Për pak çaste
flakë e verdhë kandili në venitje
nën hijen tënde
pak çaste kalova
strukur
fshehur
prehur
dehur
me ndjenjën e fshehjes
ai duket e nuk fiton asgjë
me ndjenjën e dukjes
ai humb
shumëçka nga qenësia e vet
në kapërcim të ylberit
jo
ai nuk humbi burrërinë
atë që nuk e kishte
nuk e humbi
për pasojë
mashkull mbeti
çaste trishtimi
vite pritjeje
të ardhjes në ikje
të hutuar
fjetur
e zgjuar
si në lojë
pak çaste ia fala ëndrrës tënde
ani pse sot nuk është ditë feste
festojmë
nuk është ditë ashuresh
ashurojmë
nuk është ditë çlirimi
marshojmë
nuk është kohë monarkësh
monarkët imitojmë
nuk është ditë martesash
dasmojmë
nuk është ditë trishtimi
vajtojmë
nuk është ditë morti
varre hapim
nuk është ditë ngushëllimi
ngushëllohemi
për pak çaste
nën dritën e kandilit të venitur
që dikujt po i rri te koka
edhe për pak çaste
përderisa ai nuk është fikur
dua t’i them
lamtumirë o njeri i lig
dua t’i them
jo pas vdekjes
shprehi kjo jo e dëlirë
pas vdekjes
edhe për të ligjtë themi
eh
ka qenë njeri i mirë
Kohë e pakohë
kohë dimri
bora që nuk po bie
në kohën e vet
banalitet anakronik
kohë vere
shiu harron tokën e vet
bari që thahet për një pikë uji
ndëshkim modern
gjithë ky zhvillim shkencor
qiellin hallakatin me zbulimin e galaktikave të reja
shpresë e njerëzimit për të gjetur shpëtimin e premtuar
këtu e pesëqind milion vite më vonë
ushqehemi me të arriturat e shkencës
botë fantastike
që të sotmen vret me helm e barot
me peshën e atomit
me ngjyrën e gjakut
me kripën e lotit
planeti mars
shpëtimi i popullit
skelete të shkapërderdhura gjithandej
mbi dhe mbetur
kjo botë moderne
të ardhmen premton
premtim i tretur
për ta zhvendosur vëmendjen jashtë galaktikës sonë
atje ku mund të arrijmë
pesëqind milion vite më vonë
ku njerëzia shpëtimin do gjejnë
kokën do ta mbështesin mbi yllin polarë
gjumin rehat do bëjnë
do bëjnë pallë
bora që nuk po ngrin në kohën e vet
moti i thatë që shi nuk po sjell
lulja me buzët e plasaritura
në vend të aromës
tym po nxjerr
uroj që më në fund të shfaqet zoti
më tha miku im
të na dëshmojë ekzistencën e tij
për faktin se si lejon
që injoranca të çmohet si mençuri
makutëria si virtyt
grabitja si zotësi
cubnia si trimëri
anarkia si rregull
tirania si rend
imoraliteti si normë
pabesia si shkathtësi
hipokrizia si çiltërsi
mes hamendjes së ekzistimit të tij
e paça gabim
amen
Maj, 2017