Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
DARDANISË TIME!
* Në prag të ‘dialogut’, Kosovë – Serbi.
Të qofsha falë, moj nëna Dardani;
Më linde, më ushqeve me shqiptari!
Moj, ma kalle në zemer flakëdritën;
Ti, me tuat vlera, ma stolise rriten!
Dardani, moj nënë, të qofsha falë;
Që kur më linde, qeshë i yti ‘djalë’!
U rrita me aromën, frymimin tënd,
Larg teje, nëno, shpirti s’më zë vend.
Sa herë fytyrën ta puth flladi, Dardani;
T’i heq rrudhat, shpirt e zemer t’i përtri.
Si bystekë zanash, n’tuat kreshta dritënore;
Derdhen përrenjtë, ujëkristal, lëng bore!
Të shoh me sytë e mendjes, n’thellësi;
Qendrestare, nëno, prore më del Ti!
Toka jote, varr krajlash, pëllëmbë e gjak;
Majalavdia, flamurgjak, Ti ndrin si flakë!
T’i shoh plagët, ende, nëno, të kullojnë;
T’i prek dhëmbjët, ato mua më lëndojnë!
N’prehërin Tënd, kombi kokën qetëson;
N’atë prehërmadh, nënëmendja ledhaton.
Ta ndjej tik – tak zemren, orë përjëtësie;
Rend dhe unë, në atë ritëm, marsh lavdie!
Helmues gjarpërinj të kafshuan, t’u sulen;
Shpesh kryet ua shtypem, dhëmbët ua shkulem!
Në djepin tënd, Dardani, përkunde lavdinë;
Me këngë kreshnikësh, mbrujte shqiptarinë!
Në oda burrash, ënde, thure, urtësinë;
Nga motehonet, nxore trashëgiminë!
As kur të ndanë e, të pushtuan jezitët;
Në gjunj s’re, n’obelisqe ktheve vitet.
Moj, kujtesën, dot s’ta shleu ty, histeria;
Që kur foli historia, për Ty, foli lavdia!
Me ‘këngë’ hute, moj, lirisë i këndove;
Në t’zemres tela, në hymn i shndërrove!
Me gak, lirinë gatove, Dardani;
Ti, e madhërishmja, zemerkomblavdi!
I linde bijtë e tu, me shtatë zemra;
Në panteon të lavdisë, të tyret emra!
Nderojnë para tyre, motet, historia;
Përjetësisht, nëno, të mbuloi lavdia!
Dardani, zanë kreshnike, ti s’u theve;
Prore, ballaz hasmit, pas, Ti s’u ktheve!
Ballin, ç’ia qendise, me të hutës ‘lule’;
Zemrat vure, në t’kalaqendresës mure!
Të mbet jashtë, në veri, ‘Molla e kuqe’;
Mbi shtatëqind fshatra, si Ti, flamurëkuqe!
Të përzunë barbarët, heshti Evropa;
Plot masakrat të ndoqën, i pau dhe Bota!
Ta rrudhën shtatin hordhitë e pabesitë;
Mbi Ty Evropa derdhi, të tëra ligësitë!
Të pau si n’rrugë vdekjeje, t’shuhej jeta;
Kjo, akt-akuzë për genocide, me të tjera!
Si të përzunë nga Tuat trojelashta;
I pau Evropa Tuat toka, t’mbenë përjashta!
I pau masivet varre, përplot shqiptarë;
Evropëplaka, sa u zgjua, për Ty foli;
Për ç’të pati bërë, turpi e mbështolli.
As sot kjo ‘e reja’, borxhin s’po ta lan;
Krimin ndaj Teje, Evropa, si e mban?!
Imja Dardani, kreshnikja plagëmadhe;
Tregove cila je, me Prekazderën Jashare !
Brezash, n’lavdimaja, shqiponjë u ngjite;
Ndër netë të gjata, të pat Kombi, yll drite!
Sa herë ngrite krye, se s’durove robëri;
Në tëndin krah, bijo, nëna jote Shqipëri!
Huta lindi bijtë e tu, lavdimbuluar;
Në kudhrën kuq e zi, jemi farkëtuar!
Tokën tunde, kohërat shkunde, Dardani;
S’durove skllavëri, se mbet geni yt, Iliri!
I shoh se si sot, kuçedrat po të sulen;
Gjokset male bijtë e tu, nuk u përkulen!
T’i përkëdhel, fushat e malet e tua;
N’gjirin tënd pi shqiptari, si ujë në krua;
Ti, në prehërin tënd, m’i përkund ëndrrat;
Njëri – tjetrit, dritë, ia mbushim zemrat.
Do të rrojë imja Dardani krenare;
Se rron, ore rron, imja rracë shqiptare!
S’të shuajnë histeritë, dot s’të vrasin;
Nga jotja madhështi, ligëstë pëlcasin!
Ngrihesh, moj, madhështore në histori;
Askush s’guxon më, ‘krushqit me t’i ngri’!
Udhëtojnë ata, bashkim të na sjellin;
Shqipet, rreth foleflamurit, t’i mbledhin!
Vet, more, vet do ta shkruajmë historinë;
Të vëjë dorë në të, s’e lëmë tradhtinë!
E lashta shqiptari, na mban ajo gjallë;
Larë n’gjak tonat troje, s’kem për të falë!
Boll na morët, erdh koha, t’na i ktheni;
Kem atje varret e të parëve, andej jemi!
Kohërat ndërruan, flasin sot ato shqip;
Rron imja Dardani, kurrë ajo nuk vdiq!
T’i dalësh zot Nënës, se ta masakruan;
Është detyrim, të parët na e ngarkuan!
S’nxiret n’pazar Nëna, ajo të mallkon;
Gjyqit të historisë, tradhtia s’i shpëton!
Tiranë
