Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Gjatë kësaj periudhe kohore, sapo filluan luftimet në Kosovë, e deri në finalizimin e saj, shteti serb përmes të gjitha forcave ushtarake e policore, përpos që zbatoi politikën e “tokës së djegur”, nuk kurseu as pleq, plaka, gra, fëmijë, me një fjalë nuk kursente asgjë nga popullata civile e paarmatosur. Janë të tmerrshme masakrat që i ka zhvilluar Serbia kundër shqiptarëve në Kosovë. Kjo do të tregohej më së miri në përshkrimin e secilës nga këto masakra, se si ka ndodhur, ku ka ndodhur, ndaj kujt ka ndodhur, saqë për çdo masakër do të duhej shteti i Kosovës të inkurajonte njerezit e vullnetit të mirë dhe dhe t’i obligonte në njëfarë mënyrë insititucionet e ndryshme të shkencës, artit, e kulturës që të shkruheshin libra të veçantë për secilën nga këto masakra, që të përktheheshin në gjuhët e huaja me qëllim të plasimit të së vërtetës. Dhe këtu para së gjithash mendojmë në Akadaminë e Shkencave dhe Arteve të Kosovës, në Institutin Albanologjik të Kosovës, në Institutin e Historisë së Kosovës etj. Të dhënat janë të shumta edhe nga autorë të huaj edhe nga institucione për mbrojtjen e të drejtave të njeriut, duke u nisur që nga Këshilli për Mbrojtjen e të Drejtaveve dhe Lirive të Njeriut në Kosovë e deri te të dhënat e autorëve dhe institucioneve të huajja si Human Right, Amnesty International, Komiteti i Helsinkit etj. Shpresojmë se Qeveria e Kosovës do të ndërgjegjësohet në këtë drejtim që përmes Ministrisë së Kulturës si dhe Ministrisë së Arsimit Shkencës e Teknologjisë do të inkurajoj duke ndihmuar në botimin e librave si dhe në përkthimin e tyre për secilën nga këto masakra.
Në këtë rast, ne, në mënyrë telegrafike po japim disa të dhëna rreth masakrave të zhvilluara ndaj shqiptarëve nga forcat serbe gjatë kësaj periudhe:
Në masakrën e Likoshanit dhe Qirezit, më 28 shkurt dhe 1 mars 1998 janë vrarë e masakruar 24 banorë të këtyre fshatrave, nga të cilat 10 ishin të familjes Ahmeti;
Në masakrën e Prekazit në Skenderaj më 5 – 7 mars 1998 u vranë 59 shqiptarë nga të cilët 55 janë nga lagjja e Jasharajve;
Në Kleqkë, me 27 gusht 1998 pasi u dogj tërë fshati në drejtim të Qafës së Dulës forcat serbe i vranë 8 shqiptarë dhe plagosen mbi 30, nga të cilët shumica ishin fëmijë, gra e pleq.
Në fshatin Sushicë e Poshtme të Istogut, më 29 gusht 1998, u vranë 8 antarë të familjës Salihaj.
Në fshatrat e Shalës së Bajgorës më 15 – 17 shtator 1998 u vranë mbi 12 shqiptarë, dëbuan të gjithë banorët e fshatrave të Shalës, dogjën gati në tërësi 12 fshatra pasi i kishin plaçkitur.
Në fshatrat e Qyqavicës më 22 – 24 shtator 1998 u vranë 24 shqiptarë, 6 nga të cilët janë mbytur me çekan.
Në Gullbocë të Malishevës më 26 shtator 1998 janë vrarë 14 banorë të këtij fshati dhe fshatrave tjera pas maltretimeve paraprake që u kishin bërë. Arrin të shpëton rastësisht vetëm një përson.
Në Abri të Epërme të Drenasit më 26 shtator 1998 u vranë e masakruan 22 antarë të familjes Deliu, që nga fëmija 6 muajshe e deri te plaka 84 vjeçare.
Në fshatin Rancë të Shtimës më 26 gusht 1998 u masakruan 8 fëmijë e 3 gra të familjes së Selim Asllanit dhe 3 të tjerë plagosen.
Në Reçak të Shtimës më 15 janar 1999 u vranë e masakruan 43 banorë të këtij fshati.
Në afërsi të urës së Rakovinës në rrugën magjistrale Prishtinë – Gjakovë më 24 janar 1999 forcat serbe e vranë një përson së bashku me dy fëmijët 11 dhe 12 vjeçar si dhe dy mysafir nga Cërmjani që ishin me traktor në fshatin e tyre.
Në fshatin Rogovë të Gjakovës më 29 janar 1999 u masakruan 26 shqiptarë, 9 nga të cilët ishin nga Rogova, ndërsa të tjerët pjestarë të UÇK – së.
Në Leshan të Suharekës më 2 mars 1999 u vranë dhe u masakruan 29 shqiptarë.
Në Reznik të Vushtrisë më 6 mars 1999 u vranë 9 antarë të familjes Ujkani, kufomat e të cilëve pastaj u dogjën.
Në Mitrovicë më 13 mars 1999 ditën e tregut u vranë 6 përsona pas hedhjes së tri mjeteve shpërthyese nga forcat serbe.
Në Skenderaj më 20 mars 1999 u vranë 29 shqiptarë të moshës nga 15 – 70 vjeç, 8 nga të cilët u ekzekutuan në vendin e quajtur “Te pishat”, ndërsa të tjerët u vranë nëpër shtëpitë e oborret e tyre para familjarëve.
Në Tërrnavë të Podujevës më 20 mars 1999 granatohet fshati, pastaj ushtria serbe hedh një bombë në një traktor të ngarkuar më njerëz duke ikur, me ç’rast vret dy fëmijë të moshës 6 dhe 7 vjeçare kurse 4 të tjerë lëndohen rëndë. Pastaj me një bombë tjetër vrasin edhe 2 përsona dhe 7 të tjerë i plagosin rëndë.
Në Katundin e Ri të Pejës më 11 e 12 mars si dhe më 4 – 6 qershor 1999 janë vrarë 15 shqiptarë.
Në Kotlinë të Kaqanikut më 24 mars 1999 janë ekzekutuar dhe masakruar 26 përsona të cilët janë hedhur në dy puse duke ua vënë eksplozivin.
Në Keqekollë të Prishtinës më 24 mars 1999 u vranë 5 antarë të familjës Jakupi nga Orllani i Podujevës.
Në Podujevë më 24 e 25 mars 1999 janë vrarë një numër 36 përsona.
Në Celinë të Rahovecit më 25 mars 1999 u vranë e u masakruan 82 përsona të moshave të ndryshme, nga të cilët 75 ishin nga Celina kurse të tjerët nga fshatrat për rreth.
Në Bellacërrkë të Rahovecit me 25 mars 1999 janë vrarë 46 shqiptarë, nga të cilët edhe gra e fëmijë të moshës 3 – 9 vjeçare nga të cilët 15 kanë qenë më të rinjë se 18 vjeç. Ky fshat ishte sulmuar edhe më 18 korrik 1998, ku janë vrarë 12 banorë të këtij fshati.
Në Goden më 25 mars 1999 janë vrarë 28 shqiptarë nga mosha 18 deri 45 vjeçar, kufomat e të cilëve pastaj u dogjën.
Në Randobravë të Prizrenit më 25 mars 1999 janë vrarë 8 antarë të familjes Pajaziti në mesin e të cilëve një nënë me 4 fëmijët e saj të moshës 2 deri 7 vjeç.
Në Krushë të Vogël të Rahovecit më 25 mars 1999 si dhe më 26 mars ku forcave serbe iu bashkangjiten edhe serbët e fshatit, me ç’rast vrasin dhe masakrojnë 113 banorë të këtij fshati dhe fshatrave të tjera të kësaj ane.
Në Krushë të Madhe të Rahovecit më 25 – 27 mars të vitit 1999 janë vrarë dhe masakruar 241 shqiptarë nga të cilët 206 banorë të këtij fshati ndërsa 35 përsona ishin nga fshatrat e tjera të cilët janë strehuar në këtë fshat. Deri më tani janë gjetur dhe identifikuar 132 të vrarë të këtij fshati ndërsa konsiderohen si të pa gjetur edhe mbi 70 banorë. Më shumë se 7 familjeve u janë vrarë e masakruar të gjithë mëshkujt.
Në Tërnje të Suharekës më 25 mars 1999 janë vrarë dhe masakruar 28 banorë të familjes Gashi, Voci, Muhagjiri, Llapatinca etj. Shumë prej tyre ende nuk u janë gjetur kufomat.
Në Suharekë me 26 mars 1999 janë vrarë e masakruar 48 shqiptarë të familjes Berisha, kufomat e të cilëve pastaj janë bartur në Serbi.
Në Padalishtë dhe Cerkolezë të Istogut më 26 mars 1999 janë vrarë e masakruar 19 shqiptarë në lagjen Imeraj të Padalishtës nga mosha 2 – 76 vjeçe.
Në Landovicë të Prizrenit më 26 mars 1999 janë vrarë 23 banorë të këtij fshati dhe fshatrave tjerë.
Në Mamushë me 27 mars 1999 janë vrarë e masakruar 18 shqiptarë, nga të cilët 7 ishin nga Mamusha.
Në Dardhishtë (Kryshecë) të Obiliqit më 27 mars 1999 u masakruan 11 antarë të familjes Rama.
Në Gjakovë më 27 mars 1999 vriten dhe masakrohen 6 antarë të familjes Çerkezi ku shpëton vetëm nëna, kufomat e të cilëve ende janë të pagjetur.
Në Izbicë të Skenderajt më 28 mars 1999, pikërisht në ditën e festës së Bajramit forcat serbe pasi i keqtrajtojnë fizikisht i ndajnë burrat nga gratë dhe pastaj i ekzekutojnë 114 prej tyre.
Në Matiqan të Prishtinës më 28 mars 1999 pra në ditën e Bajramit forcat serbe vranë 21 shqiptarë në mesin e të cilëve edhe fëmijë.
Në Podujevë me 28 mars 1999 janë vrarë 19 antarë të familjeve Duriqi, Bogujevci, Llugaliu dhe Gashi.
Në Beleg të Deqanit më 28 mars 1999 janë vrarë dhe janë zhdukur 66 banorë të këtij fshati dhe fshatrave të tjera si Drenoc, Gllogjan, Irzniq etj.
Në Dumnicën e Epërme të Vushtrrisë më 29 mars dhe 11 prill 1999 janë vrarë 6 banorë në mesin e tyre edhe 3 fëmijë.
Në Mitrovicë, në lagjen “Bair” më 29 mars 1999 janë vrarë 4 pleq, dy femra e dy meshkuj të palëvizshëm).
Në Llashticë të Gjilanit më 30 mars 1999 janë vrarë 13 shqiptarë mes tyre edhe një 3 vjeçar i cili është djegur në prehër të nënës.
Në Burim (Joviq) të Malishevës, mç 31 mars 1999 janë vrarë 34 shqiptarë, kufomat e të cilëve janë masakruar. Viktimat ishin nga mosha 16 – 72 vjeç.
Në Pastaselë të Rahovecit më 31 mars 1999 u ekzekutuan dhe masakruan 106 shqipëarë nga ky fshat dhe fshatrat e tjera që kishin ardhur për strehim. Kufomat e këtyre viktimave janë dërguar në drejtim të panjohur.
Në Lybeniq të Pejës më 1 prill 1999 janë vrarë 60 banorë civil.
Në Cercë të Istogut më 1 prill 1999 janë vrarë e masakruar si dhe pastaj janë djegur kufomat e 6 antarëve të familjes Rexha.
Në Gjakovë më 2 prill 1999 vritet nëna e familjes Vejsa së bashku me 5 fëmijët e saj.
Në Ragavcë të Rahovecit ku ishin strehuar më së 20. 000 refugjatë më 28 mars 1999, ditën e Bajramit, pas plaçkitjes disa banorë janë ekzekutuar, kurse më 2 prill 1999 pas bombardimeve me aeroplanë u vranë 31 banorë civil nga Brestoci, Nagaci, Krusha e Madhe etj.
Në Pjetërq të Epërm të Klinës me 29 mars 1999 janë ekzektuar 11 civil shqiptarë.
Në Sopi të Suharekës më 2 prill 1999 janë vrarë e masakruar 35 civil shqiptarë.
Në Kralan, me 2 – 4 prill 1999 janë vrarë e masakruar mbi 87 civil shqiptarë, ku pjesa dërmuese ishin nga komuna e Klinës, Malishevës dhe Gjakovës. Shumë nga këto kufoma pastaj janë djegur.
Në Gjakovë më 2 prill 1999 janë bërë vrasje të shumta në lagjen “Te stacioni i autobusëve”, në Qabrat më 7 – 11 maj 1999 janë vrarë mbi 80 civil shqiptarë. Ku në këtë komunë vrasjet kanë vazhduar edhe ditëve të tjera e sidomos me 15, 16, 22 maj 1999.
Në lagjen Dragodan të Prishtinës më 3 prill 1999 janë vrarë 7 civil shqiptarë.
Në Qypevë të Epërme të Klinës më 4 prill 1999 janë vrarë 45 civil shqiptarë nga të cilët 6 ishin nga Qupeva e Epërme, 2 nga Gllareva, 7 nga Përqeva, 2 nga Qupeva e Poshtme, 17 nga Svrrka dhe 11 nga Gremniku.
Në Popovë të Podujevës më 4 prill 1999 përmes aviacionit serb vriten dhe plagosen një numër i refugjatëve në mesin e të cilëve edhe shumë fëmijë.
Në Rezallë të Skenderajt më 5 prill 1999 janë ekzekutuar 41 civil nga mosha 13 – 90 vjeç. Ekzekutimit i kanë shpëtuar vetëm 3 prej tyre. Pra janë masakruar 38 përsona nga të cilët 29 ishin nga Rezalla, 7 nga Marina, 1 nga Llazica dhe 1 nga Prekazi.
Në Llapqevë të Malishëvës më 5 prill 1999 janë vrarë 8 civil shqiptarë.
Në Kokaj të Gjilanit më 5 prill 1999 janë ekzekutuar 6 civil shqiptarë.
Në fshatrat e Deqanit dhe të Pejës më 6 prill 1999 është bërë masakër dhe djegia e 7 kufomave në shtëpinë e Rrustem Tahirit në fshatin Bardhaniq të Dushkajës së Gjakovës.
Në Abri të Poshtme më 7 prill 1999 janë vrarë 10 civil shqiptarë nga Qabiqi.
Në Kaqanik në vendin “Prroi i Rakocit” dhe “Lagjja e Re” më 9 prill 1999 u vranë dhe masakruan 58 shqiptarë.
Në Bresalcë të Gjilanit më 10 prill 1999 janë vrarë 5 banorë shqiptarë.
Mbi fshatin Lugishtë të Hasit te vendi i quajtur “Del Ujë” më 12 prill 1999 janë masakruar 16 banorë nga Hasi prej të cilëve 13 nga Lugishta dhe 3 nga Demjani. Që të gjithë këta më parë janë ndarë nga gratë dhe fëmijët dhe janë vrarë e masakruar nga afërsia.
Në Fshatin e Vjetër të Ferizajt më 13 prill 1999 janë ekzekutuar 7 antarë të familjes Zeka dhe 2 antarë të familjes Hoxha.
Në Mitrovicë më 14 prill 1999 në Lagjen “Qendra” forcat serbe i kanë, mbledhur 100 mashkuj të rinjë ku 26 prej tyre i fusin në tri shtëpi të lagjes “Bair” dhe i pushkatojnë, të tjerët i dërgojnë në vende të ndryshme ku gjithashtu i vrasin. Kufomat e tyre zbulohen në disa varreza masive.
Në Sllovij të Lipjanit, më 15 dhe 16 prill 1999 në këtë fshat dhe në vendin “Lugu i Demës” u vranë e u masakruan 41 civil shqiptarë.
Në Skenderaj më 16 prill 1999 janë ekzektuar 13 civil shqiptarë.
Në Mitrovicë, në kolonën prej 80. 000 njerëzve që kishte gjatësinë 10 km te vendi i quajtur “Ura e gjakut”, nga kolona i nxjerrin 9 të rinjë të cilëve pasi ua lidhinn duart me tela rreth një pusi i fusin në një oborr të një shtëpie, ku i pushkatojnë 8 prej tyre, ndërsa njëri arrin të ik, por më vonë edhe atë e zënë dhe e pushkatojnë.
Në Qikatovë të Vjetër të Drenasit me 17 prill 1999 janë vrarë e masakraur 128 banorë të këtij fshati dhe të fshatrave të tjerë.
Në Paklekë të Vjetër të Drenasit më 17 prill 1999 u vranë 41 shqiptarë nga të cilët 23 ishin fëmijë 12 vajza, 14 gra, 2 burra dhe 2 djem.
Në Hade të Obiliqit me 17 e 18 prill 1999 vriten 5 mashkujt e një familje, pastaj vrasin një përson që kishte dal me një mindil të bardh të ngritur, pastaj marin 4 përsona të tjerë dhe i vrasin, 2 prej të cilëve i djegin të gjallë në një stallë.
Në Devë të Gjakovës më 18 prill 1999 janë vrarë e masakruar 7 vëllezrit Bobi.
Në Ribar të Vogël më 18 prill 1999 u vranë dhe u masakruan 25 civil prej të cilëve 19 ishin nga ky fshat ndërsa 6 nga fshati i afërt Vërsheci, të cilët kishin ardhur për t’u strehuar.
Në Bërrnicë të Epërme të Prishtinës më 18 prill 1999 janë vrarë 6 antarë të familjes Reka dhe një i familjes Berisha.
Në hapësirën e fshatit Koliq më 18 dhe 19 prill 1999 janë vrarë 74 përsona nga fshatrat e ndryshme, kryesisht nga treva e Llapit.
Në Hallaq të Vogël të komunës së Lipjanit më 20 prill 1999 janë vrarë e masakruar 20 banorë civil të këtij fshati, prej të cilëve 3 ishin nga vende të tjera.
Në Makoc të Prishtinës më 20 prill 1999 u vranë 42 përsona civil.
Në Grashticë të Prishtinës me 21 prill 1999, nga kolona e gjatë e të zhvendosurve nga fshatrat e Gallapit që shkonin nga Mareci për në Prishtinë, janë nxjerrë 60 civil mashkuj të cilët janë vrarë pas koke dhe janë hedhur në lum.
Në Nakaradë të Fushë Kosovës më 21 prill 1999 janë vrarë 16 anëtarë të familjes Mirena.
Në Dragaqinë të Suharekës më 21 prill 1999 janë hedhur në pus 11 banorë, kryesisht pleq të këtij fshati.
Në Sopijë të Suharekës më 21 prill 1999 janë vrarë 7 antarë të familjes Ilazi dhe një i familjes Sopa.
Në fshatin Koliq në një kolonë të të zhvendosurve më 22 prill 1999 janë vrarë 21 përsona.
Në Meje të Gjakovës, më 27 prill 1999, pasi forcat serbe ndaluan kolonën prej 500 civilësh shqiptarë që kishin ardhur nga fshatrat e Rekës së Keqe të Gjakovës dhe disa fshatra të komunës së Deqanit, shumicën prej tyre i vranë e i masakruan dhe pastaj kufomat e tyre i dërguan në vende të panjhura. Disa nga këto kufoma janë zbuluar në varrezat masive në Serbi. Në mesin e tyre kishte gra, fëmijë e pleq të moshës 16 – 60 vjeqare. Numri i sakt i viktimave mbetet ende i panjohur sepse edhe ata që nuk janë pushkatuar në atë moment janë kidnapuar dhe janë drejtuar në drejtime të panjohura.
Në Guskë të Gjakovës më 27 prill 1999 janë vrarë 25 shqiptarë.
Në Dobrosh të Gjakovës më 27 prill 1999 janë vrarë 38 shqiptarë.
Në Korenicë të Gjakovës më 27 prill 1999 janë vrarë 65 shqiptarë.
Në Nabërxhan të Pejës më 1, 2, 10 dhe 12 maj 1999 janë vrarë e masakruar rreth 30 përsona civil.
Në Studime të Vushtrrisë më 2 maj janë vrarë e masakruar 116 shqiptarë, ku kishte fëmijë, gra, burra e pleq.
Në kolonën e populates së fshatrave Vraniq, Bukosh, Savrovë, Sopijë etj që po depërtoheshin për Shqipëri, më 3 maj 1999 forcat serbe i ndanë 35 përsona të moshave më të reja të cilët i vrasin dhe masakrojnë në oborrin e shkollës së Bukoshit.
Në Damanek të Malishëvës më 4 maj 1999, ishin strehuar shumë civil shqiptarë, ku nga gjuajtjet e forcave serbe në popullatën e strehuar janë vrarë 6 përsona dhe janë plagosur 17 të tjerë. Si të vrarët ashtu edhe të plagosurit ishin nga fshatrat e ndryshme.
Në Shtupel të Klinës në lagjen e Zhabotëve më 6 maj 1999, janë vrarë 6 civil dhe janë plagosur 7 të tjerë.
Në Lutogllavë të Prizrenit më 6 maj 1999 forcat serbe granatojnë lagjen e familjeve Kelmendi. Pasi pushon granatimi, 31 antarët e strehuar të familjes së gjerë Kelmendi, kryesisht gra, fëmijë e pleq nisen me 4 traktorë në drejtim të fshatit Tërstenik. Rrugës i ndalin forcat serbe nga të cilët 2 fëmijë i vrasin, njëri 8 dhe tjetra 11 vjeçe si dhe 2 gra. Gjatë vazhdimit të rrugës, gjuhën me granatë dhe vriten 8 përsona tjerë. Pastaj janë vrarë edhe 4 gra e 2 burra si dhe një plak 102 vjeqar.
Në Korishë të Prizrenit më 13 maj 1999 në një process të montuar nga forcat serbe, Nato gjuan përmes Aeroplanëve ku vriten 71 përsona, nga të cilët 3 foshnjë, 11 nxënës, 13 fëmijë, 61 të tjerë janë plagosur. Përsonat ishin kryesisht nga Korisha si dhe nga fshatrat Bllacë, Budakovë, Maqitevë, Mushtishtë, Reshtan etj.
Në Qyshk të Pejës më 14 maj 1999 janë vrarë e masakruar 42 mashkuj civil.
Në Pavlan dhe Zahaq më 14 maj 1999, forcat serbe pasi i kishin dëbuar fëmijët, gratë dhe pleqtë kishin vrarë e masakruar 35 shqiptarë.
Në Carallukë të Malishevës më 17 maj 1999, u vranë 23 shqiptarë që të gjithë anëtarë të dy familjeve Krasniqi nga mosha 5 – 65 vjeq.
Në Stagovë të Kaqanikut mç 21 maj 1999 u vranë 14 banorë, shumicën e kufomave e dogjën i karbonizuan.
Në burgun e Dubravës më 21 dhe 22 maj 1999, forcat serbe në oborrin e burgut vranë 97 të burgosur dhe shumë të tjerë jaë plagosur.
Në Vushtrri më 22 maj 1999, forcat serbe kidnapuan, dhe i vranë 68 përsona kufomat e të cilëve janë zhdukur duke i bartur në Serbi.
Afër Vushtrrisë te vendi “te Habarët e Gumnishtës” më 24 maj 1999 vriten 6 majza të reja të familjes Gërguri nga Studimja e Epërme dhe 2 vajza Krasniqi nga Zhilivoda.
Në Prizren, në lagjen Tusus më 26 maj 1999 u vranë 27 përsona civil, kufomat e të cilëve pastaj janë ngarkuar në kamion dhe janë dërguar në vende të panjohura. Në këtë lagje iu vu zjarri 245 shtëpive.
Në Studime të Vushtrrisë më 31 maj 1999 u vranë dhe masakruan 12 antarë të familjes së Selatin Gërxhaliut, shumica e të cilëve ishin fëmijë që nga mosha një vjeçare e më tej.
Në Mitrovicë në lagjen “7 Shtatori” më 8 qershor 1999, forcat serbe pasi arrestojnë 11 të rinjë shqiptarë, 3 nga të cilët arrijnë të ikin, kurse për fatin e 9 të tjerëve nuk është ditur deri më 2005, kur u gjetën trupat e pajetë të tyre.
Në Mitrovicë në lagjen e Boshnjakëve më 9 qershor 1999, forcat serbe arrestojnë disa të rinjë shqiptarë, ku 6 prej tyre i gjegin në një shtëpi, nga të cilat 2 ishin femra.
Në Mitrovicë përballë objekteve banesore “3 Rrokaqiejt”, më 12 qershor 1999, pas nënshkrimit të marrëveshjes së Kumanovës, forcat serbe morën 15 banorë nga kjo lagje të cilët i urdhëruan të hidhen në lumin Ibër të “Ura e trenit” dhe pastaj filluan të shtiejnë në ta.
Në Pejë, më 12 qershor 1999 në ditën e hyrjes së forcave të NATO – s në Kosovë, forcat serbe vrasin 5 fëmijë të mitur të familjes Isa Balajt si dhe Vjollca Balaj 28 vjeqare, kurse Isa dhe djali i tij 9 vjeqar arrijnë të dalin nga njëri prej ballkonëve të shtëpisë dhe të ikin te fqinjët e tyre.
Nga të gjitha këto të dhëna që u potencuan rezulton se krimet serbe kanë qenë ndër më makabret. Por gjithsesi duhet theksuar se në këtë rast nuk kemi përmendur vrasje individuae si dhe vrasje nga komuna të ndryshme për mungesë informacionesh.
çka duhet të ketë ndodhur në Kosovë që në mënyrë që institucionet tona deri tani të kishin ndërmarrë hapat konkret të asaj që e thamë në fillim, të botimit të librave të veçantë me të dhëna konkrete, me përkthimin e tyre në shumë gjuhë të huaja për ta plasuar të vërtetën në botë. Serbia është në gjendje të trilloj dhe jo vetëm t’i mbledh faktet e vrasjeve të atyre plakave dhe pleqve që kanë ndodhur pa nevojë dhe t’i botoj në libra duke i zmadhuar e stër zmadhuar shifrat, duke botuar në libra të veçant, duke i përkthyer në shumë giuhë të huaja dhe duke i plasuar para botës për ta dëshmuar të vërtetën e tyre, ashtu siç bëri edhe me botimin e librit me 88 fëmijë serb që kishin pësuar gjatë bombardimetve të natos në Serbi, ku e kanë botuar librin, të përkthyer në 7-8 gjuhë të botës me një titull “Gjenocidi i Natos ndaj fëmijëve serb”.
