Bashkim Ramosaj: Maxhun Berisha dhe Elez Geci, Shkelzen Haradinaj luftuan për atdheun dhe të drejtat e popullit shqiptar

Maxhun Berisha dhe Elez Geci ishin luftëtarë të paepur të UÇK-së, që luftuan me shpirtin e një atdhetari dhe me një përkushtim të jashtëzakonshëm ndaj kauzës së lirisë. Ata ishin të ndërgjegjshëm se beteja që kishin ndërmarrë nuk ishte vetëm për çlirimin e Kosovës, por për një të ardhme më të mirë për të gjithë shqiptarët, për ta shtruar rrugën e lirisë, paqes dhe prosperitetit. Në momentin kur lufta në Kosovë kishte marrë një intensitet të lartë dhe forcat serbe po përdornin terrorin dhe dhunën masive për të ndaluar çdo kundërshtim, Maxhuni dhe Elezi ishin pjesë e celulave te para të UÇK-së, të fuqishëm, të cilët nuk kishin frikë të jepnin jetën për të shpëtuar popullin e Kosovës.

Krah për krah me Gjeneral Shkelzen Haradinaj, një nga komandantët më të shquar të UÇK-së dhe një lider i vërtetë i luftës për çlirim, Maxhuni dhe Elezi u angazhuan me guxim dhe përkushtim të jashtëzakonshëm për të sfiduar forcat pushtuese serbe. Beteja e Pozharit ishte një nga ato beteja që do të mbetej në kujtesën e gjithë popullit shqiptar si një moment heroizmi dhe sakrifice, ku ata që luftuan dhanë gjithçka për lirinë dhe për një të ardhme më të drejtë për brezat që do të vijnë. Edhe pse ishin të pakët, luftëtarët e UÇK-së, të udhëhequr nga Gjeneral Shkelzen Haradinaj, ishin të fuqishëm në shpirt dhe guximin e tyre dhe përballë forcave serbe ata ishin të gatshëm të bëjnë gjithçka për të siguruar lirinë e Kosovës.

Maxhun Berisha dhe Elez Geci nuk ishin vetëm luftëtarë të shkëlqyer, por gjithashtu burra të mençur, të cilët kuptonin rëndësinë e bashkimit dhe të përpjekjes kolektive për të arritur lirinë. Ata luftuan me një pasion dhe ndjenjë të thellë patriotizmi, duke i dhënë gjithçka për të shkatërruar regjimin serb, i cili po përpiqej të fshinte identitetin dhe kulturën e shqiptarëve të Kosovës. Ata ishin të gatshëm të sakrifikonin jetën e tyre, duke besuar se lufta që po zhvillohej kishte për qëllim jo vetëm çlirimin e Kosovës, por edhe krijimin e një të ardhmeje të lumtur për popullin shqiptar.

Me rënien e Maxhun Berishës dhe Elez Gecit, Kosova humbi dy burra të mëdhenj, por ata u bënë një simbol i sakrificës dhe guximit të popullit shqiptar për liri. Aty ku humbja ishte e dhimbshme, lufta vazhdoi të ecë përpara, dhe emrat e Maxhunit dhe Elezit do të mbeten gjithmonë në kujtesën e popullit shqiptar si dëshmorë që dhanë jetën për një kauzë të shenjtë, atë të lirisë dhe të drejtësisë. Beteja e Pozharit dhe sakrifica e tyre janë një kujtesë e përhershme se liria është e fituar vetëm me përpjekje, sakrifica dhe vendosmëri të jashtëzakonshme.

Nderim i përjetshëm!

BR