiptarë e njerëz të mirë, se gjuha shqipe, idealet e shëndosha shqiptare e karteri i mirëfilltë njerëzor na udhëheqin në jetë dhe se të gjitha këto në mënyrë sistematike i mësojmë në shkolla shqipe, këtu në mërgatë.
Këtu gjej rastin për të theksuar edhe anën tjetër të medaljes, sigurisht jo të mirë, për të gjithë ta shqiptarë që nuk i dërgojnë fëmijët tyre në shkollat shqipe dhe nuk kujdesen që ata ta mësojnë gjuhën e të parëve. Fatkeqësisht janë shumë shqiptarë, pjesa më e madhe e tyre, që nuk i marrin me mend pasojat negative, të metat që do t’i kenë fëmijët e tyre në komunikimet e në gjithë botën shqiptare. Treqind fëmijët që morën pjesë në aktivitetet e veprimtaritë kulturore shqiptare, thërrasin bashkëmoshatarët e tyre : “Ejani në shkollat, ku mësohet gjuha e kultura shqiptare se edhe mendja edhe shpirti edhe gjithë qenia juaj do të dritësohen me gjuhën e ëmbël shqipe e me dashurinë e madhe për trojet shqiptare!”
Pas këngës filluan aktivitet sportive, fëmijët loznin me pasion të madh, duke përjetuar ngazëllimin e tyre, duke u buzëqeshur prindërve të tyre e njerëzve të tjerë!
Nxënësit në fund morën medaljet e organizuara për ta.
