ME ËNDRRËN ERDHE
Nuk e besoja se edhe këtë ditë do ta ngrysi pa ty
Dielli udhëve të qiellit në endje kryemalit u tret
Befas mbi muzgun e purpurtë hëna qiellin e zuri
E nata nën krifa yjesh lehtas u err
Pastaj ti erdhe me ëndrrën
Të pashë si njëmend
TË MENDOJ
E verdhëllemta e Diellit në të purpurtë u shndërrua
Kuqëlimë e muzgut njomëzak mbuloi horizontin
Si sferë e argjendtë Hëna befas u qerthullua me yje
E nata ngazëllueshëm u përshfaq me flladin e hirtë
*
Ah hëna ezmere natën mbrëmësore ma kujtoi
Tek mbaja kokën mbështetur mbi gjoksin tënd
Me afshin e mëndafshtë frymëmarrjen ta ndjeja
Nën tis lotësh gëzimi pëshpërisja me yjet atje lart
IDENTIFIKIM
Rend e fërgëlloj rrjedhave të lumit rrëmbyes
Monopateve të frikshme lulekamelie mbjellë
Dallëndysheshëm u këndoj pranverave të zogjve
Mes luleve të lulëzuara zgjohem si flutur në flatrim
E në gemin e drurit erëmues butësisht ulem
Fillin e jetës ta ndiej si të gjethe fierit aromë
Gjithnjë e dashuruar në shkëlqimin yjor
Në mrekullinë e mirësisë besoj besoj
IKJE E MËNDAFSHTË
Dalëngadalë më largohesh
Brishtësinë time e njeh
Ke frikë se më lëndon
Heshtur fshihem pas lotit
Fatin e pazemër mallkoj
IDIL
Në çdo pjesë të ëndrrës emrin tënd e shkrova
Ti sikur nuk i vërejte përsëritjet e mia
Ndonëse jeta pa ty është si pa prani fryme
E ngushëlluar me lotin u mbylla në vetmi