Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Me rastin e 22 vjetorit, të ngjarjes më madhështore të popullit tonë përgjatë historisë kombëtare “24 Marsi 1998” i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës “Epopeja e Dukagjinit”.
Kemi nderuar! E do e nderojmë të gjithë ne! Brezat qe do të vijnë pas nesh do e nderojnë këtë datë përgjithmonë derisa të jetoj gjeni i shqiptarisë.
Do i kujtomë me nderë dhe respekt luftëtarët që ranë në këtë betejë madhështore, të përballur me maksimën “Ja vdekje ja Liri”! Në këtë dite të lavdisë tone kombëtare duke u bërë flim në fushë betejë, ju shtuan emrat e tre djemve te ri në moshe por luftëtarë të mëdhenj, dy Mehmetaj e një Haradinaj.
Ç ‘rendësi kanë emrat…!
Ishin ushtarë të atdheut, të martirizuar në betejën që përcaktoj trimërisht rrjedhën e historisë tonë kombëtare dhe kahen e identitetit tonë kombëtarë.
Ne vend të ndërimit! Reflektim për kohen…! Te reflektojmë mbi te kaluarën, te tashmen e te ardhmen!
Reflektimi ka të beje, me pyetjen qe ja parashtrojmë vetes tonë, aftësinë tonë për te përkujtuar atë kohe dhe rrugën e vështirë nga i kemi rënë si popull.
Ecjen tone të vështirë para, e deri të 24 Marsi 1998, për të vazhduar deri me 16 Qershor 1999 dita e çlirimit te Deçanit, apo 12 Qershor hyrja e trupave te NATO-s ne Kosovë, e deri te 14 Qershori data zyrtare e Çlirimit të Kosovës, ku zyrtarisht Kosova është e çliruar.
“Epopeja e Dukagjinit” apo “Epopeja e familjes Haradinaj”
Fillesa e reflektimit tonë, duhet nisur nga dy prind të cilët krijuan një familje, që me vështirësi e rriten e e mbajtën, si te gjitha familjet tona në atë kohë.
Nëna Rukë e Bac Hilmiu i Haradinajve! Familja tani, si çdo kund është e shenjtë! Në ketë shenjtëri është e zorshme të prek kush! Për fatin tonë të keq nuk ndodhi kështu me këtë familje!
Kronologjia e asaj që dua të them ka të bëjë me themelimin e Ushtrisë Çlirimtar te Kosovës dhe celulave të para të UÇK-së.
Rreziku i vazhdueshëm i të qenurit gjithmonë me duar në gji, e i të jetuarit me qefinin ndër kokë, përballje kjo titanike e kësaj familje.
•Rënia në kufi e djalit të parë (jo për nga mosha) të kësaj familje, Gjeneral Major-it Luan Hardinaj, me 06 Maj 1997
Rënie kjo e ndodhur në luftimet ballë për ballë, kur shumë nga ne gati ishim pajtuar me nënshtrimin dhe përuljen e cila na bëhej çdo dit nga pushtuesi i asaj kohe dhe barbarit qe vetëm ai pushtues ka ditë ti bëj.
Por Haradinaj-t nuk u ndalen, aksione e aksione kundër këtij pushtuesi u ndërmorën nga djemtë e kësaj familje nga Shkëlzeni, Dauti nga Bujari e bashkëluftëtarët e tyre që në atë kohë ishin të pakët në numër, por të mëdhenj e të pa krahasueshëm për nga guximi.
Të reflektojmë!
Ç’të themi…!
•Për Shkëlzenin…! Gjeneralin kolos të Ushtrisë Çlirimtarë të Kosovës, ushtarin dhe bashkëluftëtarin më të dashur në uniformën e UÇK-së.
I plagosur në shumë beteja, por që plagët se ndalen kurrë derisa ra në fushëbetejë, me 16 Prill te vitit 1999 , në detyrën me fisnike që ushtari mund ta bejë në një luftë , në mbrojtje të grave e të fëmijëve të pa mbrojtur. Falë tij e bashkëluftëtareve të tij atë dite nuk u dhunuan e masakruan qindra e qindra gra e femijë.
•Enver Haradinaj, i plagosur rëndë, me 09 Gusht 1998 në të njëjtën ditë me velluan tjetër Dautin. Enverin është e vështir me përshkru, nëse se ke njoftë, i ri në moshe i burrëruar para kohe, trim që as në legjenda e epose nuk mund të ketë krahasim përshkrimi i tije. I vrarë pabesisht nga dora tradhtarë me 15 Prill 2005.
• Shqipdon Shkëlzen Haradinaj, fëmija i parë i Shkëlzenit e i Syzanës, njeri nga bijtë që ishte ngushëllim e amanet për të gjithë ne, e me se shumti për nënën Ruk e bacën Hilmi, aksidentalisht ndahet nga kjo jetë me 02 Tetor 2007.
• Daut Haradinaj, luftëtari pa maskë i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, themeluesi me i suksesshëm i celulave të UÇK-së. Protagonisti më i devotshëm i aksioneve guerile. Komandanti e Gjenerali që kurrë nuk vajtoj për bashkëluftëtarët e tij të rëne në beteja sepse të gjithëve, ama te gjithëve e për të gjithë mori hak. Shumë herë i plagosur por i pa ndaluar në aksione e beteja.
I burgosur në vitin 2002 deri në vitin 2006, “dhuratë” kjo që e mori nga ata që se deshën lirin e këtij vendi, e që nuk bënë as edhe një hap për ta çliruar ketë vend, por i atyre që bën përpjekje që po vazhdojnë të bëjnë përpjekje që ky shtet mos ta këtë lirinë meritore për të cilën u bë shumë sakrificë.
•Ramush Haradinaj, Gjenerali me i suksesshëm i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, njeriu i pa kompromis përballë forcave militare e paramilitare Serbe. Komandanti i Zonës Operative te Dukagjinit, shumë epitete meritore mund ti japim por pak rendësi ka.
E vërteta për Ramushin në lufte dihet. Po flas edhe për të vërteten e pas luftës që dihet e që të gjithëve na kujtohet.
Pas çlirimit të Kosovës, hiena e çakej u vërsulen për ta përbaltur figurën e tij madhështore, filluar nga qarqet anti shqiptare të cilat mund të merren si normale, por në realitetin e ndodhur tanimë s’mund të kuptohen “shqiptarët” në rrolin e largqoftit.
Që nga qershori 1999 e gjerë në vitin fund vitin 2004, e fillim vitin 2005, nuk ka pas dit që nuk është shkruar në kontestin negativ, nga Gazeta e përditshme Bota Sot kundër tij, kjo vazhdon deri në kohen kur z. Haradinaj bën koalicionin me Presidentin Rugova në atë kohë.
Për ti hap rrugën e fyerjeve gazetës tjetër ditore Epoka e Re. E tëra kjo kampanje bëri që me 09 Mars 2005 Kryeministri Haradinaj të jap dorëheqje e të jetë në Hagë, ku del triumfues me 03 Prill 2008, plot tri vite proces- burg. Në këtë kohë me 17 shkurt 2008 shpallet pavarësia e Republikës së Kosovës, me qëllim a pa qellim kur Ramushi ishte prapa grillave në Hage, si për ironi nuk kishte ftes për të qenë në sallën e parlamentit as Baca Hilmi me nënën Ruke.
Për të vazhduar me Hagën II, 18 Gusht 2011 deri më 29 Nëntor 2012 kur shpallet përfundimisht i pa fajshëm.
I arrestuar sipas kërkesës së Serbisë në Qershor të vitit 2015 në Slloveni. Arrestimet vazhduan për ushtarin e devotshëm të atdheut në Colmar të Francës 05 Janar 2017 deri 27 Prill 2017.
Në zgjedhjet e qershorit 2017, merr detyrën e kryeministrit, për të bërë punë të mira për Kosovën, që nuk ishim mësuar ti shohim këto veprime deri në këtë kohë, si: Ushtria, Trepça, Pronat Komunale, Taksa, Pavarësia e Sistemit e Energjetik të Kosovës, kontrollimi i tërë territorit të shtetit nga institucionet e sigurisë, diskutimet ballë për ballë me të gjitha organizatat buxhetore, arrestimet e atyre që cenuan shtetësinë tonë, shkarkimi i ministrave që e fyen popullin tonë, e shumë e shumë ngjarje që na benë të ndihemi shtet.
Deri sa ndodhi edhe Haga III. 19 Korrik 2019, kur edhe jep dorëheqje për të mbrojtur sovranitetin dhe legjitimitetin e institucionit që quhet qeveri e republikës së Kosovës. Qyqarëllëku yne fatkeqësisht, na qoj edhe me largë, tham e ç’nuk tham, para zyreve të huaja ne korriz te UÇK-se, për te fituar lejet e qëndrimit në shtet perendimore. Nga këto të thëna dikush kompletoj edhe dosje kundër ushtareve e komandanteve të UÇK-së. Reflektimi ka të bëjë me familjen, me të kaluarën, në vend të homazhit e të përkujtimit dua ta pyesim të gjithë vetën tonë sot për gjendjen dhe emocionet që kaluan kjo familje e sidomos luftëtarët e mëdhenj, prindërit e devotshëm Nëna Rukë, e sidomos Bac Hilmiu, që tani po i mbushen dy vite që u nda nga kjo jetë.
“Harresa është armiku më i madh i shqiptarëve”.
Lavdi të rënëve për atdheun tonë dhe lirin!
Nderim i përjetshëm për të gjithë ata luftëtarë lirie që pa hile luftuan për shtetin tonë!
