Pushoi së jetuari, Adem Demaçi,
që na prishte gjumin.
Donte të na zgjonte,
“Tepër” herët.
E ne,
Dëshironim të flinim,
Se na vinte ftohtë,
Se duhej pastruar duart,
Se duhej pastruar sytë,
Se duhej pastruar fytyrën.
O Adem Demaçi,
Po çka mendove Ti??
Se do na zgjosh,
Se do pastronim duart,
Sytë,
Fytyrën!.
E po, jo!
Ne do vazhdojmë
Njësoj si deri më tashti,
Të flemë,
Pa e trazuar ndërgjegjen.
E Ti shko nga piedestali, në piedestal,
Pa ne!!.
(Prishtinë 26. 7. 2018)