Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Falë shoqërizimit, një person bëhet bartës dhe ekzekutues i funksioneve të ndryshme në organin publik dhe, duke i realizuar ato, kontribuon në jetën e shoqërisë. Shtë e qartë se shoqërizimi është një parakusht thelbësor i qenies shoqërore. Theksojmë këtu se zhvillimi i kulturës shoqërore është një mënyrë e shoqërizimit. Vlen të përmendet se secili person zotëron kulturën shoqërore në manifestimet e saj të ndryshme dhe bëhet bartëse e lidhjeve të ndryshme shoqërore dhe për këtë arsye mund të kryejë funksione të ndryshme në shoqëri. Për shembull, arsimore dhe menaxheriale, ekonomike dhe politike, etj. Kjo do të thotë që kultura individuale e formuar si rezultat i shoqërizimit është e larmishme.
Si rrjedhim, socializimi është kompleks në përmbajtjen e tij. Sidoqoftë, përkundër këtij kompleksiteti, socializimi nuk ka forma shoqërore. Socializimi nuk është një shoqëri apo përbërësit e tij individualë. Socializimi nuk është arsimim ose menaxhim, joekonomi apo politikë. Një person po shoqërohet. Si rezultat, klasifikoni socializimin si fenomen të bazuar në llojet e jetës shoqërore, dhe flisni, për shembull, të socializimit arsimor ose menaxherial, ekonomik ose politik, etj. duket e pasaktë. Po flasim për shoqërizimin e njeriut, për shoqërizimin njerëzor, për përfshirjen e njeriut në sistemin e lidhjeve të ndryshme shoqërore. Nga ky këndvështrim, socializimi është i natyrës individuale dhe mund të ndryshojë vetëm në raport me vetë njerëzit, për shembull, të jetë më i plotë, i larmishëm, ose, anasjelltas, i kufizuar, i njëanshëm. Në shkencën zyrtare politike, është zakon të ngrihet pyetja e “shoqërizimit politik”, i cili karakterizohet si një pjesë e veçantë e shoqërizimit të përgjithshëm. Për shembull, ata thonë: “Socializimi politik është pjesë e shoqërizimit të përgjithshëm të individit, njohja e tij me përvojën shoqërore të grumbulluar nga gjeneratat e mëparshme të njerëzve. Nuk është e vështirë të shihet se në këtë rast një përpjekje për të ndarë shoqërizimin në lloje, bazuar në llojet e jetës shoqërore, reflektohet. Rezulton se së bashku me socializimin politik, siç duket, duhet të ketë shoqërizim të arsimit, menaxherialit, ekonomisë etj. Në fakt, natyrisht, jo ashtu. Shprehja “socializim politik” është një paradoks logjik.
Fjalë për fjalë, ky term nënkupton që shoqërizimi i përket vetë politikës. Në vend që të pasqyrojë veçoritë e hyrjes së një personi në sistemin e marrëdhënieve politike, ky term tregon zyrtarisht shoqërizimin e politikës. Sidoqoftë, nuk është politika që është e shoqëruar, por një person që, në këtë rast, është i përfshirë në kulturën politike. Gabimi i frazës “socializim politik” plotësohet në shkencën zyrtare politike nga një interpretim shumë i diskutueshëm i përmbajtjes së tij, i cili korrespondon me interpretimin mbizotërues të kulturës politike. Përkufizime të ndryshme të shoqërizimit politik në pjesën më të madhe e lidhin atë me formimin e vetëdijes politike dhe sjelljes politike. Për shembull, propozohet të konsiderohet “socializimi politik si një grup i proceseve të larmishme të zhvillimit gjatë së cilave individët asimilojnë orientimet politike dhe modelet e sjelljes përmes arsimit dhe trainimit të synuar ose përvojës së fituar në mënyrë sporadike.”Nga kjo, nxirret përfundimi: “Si rezultat i shoqërizimit politik të individit, formohet një vetëdije politike, janë hedhur themelet për sjelljen e saj politike”. Sipas mendimit tonë, ky interpretim i shoqërizimit politik është rezultat i një interpretimi të shtrembëruar të kulturës politike, i cili zvogëlohet në fenomenet e vetëdijes politike, në opinione dhe ide mbi botën e politikës, në modele të sjelljes politike. Si rezultat, studiuesit konkludojnë se një person i vetëm mund të jetë bartës i kulturës politike. Për shembull, ata thonë: “Në përgjithësi, secili anëtar i shoqërisë në procesin e shoqërizimit dhe rritjes formohet si qenie socio-kulturore, dhe si i tillë, ai asimilon dhe integron kulturën politike ose përbërësit e saj individualë. Nga ky këndvështrim, çdo person individual është bartës i kulturës politike deri në masën që ai socializohet në një komunitet specifik shoqëror. Në fakt, institucionet politike janë bartës të kulturës politike. Një person individual mund të zotërojë vetëm kulturën politike, si rezultat i së cilës ajo individualizohet në nivelin e këtij personi. Me fjalë të tjera, mbi bazën e zhvillimit të kulturës politike, formohet kultura individuale e nevojshme për pjesëmarrje në procesin politik.
