Kush është Zegeli…
e njihni apo nuk e njihni ?
….mos gënjeni!
E keni parë, asket i pavrejtur
as në tokë…, as në qieeell,
po tokën që lëvroi me dhëmbë,
nuk ishte vepër e tij?
.
…e lëvroi aq shumë saqë….
tokë-atdheu ia përpiu edhe kasollën e tij
njëjtë ashtu sikurse të Uncle Tom-it,
…që të dytë e luftonin robërinë – e donin lirinë
…ai ëndërrat i kishte thurrur aty
qetësi tjetër nuk kishte…
…valët e oqeanit goditnin zemrën e tij…
Po miqtë ku mbetën…?
Aahhh….po “trajnonin” zagarët për gjah të ri…
…pse po lëndojnë kështu natyrën…?
….prandaj u harruan fjalët e bukura për skilen e lejlekun…
Hënën e kafshonte për t’i lënë vend dritës
…ushqeu… shkabën me gjakun e kuqrremtë…
të mos jetonte më e ngujuar në kafaz…
një kokë andej – e një këndej
e deshti Fazliun më shumë se veten…
atdheu bashkon nuk ndan… jo, jo…!
as në skutat e burgut, as në terrin e ditë-natës
….as penda që akumulon ujin…
e gjaku që rridhte ckurrjel…
dhe fjalët e shkruara amanet
se dashuria, dhimbja, malli, pikellimi…
janë një…
dy DuaR-ZEMRA të bashkuara të atdhetarit.
(Kjo poezi i kushtohet atdhetarit Zeqir Gërvalla i cili e priti çlirimin e Kosovës pa kulm mbi kry…, i kushtohet atij dhe shumë të tjerëve me të cilët u mburrëm, u arsimuam, u edukuam dhe, ne fund i harruam…)