Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Deklarata raciste dhe profashiste e Milorad Dodikut për frymën nga Sarajeva është në fakt një pasojë, jo një shkak i së keqes.
Kush mendoni se e tha këtë:
“Shikoni, Dodiku kërkon këshilla nga partnerët evropianë, nga Italia, se si të harmonizohet me BE-në në legjislacion dhe standarde. Kjo është e mirë. Të tilla kushte duhet të kërkojë edhe Federata. Por ju duhet të dini se si të harmonizoheni me njëri-tjetrin. Kështu flisni si në një pazar arab.”
Jo, jo Viktor Orban, as zëdhënësi i tij, Zoltan Kovacs. As Komisioneri i Zgjerimit të BE-së, Oliver Varhelyi, as kreu i delegacionit të BE në Bosnje e Hercegovinë, Johann Sattler, me një fjalë, asnjë prej skifterëve nuk i atribuohet bashkëpunimit të thellë me Milorad Dodikun këto ditë, në planet secesioniste me qëndrime islamofobie.
Kjo ishte pikërisht dhjetë vjet më parë – një ditë – tha Doris Pack, atëherë anëtare e Parlamentit Evropian dhe kryetare e Komitetit të Parlamentit Evropian për Evropën Juglindore.
Përvoja e Bosnjës qenka si një pazar i shthurur arab
Kjo përvojë e Bosnjës dhe e Hercegovinës, është si një lloj turme e paartikuluar në “pazarin arab”, e cila u shqiptua shumë kohë përpara se Dodiku “t’ i bërtiste hoxhës” në Ferhadija të Banja Lukës, duke thirrur ezanin. Kjo ishte shumë kohë përpara se të djathtët evropianë të vendosnin të bënin një mburojë politike përmes Orbanit dhe të tjerëve, një portë e padepërtueshme për në daljet ballkanike përmes së cilës refugjatët nga Lindja e Mesme e të tjerë nuk do të mund të kalojnë më tej në Evropë. Kjo u tha, them unë, një dekadë para se Aleksandar Vuçiq dhe Zoran Millanoviq të vendosnin përfundimisht të shtypnin Bosnjën dhe Hercegovinën multietnike përballë Serbisë dhe Kroacisë si shtet nën kërcënimin e rrezikimit të serbëve dhe kroatëve.
Në fund, kur çdo gjë shtohet dhe zbritet, duket se është një mrekulli e vërtetë që Bosnja ekziston sot në cilësinë në të cilën ekziston me këta fqinjë dhe fqinjë në pushtet dhe me këtë të drejtë, në ato mure të Evropës që helmojnë gjithçka me islamofobinë – nga Lubjana Budapest, Bolzano, deri në Qipro.
Kështu, Bosnja dhe Hercegovina, me një vesh dhe sy të papërgatitur, duket se befas është bërë një “vend problematik” ose për të cituar zërin e Orbanit nga zëdhënësi Zoltan Kovacs: “Sfida për Bosnjën e Hercegovinën është të integrojë vendin me dy milionë myslimanë”.
Tani nuk duhet trajtuar në mënyrë patetike deklaratat e sakta se myslimanët boshnjakë janë në fakt popullata më autentike evropiane, as nuk duhet t’i përgjigjet në mënyrë të barabartë Orbanit dhe skautëve të tij, pasi një autenticitet i tillë është i diskutueshëm në rastin e Hungarisë, sepse ata të gjithë do të bëheshin një, populistë ksenofobikë nazistë.
Por duhet menduar dhe kuptuar se si gjeneza e islamofobisë, e cila dukej se u thye pa dhimbje mbi kurrizin e Sarajevës dhe myslimanëve boshnjakë, çoi në një situatë në të cilën u bë e mundshme për të shpëtuar Bosnjën dhe Hercegovinën nga shkatërruesit e saj, të cilët dyshohet se ” promovues të vlerave evropiane”.
Deklaratë ksenofobike, raciste dhe profashiste e Dodikut në fakt është pasojë, jo shkak i së keqes. Dhe kjo është arsyeja pse, në fund të fundit, jo se Milorad Dodik nuk u sanksionua për shkëputje dhe shpërbërje të sistemit kushtetues dhe ligjor të vendit, ku ai është anëtar i Presidencës, por ai është plotësisht i lirë do të thotë për veprimtarinë e SIPA-s: SIPA mund të vijë në SNSD, ju nuk mund të nuhasni erën nga Sarajeva.
Kjo deklaratë ksenofobike, raciste dhe profashiste është në fakt pasojë, jo shkak i së keqes në Ballkanin Perëndimor. Sepse Dodiku po thotë vetëm atë që Putin, Orban, Milanovic dhe Vuçiç po i pëshpëritin përmes emisarëve të tyre, dhe i njëjti Orban është prodhues i një mendimi të zhurmshëm i ultra së djathtës populiste, jo vetëm në Hungari, por në të gjithë Evropën.
Thjesht, kështu duhet të vendosen gjërat, kështu që është e lehtë të konkludohet se fati i Bosnjës dhe Hercegovinës varet nga lobistët vendas, miqtë e fortë në botë, aleatët e interesave politike dhe jo nga zhurmuesit që drejtojnë gishtin nga Dodiku, duke shpresuar në mënyrë histerike se “Një ditë dikush do ta shkarkojë”.
Në katalogun e marrëzive, që shkojnë në krahët e Dodikut, është edhe një deklaratë e përfaqësuesit të partisë sonë në Parlamentin e Bosnje e Hercegovinë, Damir Arnaut, i cili thotë: “Në vitin 2022 dua të vizitoj Banja Lukën me djalin dhe vajzën time. Le të jenë të ftuarit tanë në Sarajevë kolegët e mi me fëmijë të moshave të ngjashme. Le të shkojmë së bashku në Jasenovac dhe në Srebrenicë. Për të ndërtuar një të ardhme për fëmijët tanë.”
Kjo ndodh sikur Banja Luka të jetë në Kongo dhe sikur të mos jetë qyteti i dytë më i madh në Bosnje-Hercegovinë, në Parlamentin e të cilit ulet Damir Arnauti dhe fiton bukën e gojës.
Deklarata të tilla vetëm e forcojnë dhe forcojnë punën raciste të Dodikut në terren.
Manifestimi i luksit të së keqes
Të flasim konkretisht, kur Dodiku thote se sarajevasit qe bejne pune shteterore le te lahen qe te mos ndihet era e Sarajeves, Dodiku po ngarkon eren e dhjamit të tij qe po behet nje vend i pergjithshem nazist dhe racist per ofendimin e myslimaneve. Por a nuk ishte ajo 26 vjet më parë në muret e batalionit holandez në Srebrenicë, ku u krye gjenocidi, e njëjta tezë për myslimanët “pa dhëmbë që kundërmojnë erë muti” të përfaqësuar si një element grafiti nga ushtarët e OKB-së? Sigurisht që është.
Ky efekt i zgjatur, por asnjëherë i vonuar dhe i pakësuar i racizmit, segregacionit racor, islamofobisë dhe kolonializmit, shpërthen aty-këtu – gjithnjë e më shpesh – si një gejzer këtu në Ballkan dhe manifeston gjithë shkëlqimin e së keqes.
Orbani dhe shoqëria i dinë shumë mirë të gjitha arritjet shkencore, teknike, teknologjike, artistike, shëndetësore, astronomike, qytetëruese që “bota islame” i ka dhënë planetit, por këtu bëhet fjalë për varrosjen e tyre. Sigurisht që kështu është.
Ky efekt i zgjatur, por asnjëherë i vonuar dhe i pakësuar i racizmit, segregacionit racor, islamofobisë dhe kolonializmit, shpërthen aty-këtu – gjithnjë e më shpesh – si një gejzer këtu në Ballkan dhe manifeston gjithë shkëlqimin e së keqes, por këtu bëhet fjalë për varrosjen e njerëzve të vet me shprehjen e çuditshme për ardhjen – në përdorim me fjalët e tyre, si “pazari arab” në Budapest dhe në mbarë Evropën Qendrore, kur veshët e tyre do të mbushen me ezan, me yndyrë dele dhe me mjekra të panjohura.
Ky është thelbi i racizmit, i cili funksionon si manipulim i njerëzve apo kombeve të veta, por tashmë është çështje e sistemeve arsimore dhe politike të shoqërive të përfaqësuara nga këta njerëz të fuqishëm.
Problemet e ardhshme të Bosnjën qipriote dhe troku i luftës
Çfarë do të bëjmë ne të gjithë kur të dimë se mohuesit e gjenocidit janë në ofensivë dhe se i vetmi akt konkret i Inzkos, shpallja e Ligjit për ndalimin e mohimit të gjenocidit, ka filluar të rishikohet menjëherë diku në qendrat evropiane dhe jo vetëm nga Dodiku.
A i kujtojmë eshtrat e të vrarëve në gjenocid apo do të bëjmë gjithmonë pyetje të nënshtruar retorike?
Do të rrimë duarkryq apo do të thirremi në klauzola kushtetuese të mbijetesës së një vendi që aspiron një ditë të jetë një vend civil, antifashist, multietnik për të gjithë ne, në të gjithë territorin?
Ne e dimë se çfarë po bën Milorad Dodik – ai dëgjon këshillat e Doris Pack që në fillim të tregimit dhe gjen miq evropianë.
Çfarë bëjnë politikanët lokalë dhe shtetërorë, të cilët betohen në Bosnje e Hercegovinë? Ata kanë të bëjnë me kalimtarët boshe dhe tejkalimin e ndërsjellë të nevojave personale egomaniake dhe kotësisë.
A do të pajtohen me njëri-tjetrin apo do të presin prillin e vitit 2022, më saktë të vitit 1992, të papërgatitur?
Dhe çfarë është harmonizimi i ndërsjellë?
Dukej se ishte një vend i shëndoshë, Bosnja dhe Hercegovina evropiane dhe jo Qiproja mes Unës dhe Drinës, që sot kërkohet në BE.
Kam frikë vetëm se përpjekja për qipriotizimin e Bosnjës e Hercegovinës do të çojë në “probleme të reja në të ardhmen” pasi lufta po zhvillohet në të njëjtën BE. ( Al-Xhazira-RKL)
