Astrit Selmani: SHTETI I POPULLIT PA PARTI

      ” Të mendosh është puna më e vështir për njeriun” . Henry Ford

Shteti që ne gjetëm ,shteti që na ra në pjesë , apo shteti që nuk deshëm , është pikërisht ky ; i dobët , i varfër, i pa zot. I parë nga brënda, apo siç i thonë rëndom nga poshtë .

Ideja për të shkruar nuk më lindi pa pritur.

Ajo vonte si një vërshëllimë, si një puhi ere që pasi kishte kaluar në qindra përmendore trimërie kohë pas kohe në dhjetra kështjella dhe fortifikata ,ku dhe kam çuar turist pa fund , so dhe nga admirimi i pa shoq që kam për këta mijra heronj nga epirotët e deri tani , më gufonte në zëmër . Nuk më mungonte as koha , as vëndi dhe as rregulli për tu përleshur me një nga temat më të vështira dhe më të pa prekura deri më sot, siç është piramida SISTEMI LULZIM- RENIE apo shqip LEKIZMI, më përplasej në fytyrë dhe i qëndroja ballë pikërisht se e dija që në vogëli , se ishte një si dragua që çdo fitore të madhe apo të vogël , çdo mund dhe pik djerse edhe në tokë edhe në kohë na i pinte ky dragua .

Ne si komb i vogël që në shekuj kemi bërë luftra të detyruara nga barbarët të shumtë në numër , pikërisht se ne e godisnim atë në zëmër , i çorientonim , i shpërndanim , i fusnim në kurth dhe i thyenim . Ne nuk kemi as frik dhe as ndroje ta bëjmë këtë gjë sot . Sepse bota sot është mësuar me ne , aq sa kur flasim ne për bashkim , nuk ka shqetësim më të madh për botën . Po krijohet Shqipëria e madhe gërrhasin natë e ditë edhe pse vet kanë nga ; 674 km.katror tokë ka Franca , 337mijë km.katror ka Gjermania , 301mijë km. Kateor ka italia , 131 km. Katror ka Greqia , 77mijë km.katror ka Sërbia deri në 17 milin km. Katror ka Rusia .po të bëhemi ne 74 mij km katror, bota futet në zi .

Bota nuk i haron bëmat e pa fund të epirotëve e të Skënderbeut ku ajo vet shkrojti me qindra poezi,, balada,tregime , këngë , opera e drama deri në Stokolm për ta . Por ajo u tregua po ashtu barbare me ne. Në vënd ti bënte bjë përmendore lavdisë tonë për mbrojtjen që u kemi bërë , ata e coptuan pabesisht 470 vjet më vonë pikërisht Epirin, i grabitën 46 mij km.katror tokë. Kjo është bota ,ndërsa ne jemi këtu si provë.

Njerzit e kanë më kollaj , të gjykojnë të kaluarën në bazë të tanishmesse sa sa të peshojnë të tanishmen në bazë të së kaluarës.

Të shkruash për këtë temë lënda e sëcilës është shumë e vështirë për mua pēr shkak se ka shumë më tepër të ditur se unë , që me penë kanë shkrojtur qindra libra , kanë bërë qindra kumtesa , kanë grada e tituj shkencor dhe prej tyre kam pritur kaq gjatë , të rrokin këtë temë pikërisht këta . Se goditje më të madhe nuk ka , kur tjetein e godet në zëmër dhe lodhja e turpi do të qe më i vogël . I yshtur edhe nga shkaku se dashuria e veçantë për atdheun ,më rrëmbeu dëshira ti përvishem vet punës . Pasi prita një jetë këtë hezitim intelektual të pa shoqe , këtë sëmundje kronike të njeriut .

Unë nuk jam shkrimtar , as filozof që t’ju kënaq e t’ ju bind siç jeni mësuar , por di të them se të vërtetat që unë nuk do ti kursej dhe as do ti deformoj , janë të vëryeta që i kemi mbi trupin tonë , mbi kombin tonë të shkruara në ballë .

Kam Perëndinë dëshmitar se nuk dua të ngacmoj asnjë njeri si person , as ti futem në hak askujt , sepse i dua shqiptarët ashtu siç janë .

Çdo shqiptar e ka një bekim nga zoti për të qënë edhe i lir edhe i lumtur por i përdhos sistemi .Nga ana tjetër kam të drejtën e natyrshme të heq nga trupi i kombit tim ( dhe këtë duhet ta bëni edhe ju ) idetë e gabuara , ndasitë , urrejtjen , veset ,ligësinë, mashtrimet, lakmitë dhe teoritë terroriste që çajnë si pika e ujit edhe gurin . Të cilat as nuk kanë qënë pjes e trupit tonë , as nuk janë dhe as nuk duhet të jenë .

Ne lirisë i shkrojtëm epitaf për 500 vjet dhe pikërisht sot në emër të lirisë kam frikë se kështu si po ecim do ti shkruahmë epitaf edhe kombit . Ai po ikën përfundimisht .

Që nga dita kur më grisën dipllomën si “armik”kam punuar bashk me popullin me vuajtje të mëdha dhe shpresa të mëdha . Por koha për njeriun që rend për të jetuar as mbarondhe as tepron .

Dhe ja vjen një ditë ashtu siç nëna pret anijen e radhës mos zbret i biri nga mërgimi edhe unë mbasi prota një jetë , mora penën këtë armë nga më të fortat në cipë të dheut dhe thashë: Do të godas simbas zakonit të lashtë pikërisht zëmrën e dragoit dhe sa më shpejt . Ky është arti i të voglit.

Diplomat që blihen nuk të japin dije , janë dijet ato që të japin diplomë .

Isha në varrimin e një shokut tim , ardhir nga Florida enkas dhe bisedonim rreth ideve të librit , siç ndodh në vakira , ku buŕat shkëmbejnë mendime e ngjarje për të larguar sado pak mikun nga morti , për ta qetësuar disi .Aty kisha pranë një dialë që jetonte në Kanada dhe shikonim diferencat midis tyre dhe ne të rrogave dhe pensioneve . Bari Leli që kishim punuar bashkë në uzinë merte pension për 20 vite në Amerikë 1200$ në muaj , ndërsa unë për 40 vjet mar vetëm lek xhepi sa të vjen turp ta thuash.Djali ivtij merte 100 mij $ në vit ,djali im 6000 $ në vit. Teksa bënim muhabete të tilla i thashë : Baro kam  shkrojtur një libër dhe dua të ma përkthesh në anglisht . Nipi i tij Rolandi ma mori përsipër direkt . U befasova atë ditë dhjetori të 2018 -ës. Problemi mori krahë dhe unë fillova ta hedh sa më shpejt në kompiutër gjith arsenalin e grumbulluar ndër vite me shkrime ,citime,thënie ,fakte e argumente . Eshtë një punë që ka rrokur qindra libra nga 1967- e tëhu . Pesimizmin e pushtoi një optimizëm i pa parë dhe ditët u zgjatën në 20 orë . Njeriu plaket kur do vet.I çova një mesazh Rolandit dhe i thoja librin nga qershori besoj do ta kem gati dhe si gjithmonë me ndihmën e zotit . Shkrimi në fund të fundit është njohja e e jetuar e diçkaje . Ç’ka kam parë me këta sy , ç’kam dëgjuar me këta vesh dhe ndjerë mbi kurriz , ashtu siç vërtet ka ndodhur .

Unë kam qën i pranishëm në çdo event , revoltë, luftë, përmbysje, ringritje e rënie prapë.Por në të gjitha këto ka edhe emra konkretë dhe ne të gjithë i dimë . Por siç thuhet shpesh ;morën pjesë ky ,ai dhe ajo e të tjerë , unë jam aty te e të tjerë gjithmonë.

I gjithë filli i këtij shkrimi bashkimi si popull dhe lufta me varfërinë për një mirqënie shumë më të mirë si kauza e çdo populli . Unë nuk duhem gjykuar pse gjykova varfërinë , por duhet gjykuar varfëria që më gjykon mua .

E di mirë se në çdo mëtim ka edhe një mundësi mbase më të mirë , ashtu siç e di saktësisht se po të ecim po në këtë rrugë ,fundi ynë është i pa shmangshëm sepse është rrugë e kurdisur për këtë fund . Shpopullimi ka filluar , epitafi ka filluar të shkruhet gjithashtu .

Atë që nuk e bëri shpata me Epirin po e bën paraja sot .

Merita në qoftë e tillë e këtij shkrimi është se unë godas fuqishëm pikërisht PARANE dhe piramidën ku strehohet ajo si dhe ushtrinë e ekonomistëve , këtyre arkitektëve të varfërisë, mjerimit dhe të krizave .

Kurrë nuk e kisha menduar se për të sjell kriza ,varfëri dhe shpopullim na duhen kaq e kaq doktora e profesora në ekonomi.

Në Shqipëri është më kollaj të bëhesh doktor e profesor në ekonomi , se një i mjerë të kaloj pragun e varfërisë.

Një ekonomi e keqe sjell një politikë të keqe . Andaj “lufta” fillon këtu pastaj me politikën .

Përball këmbënguljes për të na shpërbërë si komb duhet ti përgjigjemi me këmbëngulje për ta ringritur këtë komb.