Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Ka kohë që jam vënë para dileme për ta bërë këtë shkrim qoftë dhe në formë përkujtimi për heroinën e kombit tonë Xhevë Krasniqi-Lladrovci. Përgjegjësia për të realizuar ashtu siç mëndoja unë ishte e madhe ngase gjithmonë më mbante pezull një dozë frike se a do mund ta pasqyrojë përmës këti vështrimi historinë e jetës së saj. Ky hezitim më nxiste që kohë pas kohe ta shfletoja poemën: „ Ngjarje nga vrragë kohe“, që babai Abdyli ia kishte dedikuar në ditën që e përcolli nuse për në shtëpinë e Fehmiut,më 21.01.1988.
Ishte fillim naji i vitit 1990,ulur në një kënd të oborrit para Fakultetit Filologjik në Prishtinë bashkë me Servetën ( motrën e Xhevës ) po bisedonim rreth gjendjes aktuale të kohës e në veçanti për lirimin nga burgu të bacë Adem Demaçit dhe s‘përmbahëshim dot nga gëzimi që një frymë e re politike veç sa kishte filluar në Kosovë. Në bisedë e sipër ajo nxorri nga pala e një libri këtë poemë dhe në shënjë respekti ma dhuroi. Për mua ishte një nderë i veçantë prandaj e ruajta më fanatizëm ndër gjërarat e mia të çmuara, madje edhe atëherë kur flakët e luftës bënë shkrumb e hi edhe shtëpinë tonë. Aso kohe as që më shkonte mendja se jeta e Xhevës do të mirrte një epilog të tillë. Duke e analizuar më kujdesë historinë e jetës së saj në prizmin e kohës kam ardhur në konkludim se vetë jeta e saj identifikohët me nocionin- Luftë. Duke e parë nga këndëveshtrimi im ky nocion e klasifikon veprimtarinë e saj përmës dy periudhave kohore: në atë të paraluftës si dhe gjatë luftës në Kosovë.
Në pjesën e parë përmblidhët shkollimi,përfundimi i studimëve dhe punësimi në gjimnazin e Kijevës si profësoreshë e gjuhës shqipe. Synimi i saj për të edukuar brezin e ri në vijën kombëtare ishte dhë njeri nga parimët kyç që e kishisht udhëhequr ndër vite. Kjo nismë e mbarë i ndërpritët padrejtësisht nga ish sistemi i kohës me preteksin se „ ka kryër veprimtari armiqsore që bije ndesh më kushtetutën e R.S.F.J“.
Filozofija e jetës e kishte mësuar të vepronte edhe atëherë kur rrëthanat ishin më absurde. E mbyllur në heshtje,duke e parë jetën në një prizëm tjetër, vëndosë të shkojë në familjën e Fehmiut. Gjatë asaj kohe Fehmiu po e vuante denimin e shqiptuar prej dhjetë vitësh në burgjët e Kroacisë nën akuzën „ për veprimtari armiqsore“.
Këtu fillon edhe odisejada e jetës së saj e pasqyruar mjaft mirë në vargjët e poemës: „ Në vend të kerrit për nuse, si nuse keni hapat e besës, fjalës të nderit dhe jetës“. Ajo është e çartë në veprime dhe përpiqët që brënda qëniës së saj ti ndryjë emocionët e dashurisë që kishte për Fehmiun duke i lënë hapsirë respektit dhe dashurisë njerëzore. Ky gërshetim ndjenjash e vë në pah karakterin e saj të fortë dhe virtytët e larta që posedonte para të cilave nuk heshtë as i Ati i cili në një moment përpiqët ta përsonifikojë figurën e saj komplekse: „ Shkuat nuse nëpër terr pa stoli, pa kerr pa Flamur sikur të ishe gur“. Në fakt këtu shfaqët ligjërimi lirik i përcjellur nga epizmi e që e nxjerr në pah udhëtimin e papërshkruar të babait më të bijën në një natë të ftoht dimëri që njëherit mund të jetë dhe shtëgëtimi më i rrallë në historinë e kombit tonë: „ Një krushk, një njeri, një Baba. Xhevë ! Është i yti Prind ! Në zemër mbanë një zjarr një prush“. Shpërthimit emocional dhe rrëfimit të sinqert nuk i shpëton as në momentët e mdarjës nga e bija atëherë kur përpiqėt ta sfidojë dhëmbjën, por për një çast emocionët ia zotërojnë arsyën duke e kthyër në pozicionin e babait sentimental: „ Me rastin e ndarjës nga ne në agimin e kësaj dite akoma pa dritë,në vend të buzëqeshjës-për kujtim na latë mallin e jetës dhe lotin tonë duke u rrokullisë për faqe më peshë gur mulliri“.
Kapitull të veçantë në jetën e saj shënon lufta në Kroaci dhe qëndrimi i saj i përkohëshëm në Gjermani. Aty u njoh për së afërmi më jetën e kurbetqarit i kuptojë plagët e shpirtit të tyre dhe mallin që kishin për atdhe. U përball edhe vet më atë realitet por për asnjë çast nuk e pushojë veprimtarinë në dobi të çështjës kombëtare. Kyçja e hershme në radhët e UÇK-ës ishte motivimi më i mirë që e nxiste të kthehej ilegalisht në Kosovë edhe atëherë kur një pjesën e madhe e popullatës tonë bënin gjum të rehatshëm në shtretërit e robërisë.
Më 11.03.1998, ajo bashkë më Fehmiun dhe një grup shokësh ( Bekim Berishas-ABEJA, Fatmir Limaj,Agim Bajrami, Ismet Jashari,Haxhi Shala,Mirush Daka,etj.) kalojnë kufirin shqiptaro-shqiptar dhe hyjnë në Kosovë.
Ashtu si Anteu mitik që më tërë forcën qëndron në këmbët e veta , vetëm kur është në truallin amë, ashtu u ndi Xheva posa hyri në Drenicë. Freskia e ati mengjesi e përziër nga një nostalgji e papërshkruar e rikthën atë gati dhjetë vite prapa, pikërisht në natën kur ajo kishte udhëtuar për tek familja e Fehmiut. Ç‘rastësi ! Tani ata po kthehëshin bashkë si krushq të lirisë të përcjellur nga ushtima e malëve të Dukagjinit e nën refrenin e vargjeve të D. Agollit: „ Nuk ka Shqipëri dhe Kosovë,por ka Shqipëri këtej Drinit dhe Shqipëri përtej Drinit“. Fillimisht vëndosën nė Rezallë,aty morën informacionët rreth zhvillit të luftimëve,pastaj u angazhua rreth sistemimit të vajzave të reja nėper brigada të cilat në mënyrë vullnetare ju bashkuan radhëve të UCÇK-ës posa e kishin kuptuar që Xheva është në frontet e luftës. Pas luftimeve të shumta nëpër Drenicë ajo me një grup të luftëtarëve të reja përqëndrohët në Baicë të Drenasit ku vëndosin ta mbajnë pikën e ashtuquajtur „ Të Tuneli“. Këtu arriti ta universalizojë përjetimin e saj të fort dhe të thellë duke e dëshmuar artin e saj luftarak edhe atëherë kur e kuptoi se i kishte ra heroikisht i shoqi në një luftë të ashpër e ballë për ballë më armikun. E përulur më respekt mbi jetën dhe qëndresën e Tij ajo vëndosi të luftojë e të merr hak. Pas një luftë të ashpër dhe të pabarabartë goditët në kokë nga një predhë mortaje dhe bije për t‘mos vdekur kurrë. U kthy në Drenicë për t‘iu bashkuar zërit të Shotës në luftën finale ndonëse deshira për ti parë trojet e bashkuara mbeti pengu i saj i vetëm. Më luftën dhe qëndresën e saj heroike ajo dëshmoi aftësitë e saj zotëruese prej një intelektualeje të mirfillët, bashkëshorteje besnike dhe luftëtare e madhe.
Ju kërkova në rrënjët e kohës.
U pashë si kuvendonit në Logun e Zanave,
Desha të jem pranë jushë
Që forcë i dhatë kësaj toke
Heroina të fisit arbërorë.
