( Këngë Mulla Zekë Bërdynajt)
Afër gurrëbardhës
të Drinit të Bardhë,
në vitin tetëmbëdhjetë-
të shekullit njëzet,
familjes së Ibër Dynës
një djalë i erdhi n’jetë,
plaku i shtëpisë
ia dha emrin Zekë.
Në kullat e Bërdynajve
ai mësoi historinë
edhe të Gjytetit te Shpella
të rrahur nëpër shekuj
nga breshëri e era
e më së shumti nga stuhia
pesë shekuj prej turku
pushtuar Dardania,
pastaj nga Serbia
udhëhequr prej mbreti,
nënshtrimin e përbuzjen
në çdo hap e gjeti.
Sikur ku del Drini,
ashtu edhe në rrugë
veshin ia vranin fjalët:
“n’kofsha turk” !
Të paditurëve u mësonte
se këtë betim në derë ua la Turqia,
atdhe i shqiptarëve
si gjithmonë është Shqipëria.
Pêr bijat e bijtë e vendit
nuk kishte ditë të bardha,
Zekë Bërdynajn s’ p’ngoi çallma
në oda, në mejtepe, as në kufi
në lufta të përballej me çetnikët e zi,
si në Rozhajë edhe në Pazar të Ri.
Bashkë me shokët e pushkës
n’ Çakorr e në skaj t’Bihorit,
në këtë fundit plagë tê mëdha mori.
Përpjekjet për liri nuk i ndali dot
mbas burgut në Nish e n’Goli Otok
Në abetaren shqipe e shihte lirinë,
vashat Bërdynaj n’shkollë kudo prinë ..
Dilbeek , më 7 prill 2019