Maskra e ushtrisë serbe, në Srebrenicë, në vitin 1995 dhe mos pengimi nga forcat evropiane vazhdon të shfaqet edhe sot me anët e saj më të errëta, shkruan gazetari italian, Massimo Nava. Ai në një shkrim të tij, të botuar në “Corriere”, ka veçuar faktin se për Maskarën e Srebrenicës ku në mënyrën më shtazarake u masakruan 8.000 myslimanë të Bonsjes, vetëm dy persona u shpallën fajtorë dhe morën dënim: serbo-boshnjakët, Radko Mlladiç dhe Radovan Karaxhiç. Është e vërtetë që një gjykatë holandeze dënoi shtetin e Holandës me detyrimin për të kompensuar familjet boshnjake. Po ashtu është e vërtetë që opinioni publik holandez dhe qeveria shprehën se u vinte turp nga ajo ngjarje, ndaj dënuan sjelljen e ushtarëve dhe batalionin e Kaskave Blu që ktheu kokën në anën tjetër, në pritje të urdhrave që nuk mbërritën kurrë.
Megjithatë, askush nuk ka kërkuar më përgjegjësi te aktorë të tjerë, jo vetëm holandezë, por as nga komanda franceze e Kaskave Blu, as nga qeveria e Beogradit, as nga qeveria myslimane-boshnjake e Sarajevës. Me pak fjalë, politika dhe diplomacia ka dhënë atë kontekstin cinik (si Uashingtoni, Parisi e deri edhe Londra), që masakra e Srebrenicës ishte një sakrificë e nevojshme për ndarjen territoriale dhe për marrëveshjet e tjera të Dejtonit. Janë sakrifikuar edhe luftëtarë të huaj islamikë, por për ata nuk ka qarë njeri.