Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Atje ku ka serbë, është edhe tokë serbe, edhe nëse ato ishin larë me gjakun e boshnjakëve, të vrarë në një gjenocid
“Nuk të dua, o Ali
Sepse ti je Bali
…
Çdo ditë,
Drina ju solli
nga njëqind
muxhahidë…
Kjo është mënyra se si banorët e Srebrenicës “u nderuan” natën nga provokatorët pro-çetnikë të cilët po festonin, kini kujdes tani, lavdinë e komunës së Srebrenicës para kishës. Pra, nën kujdesin e Kishës Ortodokse Serbe, po kryhet frikësimi i organizuar i boshnjakëve, fillimi i fushatës zgjedhore po shënohet dhe, më e rëndësishmja është se po shprehet fitorja mbi gjenocidin.
Le të jemi plotësisht të qartë, të gjithë ata që mendojnë se fundi i gjenezës së gjenocidit është mohimi dhe mohimi i saj, gabojnë rëndë!
Përkundrazi, pohimi dhe thirrja e një gjenocidi të ri, në të ardhmen përfaqëson një gjenezë të plotë si të vetë gjenocidit ashtu edhe të veprimeve gjenocidale individualisht. Dhe kjo, sa e frikshme aq tingëllon si çmenduri, dhe është vetëm ajo. Dhe atëherë nuk ka asgjë të çuditshme, ulërima çetnike ishte pikërisht në vendin ku u krye gjenocidi, domethënë në Srebrenica, ku u vranë mbi tetë mijë njerëz.
Shpjegim ideologjik
Ky triumfalizëm i gjenocidit, në shikim të parë, mund të duket i pabesueshëm dhe çuditërisht i frikshëm, por ka, mbi të gjitha, shpjegimin e tij ligjor dhe ideologjik:
E para dhe më e rëndësishmja, Ligji mbi Ndalimin e Mohimit të Krimeve dhe Gjenocidit nuk ekziston në Bosnjë dhe Hercegovinë. Fjalë për fjalë, njerëzit që tallen me gjenocidin dhe ata të vrarë në skenën e gjenocidit dhe që bëjnë thirrje për një gjenocid të ri mund të dënohen vetëm për prishjen e rendit publik, edhe nëse ndodh, por nuk do të ndodhë.
Së dyti, Kisha Ortodokse Serbe, që nga zgjedhjet në Mal të Zi, është kthyer në një lloj partie klerike e Shën Savës. Ajo u bë koordinatorja kryesore e të gjitha trazirave ideologjike të Serbisë së Madhe në terren në të gjithë Ballkanin Perëndimor. Përmes tij dhe pranë tij, disa neofashistë famëkeq po drejtohen, duke fituar në rëndësi, një lloj reklame, por edhe mbrojtje.
Pra, të paktën, nuk është rastësi që këndimi çetnik u dëgjua nga porta e kishës në Srebernicë, dhe jo, të themi, para selisë së disa prej partive serbe në atë qytet. Sepse në këtë moment, Kisha Ortodokse e Srebrenicës përfaqëson qendrën universale të nacionalistëve lokalë serbë.
Dhe jo vetëm kaq, ekziston një numër i madh serbësh nga Srebrenica të cilët nuk bien dakord njerëzisht me çetnikët, në qytetin ku u krye gjenocidi, por nëse çetnikët organizohen në një adresë të kishës, atëherë ata fitojnë rëndësi dhe peshë, dhe natyrisht të detyrimeve për regjimentin serb. Dhe ky detyrim, për fat të keq, po bëhet një udhëzues politik.
Srebrenica serbe si një realitet i pohimit të gjenocidit
Ish kryetari i bashkisë së Srebrenicës, Qamil Durakoviq, tha se të kënduarit e këngëve nacionaliste para Kishës Ortodokse Serbe, në Srebrenicë është një hap prapa sa i përket bashkëjetesës dhe prosperitetit të këtij komuniteti lokal. Ai e quajti këtë veprim të turpshëm për Kishën Ortodokse Serbe.
Është inkurajuese që kjo është një pakicë njerëzish që ndoshta po e bëjnë atë me mbështetjen dhe mbështetjen politike të Kishës Ortodokse, sepse nuk u zhvillua në panair, por para kishës. Ajo dërgon një mesazh të keq për çdo bashkëjetesë, bashkëpunim dhe prosperitet. Njerëzit e Srebrenicës nuk janë shumë entuziastë për orgjinë e tyre “.
Në fakt, ish-kryebashkiaku, (i butë) Durakoviq gaboi vetëm në një gjë – një orgji e tillë dërgon një mesazh të saktë dhe të saktë për çdo nacionalist serb.
Dhe mesazhi është i qartë: Atje ku ka serbë, është tokë serbe, edhe nëse ato ishin skuqur në gjakun e boshnjakëve të vrarë në gjenocid. Aq më tepër, “vendet” e tilla janë më serbe, sepse “turqit” u vranë barbarisht mbi ta, siç i quante krimineli i luftës Ratko Mlladiç boshnjakët, në kohën para masakrës së Srebrenicës.
Kjo thirrje e muxhahedinëve të vdekur në Drina, në fakt, përfaqëson një lloj identifikimi ligjor dhe transmetimin transgjenerues të narrativës nacionaliste te pasardhësit e tyre. Pikërisht, procesi është i frikshëm, krejtësisht i kundërt me denazifikimin – ai përfaqëson një nacifikim të ri të një kombi të tërë.
Këtu nuk flitet për mohim të gjenocidit, jo! Kam shkruar sa e sa herë: Mantra e gjenocidit të përgjakshëm ultranacionalist nuk ishte në fuqi, shpresoj të ketë ndodhur dy herë. Në atë mantër, qarqet politike serbe, për pak mirësjellje, përsërisin, para së gjithash për botën, se nuk kishte gjenocid, ose se ishte thjesht një “krim i tmerrshëm” në rastin sikur thotë Ana Brnabić, ndërsa në anën tjetër po këta politikanë, natyrisht me bekimin e Kishës, ata i shkelin syrin elektoratit të tyre i cili (tani për tani) vajos vetëm gjenocidet e reja përmes këngëve morbide.
Policia fjalë për fjalë po bën punën e saj, duke mos bërë asgjë, siç është direktiva e tyre politike
Gjatë asaj kohe, policia po punon, çfarë? Policia fjalë për fjalë po bën punën e saj, duke mos bërë asgjë, siç është direktiva e tyre politike dhe operacionale me selinë e Banja Llukës.
Sistemi ligjor, them unë, ngre supet në mënyrë impotente, sepse nuk ka asgjë për të bërë brenda “kornizës ligjore”, dhe njerëzit e Srebrenicës – të gjithë ata të kthyer që humbën dikë të tyre në gjenocid, heshtin, presin natën tjetër dhe shikojnë të keqen në dyert e tyre.
Damir efendi Peshtaliqi nga Srebernica, thotë se se askush në vend nuk reagon ndaj kësaj, ndërsa ka shtuar për Aljazeera:
“Imagjinoni, OSBE është pak poshtë kishës, ata kurrë nuk reaguan, madje as komuniteti ndërkombëtar. Ne gjithashtu kemi një qeveri që nuk ka reaguar kurrë, askush nuk reagon. Dikush mendon se kështu është normale të jetosh. (Al-Xhazira-RKL)
