Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Politika e re të pastrohet nga çdo gjë, madje edhe nga premisat e politikës së kaluar të dështimit dhe krimit, si dhe të gjitha armiqësitë luftarake të shndërrohen në miqësi. Është kjo që do të duhej të përmbajë jo vetëm politika zyrtare e Prishtinës por edhe mediat e shkruara dhe pamore. Por a ndodhë kështu në realitet, jo asesi, për vetë faktin se një kastë gazetarucësh pretendojnë që me shkarravinat e tyre të rrënojnë Xhaminë e kaltër dhe ta rikthejnë Kostadinopojën, apo të rrënojnë Vatikanin dhe të rikthejnë Romën e Caligulës, gjë që nuk bëhet. Bota nuk funksionon kështu, as me paragjykime, as me urrejtje. Të gjitha ato shkatërrime të kulturave, por edhe të vlerave njerëzore, të ndërtimit të kampeve të përqëndrimit të rrethuar me tela me gjemba i bëri ideologjia nazi-fashiste e bekuar edhe nga Kisha, për të krijuar supernjeriun e pastër, biond me sy të kaltër, arianin.
Por ç’ndodhi më vonë, u harruan armiqësitë dhe ato u shndërruan në miqësi me të tjerët, si me perëndimin, ashtu edhe me lindjen. Prandaj më duken jo vetëm të njëanshme por edhe të tepruara shkrimet për Shoqatën ndërkombëtare të bëmirësisë “Tika”, se a janë të porositura këto shkrime apo jo nuk di, por që janë vërshuese po se po, sepse ato po dalin nga shtrati i normalitetit dhe moralitetit, duke rrënuar miqësinë vëllezërore shqiptaro-shqiptare-turke që jetojnë në Turqi, një pjesë e tyre e mbetur që nga periudha e osmanlive, por edhe tash së voni për shkak të gjenocidit serbe, duke mos harruar asnjëherë se kjo u bë fal mirëkuptimit të qeverisë turke, që duhet përshëndetur. Aq shumë njerëz gjetën strehim gjatë luftës, shumë pacientë u shëruan në spitalet turke, u shkolluan, morën grada shkencore, por edhe u ushqyen… e kanë bërë këtë taksapaguesit turq, për këtë duhet falenderuar, dhe po shohim se ku ishin ata, në nivel të detyrës duke mbrojtur me gjoksat e tyre përballë tanksave demokracinë autoktone turke.
Çka i duhen kosovarëve, hasmëritë me të tjerët, të cilët kanë nevojë më shumë se askush për miqësi, duhet që edhe armiqësitë me malaziasit, me maqedonët, serbët, grekët…, të shndërrohen në miqësi. Kosova sa ka nevojë për perëndimin, ka nevojë për lindjen, jugun, veriun…. Sigurisht që dhemb çështja e diskriminimit medial ndaj shumicës muslimane, duke u përpjekur me i futë në zgjedhë për ti lidhur me lakun e dyzginave, dhemb si nuk dhemb, sepse ata atë e bëjnë për përfitim, për asgjë tjetër. Nëse u dërguan ndihma në Shqipëri në kohën e tërmetit katastrofal, apo ndihmat në Kosovë nuk bëhej fjalë për “bombë”, por për akcione humanitare, të qytetarëve Turqi, shumica me origjinë shqiptare, prandaj nuk mund t’i kuptoj ideatorët e “ndryshëm” per “kryevepra filmike” të shpëtimit të ”Bizantit”, ngase nuk kanë as më te voglin arsyetim per nje gje te tillë. Thjesht, pa romantizëm, pa ekzaltim, në formën e tillë është një road-movie urban që shpreh trishtinë e ndjenjave dhe te mishit njerezor, kur ato ndrydhen nen peshën e paragjykimeve dhe “çensurës” morale.
