Elegji për bashkëfshatarin tim, Sheremet Sheremeti, dëshmor i atdheut; me rastin e 22 vjetorit të rënies heroike. (1961-1998)
Djaloshit sy-shqipe petrit, Sheremet Sheremeti
I lindur rrëzë maleve në katundin Ashlan,
Vushtrri-Dardani e Shqipërisë,-hije i kishin pushka dhe pena,
Armët shekullore amanet nga Zeqiri-1, të mbrohej populli dhe shteti.
Shumë e kam dashur Sheremetin, bashkëfshatarin tim.
Shqipon e trojeve të mia, jemi dertuar për mëmëdheun,
Heu, 30 vite mendova për bujarin, inxhinierin trim.
Ah! Nuk më shpërthente lehtë poezia,-ndarje në lulëzim…
Kaluan shumë vite me Ty, s´ishim parë,
Mua më rrëmbeu, i keqi mërgimi zi.
Vetëm në rrugë ilegale, mund të vizitoja,
Atdheun tim, njerëzit trima dhe bujarët e mi.
Kisha mall, për rrugicat, për fushat,-për malet me dhiaret,
Kisha mall, për lumenjtë dhe krojet.
Kujtimet më vinin vërdallë,-për shqipo-shqiptarët!
Kisha marrë për kinematë, bibliotekat, teatrot,-shpirtra hojet.
Kisha mall për Mustafën, Adnanin, për moshatarin tim Hamitin.
Tani, ndiej mall për Hamdiun, Bislimin, rinorët kurrë s´i kam përqafuar.
Janë dëshmorë të atdheut, të rënët heroikisht brigjeve të maleve.
Ata, me gjakun e tyre na hapën rrugët e kthimit, të realizimit të idealeve.
Më kishte marrë malli, dhe për të tjerë njerëz të mi.
Ah! Kur u ktheva, pas 8 vitesh në atdhe, në mesin tonë s´i gjeta,
Flakadanë dhe flakadanë, ranë për të mos vdekur kurrë,
Për ribashkim kombëtar, ta kemi Shqipërinë-Shqipëri.
Sheremet, me ty patëm folur; ç´është jeta, ç´është dashuria?!
Të pata thënë: jetë është, kur në atdhe, ngadhënjen e vërteta.
Më pate thënë: dashuri është, kur fiton atdhedashuria.
Ty e plotësove-fitove idenë,-ah, po ndeshem me lubitë, për idetë e mia.
Prehuni të qetë o dëshmorë, prehu i qetë im vëlla ideali, Sheremet?!
Rrugën e ribashkimit, shekujve ende të papërfunduar…
Populli do ta vazhdojë rrugën e lirisë,-për një Shqipëri të barabartë, dhe të përparuar.
Shqipot dhe Shqiponjat e lirisë, kurdoherë do t´i kujtojmë, s´do t´i harrojmë përjetë.
Shënim: -1. Zeqir Sheremeti, ishte stërgjyshi i Sheremetit, dëshmor i atdheut në vitin 1912 në Merdare në kufi; kur Serbia e sulmoi Dardaninë tonë, aty ra në fushëbetejë përballë serbëve pushtues. Për nder të dëshmorit të orëve të para të LÇ-re, shumë familje në katundin tonë, gjatë dasmave, Flamurin Kuqezi, ua kanë dhënë pasardhësve të tij.
Lavdi! 18 Shtator, 2020