Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
29 vjet më parë, më 27 mars të vitit 1989, në qendër të Prishtinës, por edhe në qytete të tjera të Kosovës, filluan demonstratat, si dhe përleshjet e protestuesve shqiptarë me forcat e shumta policore serbe e jugosllave. Rinia shqiptare ishte më e vendosur se kurrë. UDB-a kishte filluar të dallonte demonstruesit më të vendosur dhe filloi t’i arrestonte disa sish. Në mesin e tyre ishte edhe militanti, Ismet Krasniqi i cili duke iu falënderuar zhdërvjelltësisë që posedonte iu shmang kapjes, duke i plandosur për tokë dy inspektotë të UDB-së. Në demonstratat e 27 dhe 28 marsit në Kosovë, kur regjimi i Milosheviqit dhunshëm dhe me forca ushtarake e policore e kishte pezulluar autonominë e Kosovës kanë ranë 28 dëshmorë, si dhe ishin plagosur e arrestuan qindra të tjerë. Vetëm në Prishtinë, ranë dëshmorë Ismet Krasniqi, Vetim Shala, Sevdat Xhafolli, Shukrije Obërtinca dhe Mustafë Veselaj, ndërsa u plagosën dhjetëra të tjerë. Tre dëshmorët: Xhymshit Badallaj, Xhylbehar Badallaj dhe Hajrim Badallaj kishin rënë në Zhur gjatë intervenimit të policisë në shkollën e fshatit, 20 të tjerë kanë rënë në qytete të ndryshme të Kosovës. Në këto përballje të fuqishme të rinisë shqiptare kundër forcave policore okupuese serbo-jugosllave, vlen të përmendet edhe heroizmi i demonstruesit, Sevdat Xhafolli, i cili duke u përpjekur t’i shkelte policët serbë me buldozerin që e kishte siguruar në Fabrikën e Tjegullave afër Xhamisë së Llapit, bie dëshmor.
H.Abdullahu: Gjaku i dëshmorëve, inspirim për gjeneratat e tashme dhe të ardhshme për mbrojtjen e Atdheut!
Si në shumë, protesta, aksione, dhe padëgjueshmëri tjera të popullit shqiptar ndaj pushtuesit serb, edhe në demonstratat e fuqishme të para 29 vjetëve, të cilat konsiderohen më të përgjakshmet në Kosovë, njëherësh edhe më rezistueset ndaj pushtimit serbo-sllav, trimi dhe patrioti i madh shqiptar, Ismet Krasniqi ishte në ballë të organizmit, duke qenë inspirim i madh për rininë shqiptare se ia vlen të jetë në krye të obligimit ndaj atdheut, pa e kursyer aspak veten, për çka dëshmia më e mirë ishte rënia e tij heroike në fushën e nderit më 27 mars të vitit 1989 në Prishtinë.
Ismet Krasniqi gjatë shërbimit ushtarak në ish-armatën jugosllave arrestohet dhe burgoset, duke u maltretuar rëndë nga oficerët e asaj ushtrie antishqiptare, ndërsa në burgun e Zagrebit përjetuan tortura çnjerëzore. Pas kthimit në Kosovë, Ismeti sërish arrestohet dhe burgoset, duke vuajtur në burgjet e Prishtinës, Ferizajt dhe Mitrovicës. Më pas disa herë merret në pyetje. Sërish UDB-a serbe e kishte përndjekur Ismetit. Dhe, pesë ditë para se të binte dëshmor, Ismeti arrestohet nga policia, duke u mbajtur në stacionin e atëhershëm në lagjen Dardania në Prishtinë. Aty merret në pyetje dhe i kërkohet të heqë dorë nga veprimtaria e tij kundër ish-Jugosllavisë dhe Serbisë, duke e kërcënuar edhe me likuidim fizik. Megjithatë Ismet Krasniqi, duke treguar mospërfillje ndaj kërcënimit të UDB-ës, ishte i vendosur në qëndrimet e tij se rezistenca për liri dhe bashkim kombëtar duhet të jetë një përpjekje e pandalshme deri në arritjen përfundimtare të saj, duke u sendërtuar në vepër i amanetit të dëshmorëve të kombit por edhe vullneti i shqiptarëve për një shtet të përbashkët shqiptar.
Ishte 27 marsi i vitit 1989. Në qendër të Prishtinës filluan demonstratat, si dhe përleshjet e para të demonstruesve shqiptarë me forcat e shumta policore të armatosura deri në dhëmbë. Rinia shqiptare ishte më e vendosur se kurrë. UDB-a kishte filluar të dallonte demonstruesit më të vendosur dhe filloi t’i arrestonte disa sish. Ismeti duke iu falënderuar zhdërvjelltësisë që posedonte iu shmang kapjes, duke i plandosur për tokë dy UDB-ash. Pas kësaj rinia shqiptare mori hov dhe filloi marshimin e tyre kundër policisë serbe, duke kërkuar largimin e pushtetit okupues serb nga Kosova, dhe me brohoritje të fuqishme për Republikën e Kosovës. Ismeti me shokë u gjend përballë kriminelëve serbë, para gazit lotsjellës, tankeve dhe autoblindave, duke brohoritur për liri e për fitore deri në bashkim. Pas intervenimit brutal të policisë serbe, demonstruesit u shpërndanë për t’u organizuar sërish më vonë edhe më fuqishëm. Por, më pas policisë që ishin të pajisura edhe me autoblinda, tanke, si ndihmë u shkuan edhe disa helikopterë të cilët nga ajri përcillnin përleshjet me demonstruesit sypatrembur shqiptarë ndaj forcave të shumta policore serbo-jugosllave. Dhe, nën krismat e kallashnikovëve, hedhjen e gazit lotsjellës, si dhe helikopterëve të cilët ishin shumë afër vendndodhjes së demonstruesve, Ismeti me shokët sypatrembur nuk u ndalën së thirruri për liri dhe për fitore definitive deri në çlirimin e Kosovës dhe bashkimin kombëtar. Mirëpo guximin, idealin e Ismetit dhe shokëve të tij nuk kishte kush ta ndalë pos plumbave të kriminelëve të regjimit serb, dhe kështu ai u bë një nga shembujt e shumtë se si duhet sakrifikohet për liri dhe kauzën e drejtë kombëtare deri në bashkimin e të gjitha trojeve shqiptare.
Vlen të theksohet se në demonstratat e 27 dhe 28 marsit në Kosovë ranë 28 dëshmorë , si dhe u plagosën e u arrestuan qindra të tjerë. Vetëm në Prishtinë, ranë dëshmorë Ismet Krasniqi, Vetim Shala, Sevdat Xhafolli, Shukrije Obërtinca dhe Mustafë Veselaj, ndërsa u plagosën dhjetëra të tjerë.
Në këto përballje të fuqishme të rinisë shqiptare ndaj forcave policore okupuese serbo-jugosllave, vlen të përmendet edhe heroizmi i demonstruesit Sevdat Xhafolli, i cili duke u përpjekur t’i shkelte policët serbë me buldozerin që e kishte siguruar në Fabrikën e Tjegullave afër Xhamisë së Llapit, bie dëshmor.
