Debee Salihaj: Epopeja e Jezercit 25 – 28 shtator 1998 fshati Jezercë

Paraprakishtë forcat çlirimtare kishin bërë një përgaditje duke i caktuar pozicionet ku dotë vendosen pikat strategjike të UÇK-së terreni ishte shumë i gjerë brenda këtyrë njësive kishte kuzhina , spitali dhe ndonjë depo të ushqimeve kuptohet të gjitha të improvizuara dhe jo të furnizuara sa duhet , Vullneti i ushtarëve ishte tepër i lartë , dhe njiashtu edhe banorët e këtij fshati malësor e fisnik njerëz të varfer por dashni të madhe për lirinë . Burra, gra të rinjë e të reja ishin në mbështetje të UÇK së .

Ofenzivat Serbe kishin filluar nga Drenica , Llapushnik , Krojmirë , Rancë pastaj në terenin e Suharkës tanimë luftimet kishin filluar edhe në Budakovë , granatimet sa vinin e shtoheshin edhe lëvizjet e UÇK së shtuan gadishmërinë terreni ishtë shumë i gjërë municion nuk kishtë mjaftueshëm , nga kodra e Shtimes Pishat , Gështenjat fillun me tanke të hedhin predha , po ashtu nga kazerma ushtarake ne atë kohë Ferizaj

edhe nga Nerodimja granatohej, nga Budakova luftimet kishin filluar por ishte e pa mundur të qëndronin në pozicione ,Serbia kishte teknik të avancuar e edhe një ushtri mbrapa ,

Bombardohej e qëllohej çdo shtëpi forcat armike sa vinin e ofroheshin ,në mbramjen e 26 shtatorit qëlluan shtëpit për rreth nesh atë nat të gjithë ishim zgjuar ,kallej fshati ,pushket nuk ndaleshin nga të gjitha anët , mëngjesi ishte trishtim shtruam për të ngrënë buk por na u ndal që në kafshatën e parë , një predhë ra ne shtëpin ku ishim ne ,të gjithëve na ra dheu mbi koka e trup , ndersa te plagosur nuk ishim asnjë vetëm se nuk dëgjonim mirë , sa ishim tetë ushtar kishim nga një automatik dhe shumë pak municion , lidhja me ushtarët tanë kishte humbur luftime gjithandej tani bëhej luftë e vërtetë bartej edhe popullata disa shkonin nga tereni i Mollopolcit , U pozicionuam mes Jezercit e Mollopolcit deri në mbrëmje disa nga ne shkuan në ndihmë ushtarëve mrenda në Jezercë ndërsa ne femrat qëndronim në një pikë mbi Malet e

Mollopocit ishte një luftë e pa barabartë forcat serbe kishin hyrë në fshatn Jezercë dhe luftonin nga të gjitha anët , Në mbrëmje u bashkuan me ushtarët tanë filluam nga Jezerci mbi Carravik kishte mendime se duhet të binim në Petrov por unë e njihja terenin aty ku donim ne të shkonim kishte të stacionuar Serbe dhe ideja ime ishte të vazhdonim në Devetak të lodhur e të raskapitur mbi shtatë orë kembe mbërritëm në në një kodër të Devetakut , ndëgjoheshin krisma por ne ishim tani shumë të lodhur me vete kishim edhe një ushtar të lënduar dita ishte e ngrohtë por nata shumë e ftohtë dhe filloi të binte edhe shi , ashtu të lodhur ishim kotur e mbështetur në ndonji lis aty këtu . Të nesermen nga ora gjashtë lagështi filluam rrugëtimin drejt Luzhakut dal nga dalë duke u siguruar që mos të biem në forcat serbe ,takuam një plak që quanin aga Rexh morëm informata rreth gjendjes, Plaku na ofroi edhe bukë , pushum pak dhe filluam rrugëtimin për Rancë , kur u takuam në Rancë me ushtar na treguan se në Jezercë kanë rënë heroikisht edhe nëntë Dëshmorë dhe ka edhe veteran t ‘plagosur .

ndersa nuk dihej për shumë ushtar të pikës tonë ku janë .