Brahim Avdyli

Brahim (Ibish) AVDYLI: Poret e shpirtit tim (POEZI)

LUMEJT E KOHËRAVE

 Në pafundësi

rrjedhin kohërat

njëra pas tjetrës.

I shoh

të ngrisin kokat

e shashtrisura

e të lemerisura

në pakthim,

disa këlthasin

e disa përplasen

nëpër dallgë…

Herë rreth bregut

dëshirojnë të kapen

edhe nëpër rrënjët e shkundura

nga dheu,

e lëkunden

me shpirt në fyt

duke vajtuar tokën

e duke u mbajtur

për rrënjë

që të mos bien

në vllugun e valëve,

herë të tjera rendin

nëpër kulmin e ditëve

të gjeneratave të mbytura

që kacafyten

me vdekjen…

Nuk kanë kohë të sjellin

faktet e tyre

para etapave

që shkojnë e bien

plot dhembje,

disa i ngrisin

sikur duart lart

copat e tyre,

disa shkumbëzohen

disa humbin

në mes të ujit

që rritet në vërshim…

Ne i shikojmë

të gjitha nga bregu

me shpirtin që na lëngon

e nuk dimë

cilat kohëra

janë pak më të mira

e pak më të liga

por renditen vazhdimisht

në lumin e pafat

të kohërave…

DALLËNDYSHE KUJTESE

1.

 Je hije e gjallë kujtese

me dhembje fluturon

nëpër botë

të gjithë i ndjenë nëpër lotë e mi,

askush nuk të kupton

se ke qenë diku

në këtë botë

dallëndyshe-pupël kujtese

apo shibël e papritur

në pluhur ndjenjash…

2.

 Gjallë ke mbetur

nëpër kujtimet e mia-

për inat të cicërimeve

nëpër vendet e vjetra

je kthyer,

burimeve të fjalëve pi ujë të ftohtë

e kthehesh dikur

freskut të gjelbërimit

viseve të lëna

pa dëshirë

i përzënë nga urrejta

e atyre që i shqetësove…

3.

 Çuditërisht

nëpër duar t`i kanë lënë

copat e grisura

që të trondisin

e askund nuk të pranojnë

nëpër bredhjet e tua

e kthehesh

në një dallëdyshe kujtese

me dridhjet

e këngës së përlotur!…

Dietikon,

07.07.2015

  NGJALLJA E LUCIFERRIT

  Si duket, është ngjallur Luciferri

tani kufomat shëtisin në botën e shashtrisur

prej tragjedisë në tragjedi

të përcjellur me nderim nga kuarteri polico-ushtarak,

askush nuk ua hap dosjen të shohë bishat e veshura

që rrëzojnë kudo me raketa gra e fëmijë

që të mos i përtërijnë qindvjeçarët e tjerë,

ariun e bardhë të Rusisë dhe shimpanzën e zezë të Izraelit

e nxisin të shtjerrë njerëzimin në një pikë

thua se Zoti i Madh i ka lënë vetëm ata që të vendosin

kush është i pari e kush është i mbrami mbi dhé,

e njerëzimit i del gjumi vonë e nuk mund t`ia qëllojë

kush flet e kush bërtet, në vijë të parë…

Njerëzimi është njëlloj, ngjyra nuk e sjellë ndonjë rol

i bardhë apo i zi, i verdhë apo me ngjyrë tjetër,

si duket, ngjyra e arit është fshehur prej listës së popujve

fillimi e fundi janë ngatërruar pa shpresë,

çfarëdo ngjyre të ketë jeta i qarkullon nëpër damarë,

kur lind e perëndon lutet me të njëjtën shpresë

për Zotin e Madh, me fjalorin e vet të lutjeve,

sepse qeniet e llahtarshme e kanë shkelur në gjok

papritur e zaptojnë dhe duan ta prejnë në qindra forma,

sikur këlthet vajtueshëm e me tërë mund-

O Zot i Madh, shpëtoje këtë shpirt që ma ke falur,

më dërgove mes bishave, por të mos copëtohem…

si duket, tani, qenka ngjallur Luciferri,

dhembja dhembjen e zgjon e përsëri kthehet në forcë

krimin e patjetërsueshëm

do ta luftojë deri në mbijetesë!

Filluar në Calstorta Sud

Autobahn Venecia-Trieste,

25.07.2014.

PORET E DHEMBJES

1.

 Ngjyra e kaltër

në mëngjesin e hershëm të kobit

nëpër errësirë deshi

të më këpuste flatërat

e unë ika

në vaj të fluturimit

pa më zënë

ai gur i hedhur i vdekjes…

2.

 I vetmuar mbeta

përherë në fluturime

duke qarë kohën

që rrinte nëpër procka

përtej çasteve të bjerra,

gjithmonë i mendoj

me hidhërimin e përhershëm

ata që thirren

në emrin tim,

vetëm më lanë

me poret e dhembjes!…

 DRITARET E DITËVE

Mëngjeseve

zgjohem e dal përsëri

në dhomë të pritjes

e ulem

para tryezës së kohërave…

Për dritaret e hapura të ditëve

futet shëndetshëm Dielli

e buzëqesh

sikur dëshironte të më përgëdhellë.

Mirë o Diell

pak më ngrohë e më jep shpresë

se ditët do të sjellin

gjithë të mirat

me rrezet tua të pashmangshme

e unë, vërtetë,

do të iku përtej të mundshmes

e do të kthehem

me Diellin e ëndërrave të mia.

ZEMRA PLOT DIELL

Në vrugullin e vërshimeve

të një botë të çoroditur

vetmia të mori

nga dhembja e të dashurve të tu

e të hodhi

në zgripcin e ndjenjave.

E prapta i mësoi të praptët

të të luftonin me befasinë e dhelpërave

nëpër llugën e mendimeve të marra

e veprimet e befasishme

të derrave primitivë…

Ishte e zbrazët koka e tyre

s`ua priste mendja aspak për të mirë

por bota do të sillej rreth boshtit kryesor

vetëm për hirë të Zotit.

Rrotull t`u sollën ujqërit

me rreptësinë e ndyrë të derrave,

deshën të hynin mbreda korpës së gjoksit

zemrën tënde të t`a përbaltin…

Nuk i kursyen shpifjet

se qenke çmendur e lajthitur,

se qenke mbyllur prap

në luksin e tepruar të vetmisë,

e nuk e dinin të marrët

se kjo ishte vetë tragjedia

me një unazë të izoluar të ndjenjave-

ty, shpirti i pastërt

të mbajti gjallë

e prisnin kaherë dashurinë

me një buzëqeshje fëmijërore,

të të qelnin

lulet, trëndafillat

në zemrën e mbushur plot Diell!

MOLLË E KUQE GJAKU

Ju luta mija herë

Krijuesit të Madh-Universit

të më falë një mollë të kuqe gjaku

e Ai, me fuqinë fluturuese

i ra botës rreth e për qark

mbas sa vitesh më dëftoi

se do të gjëja një pemë toske

e mollën e kuqe

do ta kafshoja, në rremb…

Hezitoja të ngul dhëmbët

në mishin e ëmbël të asaj peme

që kot priste nën Diell,

e u mora vesh se dhembja

më dërgoi papriturazi

atje, nën Lisin e Jetës-

të gjitha furtunave u bënte ballë

flakëve të befta të kohëve

e shkatërrimit të shoqërisë…

prandaj, të faleminderoj

o Baba Tomorr,

je Fat i mirë

që botës i del ndihmë

me profecitë-

jemi një, jug e veri

Druidë apo Shqipëri!

E PAPRITURA

1.

 Papritur më erdhe

mes përmes dhembjeve të vetmisë

i zhytur isha

në pusin e tkurrjes

e pandarë kulluar heshtjen,

ëndërrimet e ndalura

për të dashurën e ëndërrave

që nuk erdhi

asnjëherë…

Qeshë shndërruar në pulëbardhë

kujtesa më tondiste

me përpëlitjen e krahëve

sytë më përvëloheshin

me shikimin e dhimbshëm

e mbeta mija net

përherë duke pikur

lotët e pikëlllimit…

2.

 Qeshë pajtuar

me pafatin e fatin tim

nëpër llugën e ndjenjave

askund nuk e shihja

buzëqeshjen e dhembshme-

portreti i saj i takonte ireales,

prore më faniteshe

dikund në pragun e ëndërrave

e ngrohja vetminë

me këtë ndjenjë të kallur…

3.

 Zemra më ndrydhej

në boshllëkun e çasteve

të viteve të zbrasta,

më plaste qenia

nëpër tradhëtitë e prishta

të botës së përdalur…

4.

 Papritur më erdhe

nga ishulli i ëndërrave,

befas më shtrëngove

me sharmin e dashurisë,

prej ireales zbrite

në qiellin e këngës,

pikëllueshëm buzëqeshje

me dhembjet e padrejtësisë,

nën qepallat e rënduara

i ndrydhje

paturpësitë e kohëve

e njerërizisht i matje

idealet tona!

SIMBOLIKE

Nuk e di

a jam ëndërr

apo zhgjëndërr-

zgjohesh e bie

pafundësisht

nëpër trupin tim

me zjarrin e ngadalshëm

të ndjenjave,

emri i dytë

Changa Idela-

ideali i lartë i reales

simbolikisht më shtrëngon

me duart magjike

të fjalëve

dhe dashurisë…

Nuk e di a jam

ende gjallë

apo notoj

nëpër një det

zemrash!

KOINÇIDENCA

Nga ëndërrat e llahtarshme

heret u zgjova nga dhembjet e padurueshme,

fëmijët mbyteshin nga rrugica e shpërthyer

e disa i gjeja me lot në sy

kanaleve të mshefta thellësive të tokës…

E kuptoja se ka ardhur një kërcënim

se një shpërthimi i pazakonshën do të bëhej

dikund në qendrën e qenies sonë

se ku ndodhemi, nuk kishte peshë…

U gëzova pamasë kur e zuri befasia

pas mesnatës, kur qemë thellësisht të zgjuar

tragjedinë e dhembshme të shpërthimit,

e vetë, u ula dikur i qetë pranë dheut

të vardisja një letër të veçantë Atdheut

edhe një këngë të gëzueshme e krenare!

 Gjakovë, 26.12.2014

 PËRTEJ KËNGËS

Dhemjet

na patën lodhur

e kurrë

nuk të kanë munguar

Lindjet…

Menduan

se u zhduke,

përherë nxore

Lisat e Jetës

në pipa të ri-

Liria është gjak

e gjaku rrjedhë

me lumejtë e Dritës

anë e përtej Këngës,

andaj

prej Dheut

nëpër luftëra

e nëpër dallgë

gjallë mbete,

i paepur je

ndër shekuj

ATDHE!…

Kontrolloni gjithashtu

Hapet pika shkollore në Rorschach të Zvicrës!

Hapet pika shkollore në Rorschach të Zvicrës!

Shkollave shqipe në Zvicër në kuadër të Lidhjes së Arsimtarëve dhe Prindërve Shqiptarë “Naim Frashëri” …