Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Me datën 18 tetor 2019 , ora 12.00, në sheshin e shkollës 9 vjeçare “Ahmet Cami” në Gjoricë të Sipërme u zhvillua ceremonia e 76 vjetorit të rënies së dëshmorit Ahmet Cami.
Në këtë ceremoni përkujtimore organizuar në kuadrin e 75 vjetorit të çlirimit të atdheut morën pjesë veteranë dhe pasardhësit e veteranëve të LANÇ, nxënësit dhe mësuesit e shkollës “Ahmet Cami” Gjoricë dhe Shkollës “Fasli Cami” Viçisht, familjarë dhe të afërm të dëshmorit Ahmet Cami , drejtues të pushtetit vendor, qytetarë dhe banorë të Gjoricës , Shupenzës, Bulqizës, Peshkopisë , Dibrës së Madhe etj. Morën pjesë gjithashtu kryetari i Bashkisë së Bulqizës Lefter Alla, Zv Prefekti i Qarkut të Dibrës Avni Muliu, Administratori i Njësisë Administrative të Gjoricës Ilir Rama etj. Më hollësisht mbi jetën dhe veprimtarinë e dëshmorit Ahmet Cami foli e bija e dëshmorit, Tefta Cami.
Në emër të Bashkisë së Bulqizë dhe të pushtetit vendor foli kryetari i Bashkisë së Bulqizës Lefter Alla, i cili ndër të tjera tha se është i lumtur që ndodhet në këtë ceremoni përkujtimore për të shprehur konsideratat për këtë figurë të shquar të LANÇ të zonës, për komandantin e çetës së Gollobordës, Ahmet Camin.
Në fund Shkolla 9 vjeçare Gjoricë në bashkëpunim me Qendrën Kulturore të Bulqizës dhanë një koncert artistik me këngë e valle patriotike, ku me interes u ndoq kënga kushtuar dëshmorit Ahmet Cami me tekst e muzikë të Xhevdet Dacit dhe e interpretuar nga Hajri Alimani.
Naslije Mulia
Kulla Hakik Hysës në Qa të Zall Dardhës, Bazë e Luftës Antifashiste Nacional Clirimtare
Kontributi në LANÇ i partizanit nga Zall Dardha Gani Hysa
Lufta Antifashiste Nacional Çlirimtare ka heronjtë e vetë, por të tillë ishin dhe ata që besuan tek ajo, që bashkëpunuan me partizanët me çdo lloj forme, morën armët për liri dolën malit për çlirimin e Shqipërisë. Njëri prej tyre është Hakik Musa Hysa, lindur në fshatin Qa të ish komunës Zallë Dardhë, Dibër. Ai ishte një personalitet, burrë fisnik, shquhej për bujarinë në krahinën e tij dhe më gjerë dhe do t’i bashkëngjitej LANÇ në vitin 1944. Partizanët u pritën dhe qëndruan në kullën e tij për tre netë fal bujarisë, zemrës së madhe dhe të qenit patriot. Aty gjetën mbështetje duke nisur nga të ushqyerit, veshmbashje, mjekimin e plagëve etj. Kati i tretë i kullës u kthye në spital ku mjekoheshin të plagosurit e luftës. Kjo kullë ndodhet mbi kodër me muret të rrethuara si kala, prane kalasë së Zhugrit. Për këtë kullë e burrat e saj shkrimtari ynë i madh, Dritëror Agolli, në vepra Letrare nr.9 faqe 23-32 shkruan: “… Ngjitemi lart e më lart dhe arrijmë në fshatin Lashkizë që shtrihet në të dy anët e një përroi. Bashkëudhëtari im është nga Lashkiza. Ai me tregoi me gisht një shtëpi: – “Or ti shoq se nuk ta di as emrin, nji ajo shtëpi është e Hakik Hysës, tash ai ka vdek. Njëherë ishte një dimër e një borë e madhe. 60 partizanë kanë kaluar këndej e kanë dashtë me u takue me Këshillin e fshatit. Atëherë ka dal në prag Hakik Hysa dhe iu ka thënë: “Ç’ka ju duhet bre burra Këshilli!. Ejani brenda se është tuj iu marr frymën bora. …Ne jemi 35 vet në shtëpi dhe kena boll opinga”. E kështu Hakiku mori nga të shtëpisë, por dhe prej të afërmeve dhe iu pajisi të gjithë partizanët me opinga…”
Ky kontakt i Hakik Hysës me partizanët bëri që ai të besonte në çlirimin e Shqipërisë dhe të nxitonte të ishte pjesë e LANÇ duke angazuar veten dhe familjarët; djemtë Ganiun me bashkeshorten Sulbien, Shabani, Isufi, Mersimi Aqifi Musai; rejat Mihane Sulbie Fatime Dija e Safija. Hakiu falë moshës së thyer, do të angazhonte direkt në luftë djalin, Gani Hysën në brigadën e 4-të sulmuese që u themelua në Voskopojë të Korçës, ku ishte pjesë e luftimeve në jug të vendit. Gani Hysa mori pjesë dhe në çlirimin e Tiranës në betejat e përgjakshme të 14-15 nëntorit ku njëri nga bashkëfshatarët dhe bashkëluftëtarët e tij Maliq Topuzi “Dëshmor i Atdhehut”, ka dhënë jetë në krahët e tij. Madje dhe Ganiu është plagosur në këtë betejë. Gani Hysa kryente dhe rolin e dentistit në brigadën e 4-të sulmuese.
Pas çlirimit të Shqipërisë, Gani Hakik Hysa do të angazhohej në krijimin e institucioneve të para demokratike pas luftës. Ai do të zgjidhej kryetar i Këshillit të fshatit ku kishte miratimin dhe respektin e bashkëfshatarëve të tij. Gani Hysa bëri çmos që jo vetëm fëmijët e tij të arsimoheshin ku sot të gjithë kanë kryer studimet universitare, por ai sa ka mundur ka ndihmuar dhe bashkëfshatarët e tij që të ndiqnin po të njëjtën rrugë. Ganiu besonte se vetëm dija do të sillte ndërtimin e Shqipërisë. Gani Hysa për merita të vecanta për Çlirimin e Tiranës pas lufte është dekoruar me “Medaljen e Çlirimit”, dhe “Medaljen e Trimërisë”.
Nga Komisioni Qendror i Statusit të Veteranit më 24.04.1996, e firmosur nga Kryetari i Komisionit Alfred Mosiut, Gani Hysës i është njohur Statusi i Veteranit të Luftës kundër pushtuesve nazifashisë të popullit shqiptar.
Isuf Xhaferri , imazhi i Arrnorit….
Nga Zaim SEFA
Në plejadën e burrave të shquar të Fisit Sefa në Arren të Kukësit, përveç emërndriturve: Sali Tahir e Halë Sene, Brahim Sene e Musë Hasan, Sadik Meta e Misimajt, bën pjesë edhe Isuf Sefa i Xhaferr Isufajt.
Burri me shajak e qeleshe të bardhë, armë pati fjalën e urtë e të mençur, avokate kishte gojën, prokuror mendjen. Një personifikim që rrallëkush do ta kishte, jo vetëm në Arrën, por edhe në krahinat për rreth Lurë, Dardhë e Reç. Ky burrë i shquar ndër trashëgimtarët e Misimajve kishte paraqitje fizike të admirueshme. Ishte shumë fisnik.
Kishte dhe një tipar të rrallë, alegorinë dhe humorin e këndshëm mes miqsh e shokësh.
I lindur dhe rritur në një truall patriotësh, ai do të shquhej si zot shtëpie i shtëpisë së madhe dhe si përfaqësues i grupfisit në nahije. Kishte autoritetin që të përfaqësonte të moçmin dhe të sotmin. Pikërisht këtë burrë të rrallë fati e vuri në provë, për të qenë baba i dy kurorëve, që të rriste dhe dy jetimë, nga gruaja e parë që i vdiq.
Isuf Xhaferri (lindur më 1908 dhe vdekur më 1993) qe përballues i sfidave të mëdha. Burri i mençur e i kërkuar si i tillë nëpër zona, optimist për jetën, po me këtë mençuri e besnikëri do të lidhte miqësi me Adem Ahmetin në Kraj Reç, duke u kurorëzuar me të bijën e tij, Siben. Nga martesa e dytë, e bërë sipas zakonit sofra e tij u shtua dhe u bë 12, me gjithë mikun. Një shtëpi bese e bujarie, e sofrës dhe e kuvendit ku mbizotëronin autoriteti, krenaria e shumë virtytre që i trashëgonte Arrnori. Kjo familje njihet dhe për kontributin që ka dhënë gjatë Luftës Antifashiste Nacionalçlirimtare. Por me gjithë këtë kontribut, njëri nga djemtë e saj, vëllai i Isufit, Bafjtar Xhaferr Sefa, në vitet e mëvonshme do të vihej në shënjestër si një nga të “padisplinuarit” e fshatit. U organizua atëhere mbledhja e Organizatës së Frontit ku asistonte edhe Kryetyari i Degës së Punëve të Brendshme Çapajev Taçe (me gjithë grupin e ekzekutimit). Por kur Baftjari, insistonte t’i qëndronte versionit të tij, do të ishte zgjuarsia dhe mendjemprehtësia e të vëllait, Isufit, që do ta shpëtonte nga gjuetia e shtrigave. “Veni gishtin kokës Baftjar se nuk ka folë….., por ka folë……”, i tha Isufi që qëndronte nga fundi, tek shkallët e ish PTT ku po zhvillohej “gjyqi” popullorçe. Pjesëmarrësit u befasuan nga kjo ndërhyrje…Filloi e qeshura dhe çështja mori karakter zbutës e disiplonor brenda për brenda fshatit…
Sa e sa raste të tilla ka në këtë zonë kur është dëgjuar fjala e mençur, e urtë por dhe nga karakteri burrëror i Isuf Xhaferrit. Ai ishte dhe mbetet imazhi i Arrnorit. Ndaj dhe me drejtë i këndohet kënga: “Isuf Xhaferri burrë megjelisi, s’të harrojnë krahina e fisi”.
( VETERANI)
