Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Shqipëria e Katër Vilajeteve, ka qenë dhe do të mbetet Shqipëria historike, Shqipëria (e pushtuar) e kohës së Perandorisë Osmane, ku shqiptarët edhe pse nën flamurin dhe pushtetin e saj, jetonin në viset e tyre etnike, meqë numerikisht përbënin shumicën dërrmuese të popullatës, e cila deri në një mase ishte edhe e favorizuar, meqë në shumicë kishte pranuar islamin. Të gjithë të krishterët që pranonin islamin, Perandoria i shpallte shtetas besnikë dhe iu jepte në dorëzim qeverisjen vendore, sipas ligjeve në fuqi.
( Historia e Popullit Shqiptar, Toena, Tiranë, 2002, f. 42).
Vilajeti i Kosovës shtrihej në veri deri në viset shqiptare të Toplicës, Nishit, Sanxhakut dhe ishte Vilajeti më i madh. (Po aty f. 43). Për nga Territori i dyti me shtrirje gjeografike ishte Vilajeti i Manastirit, ndërsa i treti Vilajeti i Janinës. Shkodra ishte vilajeti më i vogël si për nga shtrirja territoriale ashtu edhe nga numri i popullatës. Shqipëria e katër Vilajeteve përfshinte rreth 112.000 km.2. Si e tillë Shqipëria do të ishte e madhe, në krahasim me rrudhjen e dhunshme historike me pasoja gjenocidale, në procesin e spastrimit etnik, që i bënë shtetet fqinje të Ballkanit të përkrahura si gjithnjë nga të gjitha shtetet e Evropës pa dallim, por edhe nga Rusia.
Shfletosja për shqyrtim dhe reflektim të hartës së Shqipërisë së katër Vilajeteve është imperativ i kohës, sepse shqiptarët janë i vetmi popull në Ballkan që ka rritje të popullatës, ndërkohë që “Serbinë e ka kapluar “murtaja e bardhë” dhe për çdo vit humb nga një qytet me banorë”. E tillë është gjendja në ish-RJM, në Bullgari, Mal të Zi dhe përgjithësisht në vendet sllave. ( Gazeta “Blic”: Sllavica Tuviq: Dali ce “Bela kuga” izpraziti Srbiju, 26. 12. 2010, ( Slavica Tuvic: A do ta zbraz Serbinë, Murtaja e Bardhë?) Shtimi natyral i shqiptarëve nuk mund të ndalet më me metoda maltusiane, as me masa drastike ligjore, sikur i kishte aplikuar Serbia në Kosovë në vitet ’80 të shekullit të kaluar, e ndodhur në panik nga shtimi enorm i popullatës së re, vitale shqiptare.
Shqiptarët në trojet e tyre etnike, kanë ruajtur deri diku kompaktësinë territoriale. Më së rëndi është dëmtuar pjesa jugore, Çamëria, ndërsa pjesa veriore dhe verilindore ka filluar një shtrirje të heshtur e të qetë drejt veriut. Janë mijëra shqiptarë që tashmë jetojnë në qytetin e Nishit, në Kurshumli, në Vranjë dhe gjithandej në qytetet e Toplicës së dikurshme. Kushtet dhe rrethana e reja të ekonomisë së tregut, të lëvizjes së lirë, shtrirjes së bizneseve, shitblerjeve kanë bërë që biznesmenët shqiptarë të nguliten në shumë qytete të Serbisë. Po ashtu edhe femrat ortodokse shqiptare të Shkodrës me rrethinë po martohen dhe po krijojnë familje të përziera në shumë qytete të Serbisë, ku do të lindin nipa me prejardhje gjaku nga shqiptarët. (Valerie Dedaj, “Martesat me shkesë e shqiptareve me serbë, Shekulli, 15. 4. 2013). Sado që mund të na duket proces i shëmtuar që cenon nderin patriarkal shqiptar, këto martesa mund të kenë efekt në shtrirjen e shqiptarëve në trojet e dikurshme etnike dhe historike. Është një proces të cilin ligjet e Shqipërisë nuk e sanksionojnë…
Andaj dridhjet e Serbisë nga “Shqipëria e Madhe” nuk janë vetëm parulla hipokrite politike të Vuçiqit, Daçiqit e të tjerëve, sikur pretendon Edi Rama apo Hashim Thaçi. Serbët janë popull që kanë një nuhatje tejet të hollë të proceseve të dyndjeve dhe të ndërrimeve të dhunshme demografike e gjeografike, meqë janë popull me origjinë endacake, të prejardhur nga përtej Dnjepri, Vollga, Urali e Karpatet.
Shqipëria e Madhe, ajo e Katër Vilajeteve një ditë do të bëhet realitet
Ata historianë apo analistë që e njohin mirë historinë e Serbisë dhe përgjithësisht historinë e dyndjeve të fiseve sllave në Ballkan, e dinë po ashtu se vendi që quhej Serbi e hershme, para sllave, ishte një provincë romake, e quajtur “Servia”, ( në Bizant shënohej si To Servia) vend ku Roma merrte skllevër, që i sillnin trafikantët e ndryshëm nga shtetet lindore. Në shekullin XII, sllavët rashjanë krijuan shtetin e parë të Rashkës. Dinastia e Nemanjidëve (1180 i 1371, Vikipedia serbisht) për afër 200 vjet mbajti nën pushtim një pjesë të madhe të Ballkanit dhe përgjithësisht viset veriore të Arbërisë. Ata shtrinë edhe ndikimin e tyre fetar, duke i konvertuar shqiptarët romano-katolikë, në krishterë ortodoksë dhe duke i sllavizuar të gjitha emrat e vendbanimeve. ( Dusanov zakonik, Kodi zakonor i Dushanit. Ky kod është hartuar nga viti 1349- 1355) (V. Po aty…).
Me humbjen në luftën e Kosovës të vitit 1389, të forcave vendëse shqiptare ortodokse, forcat ushtarake sllave dhe ardhacakët serbë, u tërhoqën në shumicë nga këto vise dhe u vendosen drejt veriut. Drejt Tunës e përtej në fund të shekullit 18-të, ishin dyndur edhe dhjetëra mijëra shqiptarë ortodoksë të cilët identifikoheshin në pikëpamje fetare me kishën ortodokse serbe e sllave.
Me humbjen e Perandorisë Osmane në Frontin e Lindjes, në Plevne në vitin 1877, serbët dhe popujt sllavë të Ballkanit iu vërsulen trojeve etnike shqiptare, duke i dëbuar të gjithë banorët, në një proces lufte deri në shfarosje. Prej vitit 1877 e deri në vitin 1913, u shpopulluan rreth 1000 vendbanime shqiptare prej qytetit të Nishit, Toplicës, Kurshumilsë, Vranjës, ku u vendosen serbet e ardhur nga viset veriore. Ky gjenocid dhe spastrim etnik i një territori rreth 25.000 km2 u krye me mbështetjen, që Serbisë i dhanë të gjitha shtetet e Evropës, e sidomos me mbështetjen e Rusisë Cariste. (Sabit Uka “Dëbimi i shqiptarëve nga Sanxhaku i Nishit 1877 – 1878”, libri I. Prishtinë, 1994, fq. 220 – 21) .
Për këtë gjenocid ka shkruar edhe shkrimtari i madh rus, Leon Tolstoj, në romanin “Ana Karenina” i cili e quan të padrejtë spastrimin etnik dhe atë që serbët e konsideronin si hakmarrjes për Kosovën. Në atë luftë raciste merr pjesë edhe vetë, personazhi, Kont Vronski, një fisnik ushtarak, njeri i shthurur, dinak, mashtrues, vrasës, amoral, i cili me sjelljet e tij të shthurura kishte shkaktuar edhe tragjedi familjare, në mesin e fisnikërisë ruse. Të tillët, sipas Tolstoit, iu kishin bashkuar Aleancës së shenjtë për çështjen serbe.
( Leon Tolstoi, Ana Karenina, Neraida, Tiranë, 2009, pjesa e Tretë, nga f. 594…)
Shqipëria e Katër Vilajeteve ishte rrudhur në një Shqipëri me 28.000 km.2. Serbia Bullgaria, Greqia dhe Mali i Zi kishin pushtuar tri të katërtat e Vilajeteve shqiptare, me ndihmën dhe bekimin e shteteve të Evropës, duke ndëshkuar shqiptarët për shkak të përkatësisë së tyre fetare, madje duke ndëshkuar rëndë edhe shqiptarët ortodoksë e katolikë, për shkak se këta nuk iu përgjigjen luftës vëllavrasëse mbi pikëpamje fetare. Pjesa me shumicë katolike e veriut iu dha Malit të Zi, ndërsa Çamëria myslimane iu dha Greqisë, pjesa tjetër shqiptare myslimane e ortodokse iu dha Bullgarisë e Greqisë. Elementi fetar ortodoks u greqizua dhe u sllavizua, në Serbi dhe në Greqi, si dhe në viset shqiptare që i pushtoi Bullgaria e më vonë Serbia.
Shqipërinë e katër vilajete Serbia dhe shtetet e Evropës e kishin kthyer në një Shqipëri xhuxhe, të vogël dhe të tillë duan ta shohin deri në përjetësi.
Rilindja e papritur e Shqipërisë së Madhe në vitin 1941
Shumica dërrmuese e politikanëve shqiptarë dhe analistë të shpërfytyruar e apatridë janë tejet alergjikë kur përmendet togfjalëshi “Shqipëria e Madhe”. Atyre iu bën përshtypje të keqe në radhë të parë për shkak se kjo “i zemëron fqinjët grabitqarë”, dhe u përkujton kohën kur me ndihmën e forcave italo-shqiptare gjatë luftës së Dytë botërore prej vitit 1941 e deri në vitin 1945, ishin çliruar këto vise nga regjimet kriminale e fashiste serbe, bullgare e greke. Pikërisht në atë kohë, koalicionin fashist e ka përkrahur Qeveria serbe e Nediqit në Beograd, si dhe Qeveria greke në Athinë dhe ajo e bullgare, në Sofje. (Shih: Vikipedia, serbe, bullgare, kroate, greke) Ishin tri qeveri profashiste e fashiste, në tri vendet fqinje, të cilat dashur pa dashur kishin pranuar regjimin e Rajhut të Tretë gjerman dhe kishin krijuar Qeveritë e tyre kuislinge. Ngjashëm kishte vepruar edhe kreu nacionalist i Shqipërisë duke krijuar qeverinë kuislinge në Tiranë. Për më tepër Qeveria kuislinge e Tiranës, për herë të parë pas vitit 1912 kishte arritur që me ndihmën e forcave nacionaliste dhe atyre fashiste italiane t’ i çlironte viset shqiptare në veri dhe në verilindje, në Maqedoni, Kosovë, Sanxhak e Mal të Zi, por edhe në Çamëri, me rastin e pushtimin të Greqisë nga Italia. Në këtë pushtim deshëm apo nuk deshëm ta pranojmë morën pjesë edhe shumë formacione luftarake nacionaliste shqiptare. Janë faktet e pamohueshme historike që faktojnë e dëshmojnë. (Lufta italo – greke, diktatorë e kuislingë, libër historik. Autor, Arben Puto. Shtëpia botuese: Toena. Viti i botimit 2011.).
Për katër vjet, shqiptarët kishin vënë nën administrim viset etnike, ku valonte flamuri shqiptar me sëpatën e liktorit, ku administrata për herë të parë funksiononte edhe në gjuhën shqipe, ku për herë të parë u hapen qindra shkolla fillore e të mesme në gjuhën shqipe, ku kartat e identitetit u shtypën në gjuhën shqipe dhe ku filloi të lulëzojë tregtia dhe lëvizja e lirë mes shqiptarëve prej Sanxhakut deri në Çamëri dhe prej Ulqinit deri në Prespë, Strugë, Manastir e gjithandej nëpër Shqipërinë e Madhe.
Kjo ka qenë koha kur është përdorur togfjalëshi: “Shqipëri e Madhe”, po jo nga shqiptarët, edhe pse viset shqiptare ishin të pushtuara nga forcat fashiste, të cilët nuk ishin të pranishme vetëm në Shqipëri por në tërë Ballkanin, në Greqi, Bullgari e Serbi, në tërë Evropën dhe thellë në shtetet e lindjes, në Bashkimin Sovjetik.
Ky ishte realiteti i atyre katër viteve, ndërsa sintagma “Shqipëria e Madhe” u përdor si gogol për t’ i frikësuar shqiptarët, të cilët nuk kishin rezistuar kundër fashizmit, por duke lënë anash faktin e njohur historik se as serbët, as popujt e Jugosllavisë, as bullgarët e grekët nuk e kishin përballuar dot pushtimin italo-gjerman.
( Bardhyl Mahmuti: ideja e “Shqipërisë së Madhe” u “rishfaq” në diskurset e komunistëve jugosllavë, 25. 6. 2003, Pashtriku…)
Lëvizja Antifashiste në Ballkan, në esencë ishte lëvizje komuniste, sepse ishte Rusia ajo që kishte marrë përsipër barrën më të rëndë të luftës kundër Fashizmit dhe në kohën kur gjermanët po thuheshin në Frontin e Lindjes, atëherë ishte intensifikuar lufta guerile e partizane dhe pikërisht atëherë Amerika kishte zbarkuar në Evropë, duke përkrahur Anglinë dhe forcat Antifashiste, me qëllim për ta gjunjëzuar Gjermaninë dhe për të mos lejuar që Ushtria e kuqe, komuniste, sovjetike të marshonte si forcë çlirimtare në tërë Evropën.
Ata që duan ta fshehin këtë të vërtetë historike, ose janë syleshë ose hipokritë, ose nuk kanë lexuar asnjë tekst historie lidhur me kohën për të cilën po flasim.
“Shqipëria e Madhe” nuk u krijua duke i zaptuar territoret e huaja ku nuk kishte shqiptarë, por duke i kthyer ato territore që Evropa ia kishte falur Serbis, Bullgarisë, Malit të Zi e Greqisë. Në aspektin politik qeveria fashiste në Tiranë nuk ndryshonte aspak nga fashiste e kuislinge që ishin instaluar edhe në Athinë, Sofje e në Beograd. Qeveria kuislinge e Tiranës, shqiptarëve të çliruar nga Jugosllavia iu kishte lejuar madje edhe kishte organizuar në mënyrë institucionale shkollim në gjuhën amtare, të cilin e kishin pasur të ndaluar me ligj gjatë kohës së regjimit kriminal e despotik të “Kralevinës së SKS”. Të liruar nga fashizmi despotik serb, shumëfish më i egër, më shtazor e më barbar, fashizmi italian, me të drejtë shqiptarëve të viseve të çliruara nga Mbretëria SKS, iu kishte sjellë liri në shumë segmente, liri të cilat, shqiptarët nuk i kishin gëzuar sikur popujt tjerë të Ballkanit.
Po ashtu Mbretëria Serbe-Kroate-Sllovene mori edhe masa shtetërore lidhur me dëbimin e shqiptarëve në Turqi. Po këto masa i mori përsipër për t i zbatuar edhe Jugosllavia e Titos në vitin 1953. Duke shkruar për dëbimin e shqiptarëve, prof,dr. Hakif Bajrami shkruan: Atë të Tito nuk mundi ta realizonte në vitin 1945, sedia kanë zgjatur luftërat për shfarosje të popullit shqiptar, do të arrijë ta krijojë në vitin 1953 përmes Marrëveshjes Xhentelmene me turkun Kyprili, në Split, për t’ i depërtuar shqiptarët në Anadoll. Arriti t i depërtonte me komplote e krime 415 mijë shqiptarë, turq e boshnjakë. (Dr. Hakif Bajrami: (Marrëveshja xhentelmene Tito-Kyprili e vitit 1953, për shpërnguljen e shqiptarëve në Anadoll, Prishtinë 2014, f, 102).
Në zhvillimin e mëvonshëm të rrjedhave historike, në kohën kur Gjermanët po e humbnin luftën, mori hov Lëvizja Antifashiste në Ballkan dhe kësaj Lëvizje me kohë iu kishin bashkuar forcat partizane shqiptare, edhe pse jo të ndihmuara sa duhet nga koalicioni Antifashist, meqë forcat anglo-amerikane dëshironin që luftën kundër fashizmit ta udhëhiqnin forcat nacionaliste shqiptare dhe jo ato komuniste…
Për fitoren kundër fashizmit meritorë u shpallën forcat partizane komuniste në të gjitha shtetet e Ballkanit, të cilat në vitin e fundit të luftës i kishte ndihmuar Armata e Kuqe e Stalinit, përveç Shqipërisë, e cila u çlirua e para në Ballkan dhe krejtësisht me forcat e veta. “Lufta Nacionalçlirimtare kishte marrë zhvillime të vrullshme që me krijimin e reparteve sulmuese të Ushtrisë Nacionalçlirimtare dhe me krijimin e Shtabit të Përgjithshëm me 10 Korrik 1943, ky shtab mori në drejtim dhe centralizojë veprimet luftarake duke u shtuar goditjet kundër pushtuesve u krijuan zona të lira. Në këto momente aleatët e në radhë të parë anglezët dërguan përfaqësuesit e tyre pranë Shtabit të Përgjithshëm të cilët ndiqnin nga afër Luftën tonë dhe u bindën se e vetmja forcë ushtarake e organizuar në Shqipëri që bënte Luftë të vendosur kundër pushtuesve nazifashistë ishte Ushtria Nacionalçlirimtare. Pas kësaj bindje ata i shtuan misionet e tyre në Shqipëri dhe filluan të na ndihmojnë me armatime e materiale luftarake, megjithëse shumë të kufizuara për shtimin e zgjerimin e Ushtrisë sonë gjatë viteve 1943-1944. (Portali, Veterani…Historia e LANÇ)
Në kushte dhe rrethanat e krijuara pas Luftës së Dytë Botërore, shqiptarët jo vetëm që nuk arritën t’i ruajnë territoret, por Shqipëria akuzohej si shtet kuisling, duke lënë anash faktin se të tilla shtete kuislinge kishin qenë të instaluara edhe në Greqi, Bullgari e Jugosllavi. Një shërbim të keq, mbase edhe pa ditur e padashur fundit të kësaj lufte ia dhanë edhe brigadat partizane shqiptare, të cilat nuk u ndalen në Kosovë për ta ruajtur atë nga ripushtimi jugosllav, por u dyndën të ndihmojnë partizanët jugosllavë për ta çliruar Sanxhakun e viset e Bosnjës. Pikërisht në atë kohë kur ato brigada po sulmonin gjermanët në ikje e sipër, forcat partizane e çetnike kthehen në Kosovë dhe fillon ploja kundër shqiptarëve, të cilët sipas tyre kishin përkrahur fashizmin, por duke i amnistuar çetnikët e forcat profashiste serbe, bullgare e greke.
Duke qenë se Lëvizja partizane në Kosovë kishte qenë nën direktivat e komunistëve jugosllavë, ajo nuk arriti të bëhej forcë me ndikim, meqë nuk kishte kurrfarë mbështetje në popull dhe numerikisht ishte e papërfillshme për të qenë forcë mbrojtëse e vendit. Madje ajo as kishte ndonjë synim të tillë, edhe për faktin se komunistët e Fadil Hoxhës vetë hoqën dorë nga rezoluta e Bujanit e vitit 1943-1944 dhe në gusht të vitit 1945 nënshkruan në Prizren mbetjen e Kosovës nën Serbi e Jugosllavi. (Duke marrë parasysh vendimin e Kuvendit të Prizrenit, në Rezolutën e miratuar në seancën e parlamentit jugosllav (KANCJ), të mbajtur më 7-10 gusht 1945, thuhet: “Kosova dhe Dukagjini në mbledhjen e zhvilluar dhe 10 korrik 1945 në Prizren, kanë miratuar rezolutën, në të cilën territori i Kosovës dhe Dukagjinit i bashkohet Serbisë Federale”. Dokumentin e nënshkroi Ivan Llolla Ribar, i cili ka qenë kryetar i parlamentit mbretëror në vitet 1920-1923, kur u dogjën 182 fshatra shqiptare në Kosovë dhe u vranë 40.000 shqiptarë. (Skënder Demaliaj: Konferenca e Bujanit – ngjarje e ndritshme në historinë e Kosovës).
Me qëllim për ta diskredituar popullin shqiptar si popull që unanimisht kishte përkrahur fashizmin, komunistët jugosllavë dhe partizanët e Fadil Hoxhës filluar terrorin kundër të gjithë shqiptarëve, që kishin qenë pjesë e administratës italo-gjermane. Sa për dy e faqe, (nëse kishin sy e faqe komunistët e asaj kohe), u dënua tek tuk edhe ndonjë çetnik kuisling e profashist, por ata me kohë ishin rreshtuar me forcat partizane, ndërsa Tito e Rankoviqi i kishin amnistuar qysh në vitin 1945.
Forcimi i rolit të Turqisë në Evropë dhe në Ballkan, mundësi për krijimin paqësor të Shqipërisë së Madhe, Shqipërisë së Katër Vilajeteve
Ndikimi i Turqisë në vendet e Ballkanit është rritur dhe ka parametra që tregojnë se ai do të rritet në të ardhmen, sidomos në aspektin ekonomik e pse jo edhe në atë gjeostrategjik. Amerika e Turqia janë garanci e vetme, jo vetëm politike e diplomatike në ruajtje të sigurisë së Kosovës, Shqipërisë, Bosnjës, e Sanxhakut, ku shumica dërrmuese e popullatës i përket besimit islam, sunit. Asnjë prej këtyre shteteve të Ballkanit nuk e ka përkrahjen e shteteve të Evropës, përveç një përkrahje deklarative e verbale në kontestin diplomatik. Turqia, vendi i dhjetë në botë me forcë ushtarake, nuk është më Perandoria pushtuese Osmane, as pritet të jetë e tillë, sepse populli turk është shumë i orientuar edhe nga demokracia e tipit perëndimor. Turqia është shteti model i islamit tradicional, krejtësisht identik me islamin ndër shqiptarë, dhe nuk mund të tronditet nga Shteti Islamik as nga shtetet në rajon. Duke folur për ketë çështje Akademik Rexhep Qosja ka thënë: Në Serbi u çmendën para pak kohe pse kryeministri turk, Erdogan e tha në Prizren një fjali më shumë artistike sesa politike: Kosova, tha, është Turqi dhe Turqia është Kosovë. Intelektualë e politikanë serbë, të njohur për mosdurim ndaj besimit islam, kërkuan prej shtetit të tyre që të ndërpresë turr marrëdhëniet me Turqinë sepse kryeministri i saj e paska bërë turke, e paska ripushtuar, krahinën e tyre Kosovën! Pikërisht pse vuajnë prej mosdurimit të Islamit, ata s’duan ta dinë se kur kryeministri Erdogan tha se Kosova është Turqi e paska bërë Kosovën Turqi, por kur tha se Turqia është Kosovë kryeministri turk Erdogan e paska bërë Turqinë Kosovë, domethënë shqiptare. Kryeministri Erdogan e paska shtuar Turqinë me dy milionë “turq” të Kosovës, ndërsa e paska shtuar Kosovën me 70 milionë turq të ”shqiptarizuar”. Nuk ka dyshim se reagimet serbe ndaj kësaj deklarate të Erdoganit ishin sa naive aq edhe nacionaliste primitive. (Rexhep Qosja: Turqinë e kemi mike, ndërsa islamin fe… (Portalb, 28. 12. 2013)
Duke qenë një forcë e madhe ushtarake dhe ekonomike, aleatja më besnike e Amerikës dhe shtet ndër më të fuqishmit në NATO, Turqia do të ketë perspektivë në ndërtimin e harmonishëm dhe tolerant të botës islame, pavarësisht se cila forcë politike vjen në pushtet. Turqia Kemaliste ka mbijetuar me kushtetutën e vetë ashtu sikur kanë mbijetuar Shtetet e Bashkuara të Amerikës.
Turqia edhe aktualisht e ruan baraspeshën e sigurisë në rajonin e Ballkanit. Ajo ka marrëdhënie të mira ekonomike e tregtare me të gjitha shtetet në rajon dhe duke qenë në përkrahje parimore të myslimanëve, ashtu sikur është Evropa dhe Rusia në përkrahje të krishterëve, Turqia ruan baraspeshën e domosdoshme, për të mos lejuar të përsëriten recidivet e së kaluarës.
Në rrugë për ta ruajtur me çdo kusht status-quonë dhe baraspeshën etnike e fetare në Ballkan, shqiptarëve po iu krijohen kushte për zgjerim demografik, në kushte dhe rrethana të ekonomisë së tregut, të lëvizjes së lirë dhe konkurrencës.
Edhe pse Greqia ka ushtruar gjenocid, spastrim etnik dhe ka shpërbërë në tërësi Çamërinë, në Greqi jetojnë së paku 700 apo 800 mijë shqiptarë, emigrantë pune, pa llogaritur këtu arvanitasit me origjinë shqiptare, që numerikisht janë një e treta e Greqisë. E tillë është gjendja edhe në Turqi. Janë milionë turq me origjinë shqiptare, por edhe me një vetëdije të lakmueshme kombëtare, gjithnjë në rritje. Elementi shqiptar është natyral, i përshtatet situatave e rrethanave dhe mbi të gjitha është i lidhur për familjen, shtimin demografik dhe e shfrytëzon për mrekulli lëvizjen e lirë, zgjerimin e qetë dhe shumë tolerant. Arben Llalla: 4 milionë grekë kanë origjinë të pastër shqiptare. (Shekulli 4. 8 2013)
Prania e shqiptarëve në Serbi, në Mal të Zi, sidomos në Maqedoni ku përbëjnë rreth 40 për qind të popullatës së përgjithshme, është gjithnjë në rritje, për shkak të rritjes demografike. Në ish-RJ të Maqedonisë, sipas disa statistikave në vitin e fundit nxënës fillestarë ka sa shqiptarë, aq edhe sllavë maqedonë.
Shqiptarët kanë mbijetuar me aktin e ngulitjes dhe qëndresës. Vrasja e një serbi, qoftë edhe pa asnjë motiv politik në Kosovë, bën që disa serbë përnjëherë të ikin drejt Serbisë, sepse ata nuk janë mësuar të jetojnë nën dhunë. Ata janë mësuar të jenë dhunues, të jenë një pakicë që sundon shumicën. Gjatë protestave më marsit të vitit 2004, edhe pse u vranë më shumë shqiptarë sesa serbë, dhjetëra mijëra serbë ikën nga Kosova. Ikja ishte bërë dhe po bëhet edhe për leverdi ekonomike, meqë ata u shesin pronat shqiptarëve, ndërsa po të duan të kthehen u ndërtojnë shtëpi të reja, të cilat po ashtu mund t’ua shesin sërish shqiptarëve, sikur edhe bëjnë përditë.
Perspektiva e serbëve për të jetuar në Kosovë është shumë e zymtë, edhe për faktin se shumica prej tyre kanë kryer krime dhe i frikësohen hakmarrjes nga shqiptarët, raste që kanë ndodhur dhe mund të ndodhin pavarësisht qëndrimeve shtetërore. Shqiptari shkon në Serbi hap firmën dhe punon, pavarësisht kërcënimeve, rrahjes në kohë fushatash nacionaliste, apo edhe vrasjeve që kanë ndodhur në vazhdimësi.
Në Serbi kanë frikë nga zgjerimi i qetë dhe i heshtur i shqiptarëve. “Stop shqiptarizimit të Nishit, thuhet në një portal serb, i cili citon dhëna nga mediet lokale, që tregojnë se nga janari deri në shtator të vitit 2010, afër 11 mijë shqiptarë kanë regjistruar vendbanimin e tyre në territorin e Komunës, Medijana ( Telegrafi. 19. 2 2015)
Serbët në këtë drejtim janë shumë frikacakë. Nuk gjen dot një serb të vetëm që do të pranonte të ndërtonte apo të shkonte për të jetuar në një fshat apo qytet të Drenicës, apo Dukagjinit. Ndryshe është puna me shqiptarët. Ata shkojnë në Serbi, madje me pasaporta e letërnjoftime serbe dhe nguliten atje ku nuk e pret. Edhe pse të ndjekur nga Serbia, edhe pse të torturuan me orë të tëra pritje në kufi, ata i mësyjnë rrugës dhe nuk ndalojnë hapin e tyre historik për mbijetesë në çdo kusht dhe në çdo rrethanë, sepse kështu kanë jetuar nëpër shekuj. Në vitin 1981, kur në Kosovë shpërthyen demonstratat me kërkesë për Kosovën Republikë, filloi një proces i ikjes së serbëve nga Kosova, pavarësisht se regjimi mundohej me çdo kusht ta pengonte, duke fajësuar shqiptarët, për të cilët thuhej se po i dëbonin dhunshëm, edhe pse policia kontrollohej nga federata. Asokohe në Beograd jetonin hiq më pak se 80.000 shqiptarë. Dhjetëra mijëra jetonin në Vojvodinë, në Bosnje, në Kroaci dhe të në gjitha republikat e Jugosllavisë, meqë shqiptarët numerikisht ishin popullata e tretë me numër, pas serbëve dhe kroatëve.(Naile Mala-Imami (Sa shqiptarë jetuan dhe sa jetojnë tani në Beograd? Im…Mulakaj.com)
Shqipëria e Madhe, apo si do të quhet ndryshme do të bëhet një ditë me hir apo pa hir, sepse Iliria-Arbëria edhe ka qenë shteti më i madh në Ballkan. Në Enciklopedinë e Sami Frashërit, ku ai përshkruan qytetet dhe vendbanimet në Ballkan, numrin e popullsisë dhe elemente të tjerë, del se katër vilajetet kishin rreth 2.50.0000 shqiptarë, gjysma e popullatës së shteteve të Ballkanit. Grekë kishte rreth 9oo mijë, serbë 800 mijë po aq edhe bullgarë. Ky përafërsisht ishte raporti.
Në kushte paqeje me shtrirje të ngadalshme por të sigurt, në kushte lufte gjithsesi me një fitore tjetër, një ditë do të bashkohemi, sepse ne ende nuk e kemi shfrytëzuar të drejtën tonë të ligjshme dhe të natyrshme për të jetuar të gjithë bashkë, me një shtet apo me një bashkësi të shteteve shqiptare në Ballkan. E ardhmja, sado që duhet e zymtë, për shkak të politikave aktuale pacifiste në Tiranë, Prishtinë e në Shkup, u përket shqiptarëve, sepse proceset historike përsëriten në mënyrë ciklike.
Radha është jona, kthim prapa nuk ka! Shqipëria do të bëhet, qoftë edhe shumë më e madhe, kjo nuk na prish punë, sepse edhe si e tillë, territori i saj do të jetë më i vogël se ai i Serbisë, Bullgarisë, apo Greqisë, të cilat nuk pranojnë të jenë të mëdha, por iu pengon një Shqipëri e bashkuar etnike, natyrale.
Ideatorit i sintagmës Shqipëria natyrale, Koço Danaj thotë se “Shqipëria të jetë në kufijtë e saj natyrorë, të cilën e shpallën zyrtarisht, me akt juridik ata 40 burra në Kuvendin e Vlorës, më 28 Nëntor 1912. Vetë përbërja e qeverisë së Vlorës, ku përfshiheshin gjithë përfaqësuesit e trojeve shqiptare, të Shqipërisë Natyrale, është domethënëse e shprehëse e aktit juridik të Pavarësisë së Shqipërisë së Madhe. Dhe këtë akt juridik të Nëntorit 1912 nuk është çështja që Fuqitë e Mëdha e diskutuan dhe e hodhën poshtë. Përkundrazi. Nuk e mori fare parasysh, nuk e injoroi. Ne kërkojmë një të drejtë, si çdo komb tjetër. Hajdeni, të ulemi e ta diskutojmë. Nëse ky akt juridik, ju, bashkësia ndërkombëtare, nëse keni dokumente, le ta hidhni poshtë dhe ne le të pranojmë këtë Shqipëri artificiale që është sot. Por, nëse argumentet janë në favorin tonë, atëherë, do të na jepni ne, shqiptarëve të drejtë. Eduard Grej thotë në kujtimet e tij: “Ne i copëtuam kufijtë e Shqipërisë me të drejtën e forcës të së madhit, mbi të voglin”. Sot jemi në një kohë tjetër e flasim me forcën e së drejtës, forcën e argumenteve. Për forcën e fakteve. Ndaj bashkësia ndërkombëtare duhet ta lejojë Shqipërinë Natyrale, dhe ta ketë të qartë, që vetëm kjo Shqipëri Natyrale e qetëson dhe e stabilizon paqen në Ballkan”. (Koço Danaj: Shqipëria Natyrale triumfoi mbi Beogradin, Daçiç-Vuçiç zëdhënës të shovinizmit, ja çfarë fshihet pas flamurit mbi kokat e nazifashistëve serbë (Sot News).
Duke marrë para sysh këto dhe qindra fakte të tjera, arrijmë në përfundim si Shqipëria duhet të jetë, e një ditë do të bëhet e tërë, qoftë si Shqipëri e Madhe, apo jo aq e madhe, qoftë si Shqipëri Etnike apo natyrale, pavarësisht terminologjisë, pavarësisht sintagmave gjuhësore, pavarësisht injorimit që i bëjnë shtetet fqinje, bashkimit të kombit shqiptar në një shtet.
Një ditë, do të bëhet Shqipëria e plotë mbi parimin etnik.
Literatura:
1. Historia e Popullit Shqiptar, Toena, Tiranë, 2002
2. Gazeta “Blic”: Sllavica Tuviq: Dali ce “Bela kuga” izpraziti Srbiju?, 26. 12. 2010. ( A do ta zbraz Serbinë “Murtaja e bardhë”?
3. Valerie Dedaj, “Martesat me shkesë e shqiptareve me serbë, Shekulli, 15. 4. 2013.
4. Vikipedia serbisht, kroatisht, bullgarisht.
5. Dusanov zakonik, Kodi zakonor i Dushanit. Ky kod është hartuar nga viti 1349- 1355.
6. Sabit Uka: “Dëbimi i shqiptarëve nga Sanxhaku i Nishit 1877 – 1878”, libri I. Prishtinë, 1994.
7. Leon Tolstoi: Ana Karenina, Neraida, Tiranë, 2009, pjesa e Tretë
8. Lufta italo – greke, diktatorë e kuislingë, libër historik. Autor, Arben Puto. Shtëpia botuese: Toena, 2011.
9. B. Mahmuti: ideja e “Shqipërisë së Madhe” u “rishfaq” në diskurset e komunistëve jugosllavë, 25. 6. 2003.
10. Portali, Veterani…Historia e LANÇ.
11. Skënder Demaliaj: Konferenca e Bujanit – ngjarje e ndritshme në historinë e Kosovës.
12. Dr. Hakif Bajrami: Marrëveshja xhentelmene Tito-Kyprili e vitit 1953, për shpërnguljen e shqiptarëve në Anadoll, Prishtinë 2014.
13. Rexhep Qosja: Turqinë e kemi mike, ndërsa islamin fe… (Portalb, 28. 12. 2013)
14. Arben Llalla: 4 milionë grekë kanë origjinë të pastër shqiptare. (Shekulli 4. 8 2013)
15. Naile Mala-Imami: “Sa shqiptarë jetuan dhe sa janë tani në Beograd? Im…Mulakaj.com
16. Koço Danaj: Shqipëria Natyrale triumfoi mbi Beogradin, “Sot News”, 16, tetor 2014.
