… MOS IKNI NGA VLERAT
E çuditshme
ikja pas shëmtimit
lakuriqësia
perçja e zezë
ndjell vetëm zi…
Ata…
me megafon
të harbuarit
mendje shkurtër
me lesh dreqi
duan të na e vrasin
ndërgjegjen.
Vëlla thonë kemi dreqin
me mjekër deri në kërthizë
Modë thonë kemi zhveshjen
të tjerat betohen në vdekje
me çarçafët e zi.
Ju… mos merrni malin
n’kultura e huaja
vlerë e jona është
Teuta si Princeshë.
Ajo s’deshi zhveshjen
gjinjtë në lëndinë
po as çarçafët e zi
t’ia mbulojnë bukurinë.
Për ne…., etninë
porosi nga princesha
të mos ikim nga vlerat.
JU VRAFSHIN ZANAT!…
Shkuat dasmorë
Në ëndrrën e lirisë
Në një dasmë të madhe të bëheni valltar,
Diku, në lagjen e trimave,
E në atë valle shqiponjash
Dikush korbin papritmas e ndjellte,
Të qeshur ishit, por tradhtia u priste.
Zanat e malit mbi ju u lutën
Me fustanella të bardhë
E plagët ua lidhnin vetëm me lot.
Nga djepi i Pirros-Burrë i Shqipes
erdhët si engjëj të buzëqeshur,
të pushoni pak u ulët në Iliridë
e Dardanisë së vjetër ia hodhët krahun!
Nuk e di pse u thanë
Mirëserdhët ju o shqipe,
Kot u presin të gjallë loket në vatra
Me duar të hapura e të thata.
Ju vrafshin ju zanat e maleve
Që pas shpine engjëjt na i vratë!
JU…
(Jusufi, Kadriu e Bardhi)
Ju…
Jeni mes nesh,
Bataretë e rrëmujshme
Nuk ju tremben
E gjithmonë
U kthyet në shtatore,
Në mijëra faqe
Po u gjejmë,
Më të ndritur
Se drita!…
Flatruat
si shqiponja
Koha
Nuk ua thau gjakun
Jeni fillesa e dritës
Ringjallje e Etnisë
Përherë të njomë
E vet ndërgjegjja
E kësaj Toke!…
KRISI PUSHKA
Në fshat kumboi zëri
Thanë u lind djalë
Klithmat pushtuan kullën
E ushtima mori dhenë.
U lind djalë për tokë
Ushtoi mali me këngë
Dhe Zanat ia krisën në valle
-I ngjaftë djali të atit!…
Ata u rriten me besë
Dhe ishin nishanxhinj të mirë
Por babë bir u grindën
Dhe u prangosën me fjalë.
Për të sotmen, për dritë
Kurrë nuk u ndalën!
E UNË JAM TOKA…
E unë jam toka…
Deri n’ palcë e djegur
Kryeneç në këmbë
Më rri plisi i Arbrit
Kanjusha solli
Tuje plisbardhëve
po ngordhin hienat
Thanë në mardhë
Nga fusha e art
Ku pushon Teuta
Po kthehen shkronjat
me shandan në dorë
Të çlirimtarëve
Oso Kuka që moti
Lahutës i bjer
Në bjeshkë e fusha
Si legjendë
Ligësisht ata…
Ma qëlluan Avniun
Në pritë
Me të njëjtë krismë
Ma vranë
Hasan Prishtinën.
E ende po më shigjeton
Reja e zezë kobzezë
mbytur thellë
Me sy shterur
Në krahinat e mia…
E ata…
Kapërdihen
Kafshojnë vetën.
Plagët më janë hapur
Kullojnë gjak
Ende për etninë
Mbretëresha ime.
O kohë, o tmerr …
Pse vetëm mbi mua bien!?