Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Kam bindje qytetare, (po jo shkencore) se fetusi qe krijoi Millosheviqin, Karaxhiqin e viçër të tjerë para, gjatë dhe pas shekullit 20 duhet të ketë zënë fill si gjithë fetuset nga të cilët kanë dalë speciet njerëzore për mijëra vjet, madje pa pasur nevojë për klonim.
Po s’mund te mos pyes, kur transformohen këta kandidatë, për të marrë emrin njeri në bisha, popuj vrasës? Brenda barkut, duke pirë qumështin e nënave serbe, thonë se Karaxhiçi paska pasur nënën shqiptare, apo kur mekohen në shkolla dhe mjedise që përcjellin hidrologjinë e Hitlerit?
Është e kuptueshme që nënat e ushtarëve në perandoritë e Romës Bizantit të Napolonit a të Hitlerit s’mund të shihnin: heroizmat e bijve të tyre mbi popullin armik, sa kohë s’kishte dale filmi, Celuleoid kamera, Tv e mjete të tjera të botës së sotme pamore.
Po nënat serbe ç’ndjejnë kur shikojnë Srebrenicën e Rachakun, varret masive, mijëra bijë të popullit fqinj të ç’puar nga plumbat e bijve të tyre?
A ndihen ndopak të turpëruara për pjellët e tyre që bredhin me organin seksual të ngrefosur në hapësirat ballkanike dhe me bekimin e nënës serbe të priftërinjve serbe shndërrojnë nënat dhe kandidatët për popuj të tjerë?
A mund të jenë krenare nënat serbe për bijtë e tyre që, duke qenë vet pa dinjitet njerëzor kombëtar poshtërojnë dinjitetin e popujve të tjerë? Në këtë fushë tu marrin të keqen ushtarëve të Gjermanisë Nazizte. Lindin apo rriten gjakpirës këto mostra? E dyta po.
Atmosfera shoqërore-shtetërore-politike-edukative dhe fetare ndoshta dhe familjare është e ngarkuar me fusha të dukshme e të padukshme shovinizmi, të epërsisë Serbe mbi popuj të tjerë, “të së drejtës së tyre” për të sunduar popujt e racat, që janë më poshtë nivelit të këtyre njerëzve të stepës Sllavo-Ruse.
Ideja se zoti me kryqin e Jezuit që e mban në dorë prifti Artemje, i ka zgjedhur të jetojnë duke thithur djersën, duke pirë gjakun e duke shfrytëzuar pasuritë mbi e nën tokësore të fqinjëve ballkanik për hirë të epërsisë së racës së tyre?! I çon në kufijtë e kafshërisë edhe në fillim të shek.21. Po janë një grup shkaqesh që kanë krijuar këtë atmosferë fashistoide në Serbi. I pari, kryesori, për të mos thënë i vetmi është lakmia ekonomike.
Kadareja tek’”Ura me tri harqe”” na mëson se dhe legjendat e stër-lashta të Ballkanit në bazë të konfliktit kanë ekonominë. Në atë legjendë konkurrojnë si në kapitalizmin modern shoqëri e vjetër lundra dhe trape me të rënë ”Rruga ura”. Pse Serbët luftojnë sot për Mitrovicën dhe Trepçën, pse s’kërkojnë malet e Kosovës? Pse grekët s’ mbajnë të pushtuar Gramozin, por perlën Çamëri, dhe se fundi ka pasur ndonjëherë luftëra në Sahara, në Siberi, Greoland?
Ballkani është vend i begat, Kosova, Shqipëria janë edhe më të begat ndaj kanë qenë, janë, se di nëse do të jenë dhe në të ardhmen shesh përplasjesh të interesave, lakmive dhe luftërave midis atyre qe duan te gëzojnë të drejtën e hipotekimit të atdheut nga paraardhësit Iliro-Pellazgo-Dardan dhe atyre që duan të zbatojnë dhe të shfrytëzojnë vatrën e të tjerëve.
Kosova, si pjesë e trupit shqiptar ka nëntokën më të pasur të kontinentit, vitalitetin njerëzor, fisnikërinë e lashtësisë dhe dinjitetin e Dardanëve. Sa për ta çlodhur pak lexuesin do ti sjell një copëz bisede.
Një oficer anglez i NATO-s në kampin e kosovarëve në Seman të Fierit në vitin 1999 u thotë shqiptarëve ”ose perëndia ju ka mbajtur me hatër qe ju ka vendosur në këtë tokë ose paraardhësit tuaj kanë qenë jashtëzakonisht të mençur që ju kanë lënë këtë perlë si trashëgimi brezash” .
Rreth 300 dite me diell, ujë të kripur në dy dete, tre liqene si askund në botë, ujëra dhe lumenj me shumicë, fusha, kodra, male me dëborë, po të lëmë kafen, bananen dhe arrën e kokosit, cili frutë nuk bëhet tek ne? Kripë deti e kripë guri, male të tëra me hekur, bakër, kromë, argjend dhe arë. Vetëm në Trepçë prodhohen 720 kg ar në muaj veç arit që del nga bakri i Shqipërisë. Azbest, metale të rralla, qymyri i nëntokës në Kosovë dhe në Shqipëri, nafta si një Kuvajt i Evropës, një shumëllojshmëri bujqësore dhe blegtorale s’kanë se si të mos ngjallin lakminë mijëra vjeçare të Serbëve dhe Grekëve mbi tokën tonë.
Dhe ne sot përsërisim çfarë tha një anglez në vitin 1911: “Pash një popull që ecte këmbë zbathur mbi tokën e mbuluar me flori”. Me zjarr dhe hekur por dhe me dredhi të bekuara nga anti-krishtët Serbo- Grekë po përjetojmë vetëm shkatërrim. Instalimi kolonianizmit si sistem Evropiano-Botëror filloi me pushtimet Portugeze, Spanjolle, Angleze, Franceze e të Hollandës mbi dy pjesët e Amerikës, në Afrikë dhe Azi. Ai përfundoi ciklin në mesin e shekullit të kaluar, por, për çudi Serbët kanë në lesh të palarë këto 60-vjetët e fundit dhe s’kanë marrë vesh fundin e kolonializmit.
Erdhën në Ballkanin që është mesi i dheut, froni i perëndive Pellazgo-Ilire-Greke dhe me psikologjinë e turmave, si dhe Turqit në 1389 në fushë Kosovë pushtuan hapësirat Ballkanike e sot gati 1300 vjet pas ardhjes luajnë lojën e gërmit që i zuri fushën grurit.
Për të realizuar këtë objektiv dhe ideologjinë dhe politikën e shovinizmit Serbe thërrasin në ndihmë akademinë e gënjeshtrave të Serbisë, fuqinë ushtarake të Titos, Rankoviçit, Millosheviçit.
Për Serbët me çdo kohë qëllimi justifikon mjetin, metodat, armët, dhunën, gënjeshtrën, grabitjet në fushën materiale, kulturore, shpirtërore. Por për tu menduar është një fakt i çuditshëm në kohën tonë. Të jesh lexues i paanshëm i librave të shenjtë të krishterimit dhe të zbatoheshin ato që prej 2008 -ës nuk do të kishim pasur asnjë luftë. Po në rastin konkret, në Serbi feja s’është në rrugën e mësimeve të Jezuit, por pa ndrojtje mund të them se është në atë të djallit. Një kishë që nuk zbaton mësimet e Krishtit, por mashtron historinë merr pjesë në politikë, bekon krimet, dhunën, grabitjet e grigjës së saj mbi popujt e tjerë. A mund të quhet kishë e Jezuit? Dhe kjo frymë mekohet nga kisha, nga nëna serbe. Kisha me kryq e ungjill në dorë ngihet kundër popujve të tjerë zbatuar që nga dushanët e vjetër dhe flladiçët e rinj.
Çudia e dytë vjen nga e ashtuquajtura Evropa “Demokratike”. S’po diskutojmë Bismarkun, pale zonjën Theçer, aktoren fyçk Bardo, as vitet 13-19-45. Por ditët e sotme, pa Uillsonin e madh, pa Raçakun, pa UÇK, pa Bill Klinton, Toni Blerin dhe Kushterin, Kosova do të vazhdonte të ishte Serbi dhe sot e gjithë ditën. Por po kjo Evropë që pretendon të bëhet me shtetet e Bashkuara të Evropës përsëri përkëdhel fashizmin Serb dhe i ve driza nëpër këmbë viktimës së fashizmit Kosovës, madje çudinë më të madhe të vlefshme për Ginesin e bëri euro parlamentarja Karla Del Ponte (ose shqip, Maja e Urës). Ajo akuzoi shqiptarët për transplante të ushtarëve serbë në një kullë të Shqipërise së Veriut. Verbëri politike e shkencore, dashuri patologjike ndaj serbëve, urrejtje patologjike ndaj shqiptarëve, currufjasje të një plake apo mbyllje me një karriere të pa merituar.
Një karikaturë e vjetër jep një mësim të madh.
Një pellg ku noton vetëm një peshk, në dy fundet e diametrit të pellgut një kokore ruse dhe një cilindër amerikan kanë hedhur grepin të kapin të vetmin peshk që ka gjoli. Diku larg në perimetër të pellgut një anglez nxjerr ujë dhe e derdh jashtë me lug kafeje. Do të thajë pellgun. Për sa kohë? Si dihet por një gjë është e sigurtë. Anglezi peshkun do ta kapë qoftë edhe pas disa dekadash.
Kjo filozofi është tashmë bazë e çdo spiunazhi, zbulimi e kundër zbulimi të agjenturave në botë. Këtë e kanë zbatuar 50-60 vjetët e fundit UDB-ja Jugosllave e serbe tashmë dhe ajo greke në Shqipëri. Beogradi, pasi mbajti njeriun e vet në radhët e udhëheqjes së lartë të PPSH-së e futi në fund të viteve 90-të në lojë për të shkatërruar çdo gjë që ishte realizuar në Shqipëri deri në atë kohë dhe të katandiseshin në gjendjen e sotme ekonomike me qëllim që kurrë të mos na vinte mendja për Kosovën.
Loja vazhdoi me udhëheqjen post-komuniste të ndërtuar nga anti-komunistet dhe vazhdon dhe sot e gjithë ditën. Ne nuk dimë kur do të çlirohet Shqipëria dhe Kosova nga Beogradi, ky i fundit ndjen se veç linjës shtetërore dhe ngritjen e vetëdijes së masave popullore shqiptare për bashkim kombëtar ndaj gjeti dhe i vuri ushtarët e tij të paguar për të sabotuar dhe lëvizjet popullore.
Arrestohet Karaxhiqi, kriminel i maskuar në teatrin e krimeve që ka kryer. Protestojnë serbët midis tyre dhe nëna e gra serbe. Duan ta shpallin hero. Asnjë pendim, por dalin me portretin e Karaxhiqit në dorë.
Dhe heshtja e kishës nuk është ndjesë, falja është institucion ballkanik ashtu siç është dhe hakmarrja, por serbët, të parën as e njohin, as e përdorin sepse nuk janë ballkanas. Janë dhe i hedhur në truallin e kontinentit. Mbrojtja që i bëjnë Karaxhiçit, Mlladiçit e të tjerëve është dëshmi se mitra që ngjizi demonë të tillë as është plakur as është tharë.
Ndaj nëna serbe (natyrisht jo të gjitha) dhe kisha atje vazhdojnë me psikologjinë dhe filozofinë e politikën e predikimet e epërsisë serbe mbi popujt fqinjë. Edhe në dekadën e parë të shekullit të XXI është njësoj, serbët jetojnë me të njëjtat aspirata, si në shekullin e VII pas Krishtit.
( Gazeta “Sot” )
Po s’mund te mos pyes, kur transformohen këta kandidatë, për të marrë emrin njeri në bisha, popuj vrasës? Brenda barkut, duke pirë qumështin e nënave serbe, thonë se Karaxhiçi paska pasur nënën shqiptare, apo kur mekohen në shkolla dhe mjedise që përcjellin hidrologjinë e Hitlerit?
Është e kuptueshme që nënat e ushtarëve në perandoritë e Romës Bizantit të Napolonit a të Hitlerit s’mund të shihnin: heroizmat e bijve të tyre mbi popullin armik, sa kohë s’kishte dale filmi, Celuleoid kamera, Tv e mjete të tjera të botës së sotme pamore.
Po nënat serbe ç’ndjejnë kur shikojnë Srebrenicën e Rachakun, varret masive, mijëra bijë të popullit fqinj të ç’puar nga plumbat e bijve të tyre?
A ndihen ndopak të turpëruara për pjellët e tyre që bredhin me organin seksual të ngrefosur në hapësirat ballkanike dhe me bekimin e nënës serbe të priftërinjve serbe shndërrojnë nënat dhe kandidatët për popuj të tjerë?
A mund të jenë krenare nënat serbe për bijtë e tyre që, duke qenë vet pa dinjitet njerëzor kombëtar poshtërojnë dinjitetin e popujve të tjerë? Në këtë fushë tu marrin të keqen ushtarëve të Gjermanisë Nazizte. Lindin apo rriten gjakpirës këto mostra? E dyta po.
Atmosfera shoqërore-shtetërore-politike-edukative dhe fetare ndoshta dhe familjare është e ngarkuar me fusha të dukshme e të padukshme shovinizmi, të epërsisë Serbe mbi popuj të tjerë, “të së drejtës së tyre” për të sunduar popujt e racat, që janë më poshtë nivelit të këtyre njerëzve të stepës Sllavo-Ruse.
Ideja se zoti me kryqin e Jezuit që e mban në dorë prifti Artemje, i ka zgjedhur të jetojnë duke thithur djersën, duke pirë gjakun e duke shfrytëzuar pasuritë mbi e nën tokësore të fqinjëve ballkanik për hirë të epërsisë së racës së tyre?! I çon në kufijtë e kafshërisë edhe në fillim të shek.21. Po janë një grup shkaqesh që kanë krijuar këtë atmosferë fashistoide në Serbi. I pari, kryesori, për të mos thënë i vetmi është lakmia ekonomike.
Kadareja tek’”Ura me tri harqe”” na mëson se dhe legjendat e stër-lashta të Ballkanit në bazë të konfliktit kanë ekonominë. Në atë legjendë konkurrojnë si në kapitalizmin modern shoqëri e vjetër lundra dhe trape me të rënë ”Rruga ura”. Pse Serbët luftojnë sot për Mitrovicën dhe Trepçën, pse s’kërkojnë malet e Kosovës? Pse grekët s’ mbajnë të pushtuar Gramozin, por perlën Çamëri, dhe se fundi ka pasur ndonjëherë luftëra në Sahara, në Siberi, Greoland?
Ballkani është vend i begat, Kosova, Shqipëria janë edhe më të begat ndaj kanë qenë, janë, se di nëse do të jenë dhe në të ardhmen shesh përplasjesh të interesave, lakmive dhe luftërave midis atyre qe duan te gëzojnë të drejtën e hipotekimit të atdheut nga paraardhësit Iliro-Pellazgo-Dardan dhe atyre që duan të zbatojnë dhe të shfrytëzojnë vatrën e të tjerëve.
Kosova, si pjesë e trupit shqiptar ka nëntokën më të pasur të kontinentit, vitalitetin njerëzor, fisnikërinë e lashtësisë dhe dinjitetin e Dardanëve. Sa për ta çlodhur pak lexuesin do ti sjell një copëz bisede.
Një oficer anglez i NATO-s në kampin e kosovarëve në Seman të Fierit në vitin 1999 u thotë shqiptarëve ”ose perëndia ju ka mbajtur me hatër qe ju ka vendosur në këtë tokë ose paraardhësit tuaj kanë qenë jashtëzakonisht të mençur që ju kanë lënë këtë perlë si trashëgimi brezash” .
Rreth 300 dite me diell, ujë të kripur në dy dete, tre liqene si askund në botë, ujëra dhe lumenj me shumicë, fusha, kodra, male me dëborë, po të lëmë kafen, bananen dhe arrën e kokosit, cili frutë nuk bëhet tek ne? Kripë deti e kripë guri, male të tëra me hekur, bakër, kromë, argjend dhe arë. Vetëm në Trepçë prodhohen 720 kg ar në muaj veç arit që del nga bakri i Shqipërisë. Azbest, metale të rralla, qymyri i nëntokës në Kosovë dhe në Shqipëri, nafta si një Kuvajt i Evropës, një shumëllojshmëri bujqësore dhe blegtorale s’kanë se si të mos ngjallin lakminë mijëra vjeçare të Serbëve dhe Grekëve mbi tokën tonë.
Dhe ne sot përsërisim çfarë tha një anglez në vitin 1911: “Pash një popull që ecte këmbë zbathur mbi tokën e mbuluar me flori”. Me zjarr dhe hekur por dhe me dredhi të bekuara nga anti-krishtët Serbo- Grekë po përjetojmë vetëm shkatërrim. Instalimi kolonianizmit si sistem Evropiano-Botëror filloi me pushtimet Portugeze, Spanjolle, Angleze, Franceze e të Hollandës mbi dy pjesët e Amerikës, në Afrikë dhe Azi. Ai përfundoi ciklin në mesin e shekullit të kaluar, por, për çudi Serbët kanë në lesh të palarë këto 60-vjetët e fundit dhe s’kanë marrë vesh fundin e kolonializmit.
Erdhën në Ballkanin që është mesi i dheut, froni i perëndive Pellazgo-Ilire-Greke dhe me psikologjinë e turmave, si dhe Turqit në 1389 në fushë Kosovë pushtuan hapësirat Ballkanike e sot gati 1300 vjet pas ardhjes luajnë lojën e gërmit që i zuri fushën grurit.
Për të realizuar këtë objektiv dhe ideologjinë dhe politikën e shovinizmit Serbe thërrasin në ndihmë akademinë e gënjeshtrave të Serbisë, fuqinë ushtarake të Titos, Rankoviçit, Millosheviçit.
Për Serbët me çdo kohë qëllimi justifikon mjetin, metodat, armët, dhunën, gënjeshtrën, grabitjet në fushën materiale, kulturore, shpirtërore. Por për tu menduar është një fakt i çuditshëm në kohën tonë. Të jesh lexues i paanshëm i librave të shenjtë të krishterimit dhe të zbatoheshin ato që prej 2008 -ës nuk do të kishim pasur asnjë luftë. Po në rastin konkret, në Serbi feja s’është në rrugën e mësimeve të Jezuit, por pa ndrojtje mund të them se është në atë të djallit. Një kishë që nuk zbaton mësimet e Krishtit, por mashtron historinë merr pjesë në politikë, bekon krimet, dhunën, grabitjet e grigjës së saj mbi popujt e tjerë. A mund të quhet kishë e Jezuit? Dhe kjo frymë mekohet nga kisha, nga nëna serbe. Kisha me kryq e ungjill në dorë ngihet kundër popujve të tjerë zbatuar që nga dushanët e vjetër dhe flladiçët e rinj.
Çudia e dytë vjen nga e ashtuquajtura Evropa “Demokratike”. S’po diskutojmë Bismarkun, pale zonjën Theçer, aktoren fyçk Bardo, as vitet 13-19-45. Por ditët e sotme, pa Uillsonin e madh, pa Raçakun, pa UÇK, pa Bill Klinton, Toni Blerin dhe Kushterin, Kosova do të vazhdonte të ishte Serbi dhe sot e gjithë ditën. Por po kjo Evropë që pretendon të bëhet me shtetet e Bashkuara të Evropës përsëri përkëdhel fashizmin Serb dhe i ve driza nëpër këmbë viktimës së fashizmit Kosovës, madje çudinë më të madhe të vlefshme për Ginesin e bëri euro parlamentarja Karla Del Ponte (ose shqip, Maja e Urës). Ajo akuzoi shqiptarët për transplante të ushtarëve serbë në një kullë të Shqipërise së Veriut. Verbëri politike e shkencore, dashuri patologjike ndaj serbëve, urrejtje patologjike ndaj shqiptarëve, currufjasje të një plake apo mbyllje me një karriere të pa merituar.
Një karikaturë e vjetër jep një mësim të madh.
Një pellg ku noton vetëm një peshk, në dy fundet e diametrit të pellgut një kokore ruse dhe një cilindër amerikan kanë hedhur grepin të kapin të vetmin peshk që ka gjoli. Diku larg në perimetër të pellgut një anglez nxjerr ujë dhe e derdh jashtë me lug kafeje. Do të thajë pellgun. Për sa kohë? Si dihet por një gjë është e sigurtë. Anglezi peshkun do ta kapë qoftë edhe pas disa dekadash.
Kjo filozofi është tashmë bazë e çdo spiunazhi, zbulimi e kundër zbulimi të agjenturave në botë. Këtë e kanë zbatuar 50-60 vjetët e fundit UDB-ja Jugosllave e serbe tashmë dhe ajo greke në Shqipëri. Beogradi, pasi mbajti njeriun e vet në radhët e udhëheqjes së lartë të PPSH-së e futi në fund të viteve 90-të në lojë për të shkatërruar çdo gjë që ishte realizuar në Shqipëri deri në atë kohë dhe të katandiseshin në gjendjen e sotme ekonomike me qëllim që kurrë të mos na vinte mendja për Kosovën.
Loja vazhdoi me udhëheqjen post-komuniste të ndërtuar nga anti-komunistet dhe vazhdon dhe sot e gjithë ditën. Ne nuk dimë kur do të çlirohet Shqipëria dhe Kosova nga Beogradi, ky i fundit ndjen se veç linjës shtetërore dhe ngritjen e vetëdijes së masave popullore shqiptare për bashkim kombëtar ndaj gjeti dhe i vuri ushtarët e tij të paguar për të sabotuar dhe lëvizjet popullore.
Arrestohet Karaxhiqi, kriminel i maskuar në teatrin e krimeve që ka kryer. Protestojnë serbët midis tyre dhe nëna e gra serbe. Duan ta shpallin hero. Asnjë pendim, por dalin me portretin e Karaxhiqit në dorë.
Dhe heshtja e kishës nuk është ndjesë, falja është institucion ballkanik ashtu siç është dhe hakmarrja, por serbët, të parën as e njohin, as e përdorin sepse nuk janë ballkanas. Janë dhe i hedhur në truallin e kontinentit. Mbrojtja që i bëjnë Karaxhiçit, Mlladiçit e të tjerëve është dëshmi se mitra që ngjizi demonë të tillë as është plakur as është tharë.
Ndaj nëna serbe (natyrisht jo të gjitha) dhe kisha atje vazhdojnë me psikologjinë dhe filozofinë e politikën e predikimet e epërsisë serbe mbi popujt fqinjë. Edhe në dekadën e parë të shekullit të XXI është njësoj, serbët jetojnë me të njëjtat aspirata, si në shekullin e VII pas Krishtit.
( Gazeta “Sot” )
