Denisa Caka: Janë lodhur

Denisa Caka: Janë lodhur

(Marrë shkas nga deputeti i lodhur dhe i kushtova vëllezërve, nuses, Lumnije, Izahirit kësaj radhe, atë tmerr që pash me sytë e mi)
Janë lodhur po po,
ata vërtet janë lodhur shumë,
se kur neve po luftonim me jetën a vdekjen
ata ishin të qetë
krejt të qetë mbase dhe flinin gjumë
Ata vërtet janë lodhur
kështu e thonë edhe 21 vjet pas Luftës
ne fakt këta nuk kanë qenë asnjëherë të ngarkuar
Kur ne mblidhnim vëllezërit tanë
Motrat, nuset, nënat, fëmijët, baballarët, pleqtë
Me gjak të mpirë
Në fytyrë
Ata gjithmonë do t’na thonë se janë lodhur
Kur ne të plagosurit i jepnim një pikë ujë
sa për t’i kthyer shpirtin e vrarë
trupin e gjakosur nga çetnikët serbë ngrehur zvarrë
ashtu një pikë ujë për t’i lagur buzët,
sa për ta mbajtur edhe për pak minuta gjallë
se për ta shpëtuar nuk mundnim
Me gjithë ata plumba në trup
ai do të vdiste
Po, do të vdiste
Se nuk kishte më fuqi
Nuk e mbanin më gjallë as shpresat
Ata vërtetë janë lodhur
kështu thonë që 21vjet
Ja pastrova plagën
Ja putha ballin
Ja putha dorën
Ja fshiva lotin
Vëllait
Dorën ja vura mu te zemra
mu aty⁵
ku e kishte kafshuar plumbi
Doja t’ia ndalja gjakderdhjen
por ishte e pamundur,
lumi i jetës tashmë kishte dalë nga shtrati
Ma gëzofsh lirinë me tha!
Unë shkova po ty po t’i lë ca fjalë
Motër
Kur të vjen liria mos harro
Nëse më sjell lulet e njoma
Shkruaje mbi timin varr:
“Ishte 17 vjeç  
Robërinë nuk e duroi dot”
Ia mbylla sytë,
dorën ia vura ne gjoks bashkë me tjetrën
Ai ishte i bukur
i bardhë si bora në male
kishte shtat të hedhur,
Në ato momente e kujtoja kur hiqte valle
i zgjuar flokë ngjyre gështenje
sy të bukur si kaltërsi  qielli
Iku i mori të gjitha me vete
për t’ia falur lirisë
E ata vërtet janë lodhur
se asnjë nga këto
sytë e tyre nuk i kanë parë
as në ëndërr
Nuk ka më vështirë për njeriun
se kur vjen momenti
për ta hedhur dheun mbi trupat e më të dashurve,
Por kur Kosovës i kanoset rreziku nga armiqtë
nuk ka rrugë tjetër
pos FLIJIMIT
Ky është çmimi
Çmim
që duhet ta paguash shtrenjtë
për të qenë të barabartë
me popujt që LIRINË e gatuan shekuj më parë
kurse ne mbijetuam
pa e parë asnjë ditë të bardhë
E ju mos u lodhni
neve nuk na thyeni dot
Edhe në ato momente nuk ishin ata që lodheshin
ndaj liria ka marrë emrin e vet
për ata që u betuan
Të vdekur po
e nder shkja kurrë mos me mbet!
(Vëlla Izahir, sekonda pa ju është vit për mua, por Liria paska më shumë kuptim vetëm duke e dhënë më të shtrenjtën, JETEN për çka dhe u flijuat ti Lumnija dhe tre vëllezërit tjerë, sot atdheut i bëni roje e kombit nder)
Të ruaj puthjen e fundit
Bashkë me lotin amanetin qe ti ma le
Të vdekur po,
por të robëruar nuk mundemi të jetojmë mbi këtë DHE.
Xheva Salihaj
28 Nëntor 2020
Velden am Wörthersee

Kontrolloni gjithashtu

Hapet pika shkollore në Rorschach të Zvicrës!

Hapet pika shkollore në Rorschach të Zvicrës!

Shkollave shqipe në Zvicër në kuadër të Lidhjes së Arsimtarëve dhe Prindërve Shqiptarë “Naim Frashëri” …