Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Sabit Hamit Lladrovci, është njëri ndër luftëtarët më të përkushtuar të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Është biri i dëshmorit, Hamit Lladrovci, kushëri i Komandantit të mirënjohur të UÇK-së, heroit të Kosovës, Fehmi Lladrovci dhe vëllait të tij, Ramiz Lladrovci, luftëtar i radhëve të para të UÇK-së, pjesëmarrës në shumë luftime prej fillimit deri në fund të luftës së UÇK-së.
Me aktivitetin e tij në radhët e Lëvizjes atdhetare, luftën dhe angazhimin vullnetar në shërbim të kombit e atdheut, më sjellë në kujtesë luftëtarin popullor të trojeve të Drenicës, i cili në vazhdimësinë historike është lajmëruar në kohë dhe hapësirë, si qëndrestar i paepur, luftëtar i përjetshëm, sogjetar syçelë për t’ i dalë zot atdheut sa herë që e kërkon koha dhe rrebeshi historik, që nuk na ka kursyer kurrë, një luftëtar i heshtur, pa tituj e grada, por gjithnjë duke mbrojtur me këmbëngulje të vërtetën e luftës, për hir të historisë dhe ardhmërisë së brezave.
Qysh i ri ishte frymëzuar nga kujtimet e babait, Hamitit, i cili në moshë të re kishte qenë bashkëluftëtar i Shaban Palluzhës dhe pjesëtar i një familjeje atdhetare, gjithnjë në shënjestër të çdo pushtuesi. Po ashtu udhërrëfyes në rrugën e lirisë kishte pasur kushëririn, veprimtarin dhe komandantin e mëvonshëm të UÇK-, Fehmi Lladrocvi dhe familjarë, miq e të njohur të tjerë.
Në bisedën e zhvilluar në studion e TV-Diellit, Sabit Lladrovci ka shpalosur shumë kujtime të luftës, nga ato që i ka përjetuar dhe në të cilat, gjithnjë ka marrë pjesë në radhët e para. Ai kujton me pietet heroin e Kosovës, Fehmi Lladrovci, bashkëshorten e tij, heroinën, Xhevë Krasniqi Lladrovci, ka mjaft kujtime edhe me legjendarin, Adem Jashari dhe bashkëluftëtarët e tij, Musë Jashari, pastaj Sabit Gecin, heroin, Rasim Kiçina, Jahir Hajdarin, heroin, Asllan Fazliu, komandantin dëshmor, Besim Mala e sa e sa të tjerë.
I çiltër për nga natyra, komunikues i pa para gjykime, pa prirje për zmadhimin e situatave por këmbëngulës për ta zbardhur të vërtetën, cilado qoftë ajo, invalidi ndër të parët i luftëtarëve të Adem Jasharit, Sabit Lladrovci flet me zemër dhe me përgjegjësi për bashkëluftëtarët, duke i kujtuar me pitet dhe duke u munduar të flasë për secilin, sepse të gjithë ata me të cilët ka luftuar i konsideron, vëllezër e motra, pjesëtarë të një familjeje të madhe të kombit.
Pasi e kishte njohur, komandantin e parë dhe themeluesin e UÇK-së, Adem Jashari, përmes kushëririt të tij, Ramiz Lladrovci, ai kishte mbajtur kontakte edhe me bashkëluftëtarët e tij dhe ishte vënë në shërbim të luftës, duke i zgjeruar radhët, duke u armatosur, duke marrë pjesë në sigurimin dhe prodhimin e një pjese të armatimit, sidomos të bombave shkollore të dorës, pastaj duke mësuar minimin, përdorimin e barotit dhe mjeshtri të tjera të luftës, ai ishte përgatitur, në fillim si luftëtar i gueriljes e më vonë, duke fituar përvojë edhe komandant mjaft i suksesshëm, në frontet e luftës çlirimtare.
Duke folur për aksionin luftarak te “Lisat Gjashtënjakë”, mes fshatrave Qirez dhe Likoshan, më 28 shkurt të vitit 1998, Sabiti ka rrëfyer në hollësi, deri edhe në detaje, si ishin zhvilluar luftimet në atë ditë, e cila kishte marrë fund, me humbjen e forcave serbe, por edhe me tragjedinë e njohur të masakrimit të 24 anëtarëve të familjes Ahmeti, Sejdiu, Rexhepi, Nebihu, dhe të tjerë nga forcat kriminale të Milosheviqit, në shenjë hakmarrje për pësimet që i kishin pasur nga luftëtarët e Adem Jasharit në krye me Musë Jasharin e të tjerë.
“Në momentin kur policët serbë kishin filluar kontrollin e një traktori që e kishin ndalur në rrugë, ne ishim duke kaluar nëpër të njëjtin vend dhe ishim ndalur për të marrë një vendim. Musë Jashari ishte i mendimit që të mos sulmonim ne të parët, duke i ditur se ata do të hakmerreshin mbi popullatën civile. Ai na urdhëroi të tërhiqeshim andej nga malet, mirëpo me të arritur te vendi i quajtur “Te Lisat Gjashtënjakë”, meqë ata na ndiqnin prapa, ne zumë pozicione dhe sapo u afruam, i sulmuan dhe i likuiduan. Në grup përveç meje dhe Musë Jasharit ishin edhe Rasim Kiçina, tani dëshmor i kombit, dhe Jahir Hajdari. Duke menduar se i kishim vrarë të gjithë, isha nisur për t’ ua marrë armët, por Rasim Kiçina më ndaloi dhe më tha se mund të jetë ndonjë i gjallë, apo i plagosur dhe është më mirë të tërhiqemi drejt vendeve më të sigurta, Përderisa po kalonim një gardh njëri prej policëve të plagosur kishte shtënë në drejtimin tonë dhe më plagosi në këmbë. Pastaj jemi nisur me një qerre kuajsh të një fshatari dhe ndërkohë, pasi Musë Jashari ishte marrë vesh me radiolidhje me Sabit Gecin, ai erdhi me veturën e tij për të na tërhequr, mirëpo ishte vërejtur nga helikopteri i forcave serbe. Ata kishin filluar të na bombardonin nga ajri, duke na goditur për anash dhe sipëri. Gjatë atyre manovrimeve, helikopteri na ka goditur sërish përmes një polici kaskader, i cili sulmonte nga shkallët e litarit nën helikopter. Kishte marrë plagë të rënda në këmbë, Sabit Geci, unë kisha marrë edhe plagë të tjera, po ashtu ishte plagosur edhe Musë Jashari. Pasi ishim vendosur në shtëpinë e Fadil Bekës, në Ticë, për shërim kishte ardhur për të na vizituar vetë Komandanti Adem Jashari, daja i tij, Osman Geci, Nuredin Lushtaku e të tjerë. Komandanti na i uroi plagët e luftës dhe na përqafoi të gjithëve”, kujton mes tjerash, Sabit Lladrovci, ditën e luftimeve të 28 shkurtit të vitit 1998, në Qirez dhe Likoshan.
Ndërkohë në Kosovë kishte hyrë një grup i madh i armatosur i luftëtarëve të lirisë në krye me kushëririn e tij, Fehmi Lladrovci, bashkëshortja e Fehmiut, Xhevë Krasniqi-Lladrovci dhe shumë luftëtarë të tjerë
Pasi ishte shëruar, sërish iu kishte kthyer aktivitetit luftarak në radhë e luftëtarëve më të afërt dhe me besnikë të Fehmi Lladrovicit.
Sabiti ka marrë pjesë në luftimet në Bardh të Madh, në Hade në Mihjen Sipërfaqësore më 29 –31 qershor të vitit 1998, me ç’ rast kanë rënë tre dëshmorë.
Sabiti ka komanduar pozitën e Qendrës, përballë forcave serbe në ofensivën e 22 shtatorit, duke sulmuar forcat e motorizuara, që ishin nisur nga Ferronikeli. Atë ditë, për shtatë orë rresht ishin mbajtur pozicionet, derisa artileria e rëndë dhe këmbësoria kishte vënë në rrethim njësitet luftarake të UÇK-së. Po atë ditë në pozicionin qendror të forcave të UÇK-së, në Grandinë, pas një rezistence heroike ballë për ballë forcave serbe, kanë rënë, Komandanti Fehmi Lladrovci, bashkëluftëtarja dhe bashkëshortja e tij, Xhevë Krasniqi-Lladrovci, luftëtarja, Fatime Hetemi nga Shala, luftëtari, Shefqet Zeka nga Prishtina, babai i Sabitit, Hamit Lladrovci, një ditë më vonë edhe luftëtarët tani dëshmorë: Behxhet Karaxha e Milaim Karaxha dhe janë plagosur shumë të tjerë.
Pasi serbët na kishin vënë në rreth, u detyruam të tërhiqeshim dhe unë shkova në shtëpi ku e gjeta vetëm babën dhe ai më pyeti se a po luftohet ende. I tregova se jemi duke u tërhequr meqë forcat serbe ishin shumëfish më të mëdha në numër.
– A është vra ndokush më pyeti. Nuk i tregova për të rënët, por as për Fehmiun e Xhevën.
– Si me i lshue pozicionet pa u vra askush, ma ktheu.
– Eja i thashë, se shkiet veç sa nuk kanë hy në lagje.
– Jo, jo, e kam pushkën, tri bomba dhe mjaft municion. Këtu do të qëndroj e ti nisu sa më parë, më tha i vendosur për të mos u larguar me asnjë kusht.
Pas disa ditësh kur u ktheva, babën e gjeta në katin e lartë të shtëpisë, përballë dritares nga ku kishte luftuar dhe kishte rënë. Gjoksin e kishte pasur shoshë nga plumbat. Edhe ai kishte zbrazur shumë municion dhe një bombë dore.
Kisha frikë mos e kishin masakruar serbët dhe kur e pashë me plumbat në gjoks, e dija se ai kishte luftuar deri në fund, mora forcë dhe nuk u ligështova fare.
Lidhur me kujtimet e asaj dite, Sabiti është në gjendje të flasë me orë të tëra, sepse përkujton të gjitha luftimet në pesë pikat e njësive “Shkaba”, për shtatë-tetë orë qëndresë heroike të të gjithë luftëtarëve, përkujton si e ka nxjerrë trupin e Fehmiut dhe të tjerëve dhe ku dhe si i kanë varrosur, të rënët e asaj dite…
Pas rënies së Fehmiut, me bashkëluftëtarët e tij, Sabiti kishte formuar Batalionin e Parë të Brigadës 114, e cila mbante emrin e Komandantit, Fehmi Lladrovci, ndërsa Brigadën e kishte komanduar, Ilaz Kodra, bashkëluftëtar i Fehmiut. Batalioni, të cilin e kishte komanduar, Sabit Hamit Lladrovci kishte pasur mbi 600 luftëtarë të rregullt të sistemuar në rrjetin organizativ luftarak të Brigadës deri në mbarim të luftës.
Sabiti ka marrë pjesë në sulmin mbi Ferronikel, ku ishte baza më e madhe e forcave serbe të dislokuara, në Drenicë, në një aksion të bashkërenduar me komandantin e Njësive Speciale “Tigrat e Zinj”, Besim Mala dhe me komandantin nga Gradica, Asllan Fazliu në janar të vitit 1999…
Me nismën, punën dhe angazhimin e tij është botuar edhe monografia për Brigadën 114, Fehmi Lladrovci nga autori, Hamdi Thaçi.
( Bisedën në studion e TV-Diellit me veteranin dhe invalidin e luftës, Sabit Lladrovci, e zhvilloi, Ahmet Qeriqi)
