Nëntor pa ty Ky Nëntor i lavdisë Nëntor i festave dhe krenarisë Nëntor ku gërshetohen pikëllimi, lavdia Se pa ty këtë Nëntor syri loton nga mërzia. —- Se për mot festës i jepje simbolikë Me lule mbi varre dëshmorësh E sot 61 lulet e jetës tënde Do t’i thuren kurorës. —- Në këtë nëntor ku ti nuk je Plot pikëllim jemi edhe ne Se ky nëntor i festave kombëtare Pa ty na gjeti si bora mbi male. —- Se festonim bashkë nëntorët Ti, unë, atdheu, me flamur Një ditëlindje së bashku e kishim E sot jemi të lodhur nga loti Që na mashtron e rrjedh mbi flamur. —- A ta shpalos flamurin për ditëlindje? Apo si përkujtim të ditës kur ike? E 61 lule kurorës t’i vendosi Plot krenari për rrugën që hapërove ti E flamuri kombëtar të përcolli në përjetësi.
Qerimane Polisi: Në 6-mujorin e ndarjes nga jeta dhe 61-vjetorin e lindjes së prof. dr. Mehdi Polisit
Një jetë me ty
Të përcolla në çdo hap të jetës. Në punë, në vuajtje e gëzime, së bashku ndamë të gjitha sfidat e jetës, ishe mbështetje e krah i imi, kur sëmundja rëndoi mbi mua. Ti kurrë nuk u lodhe, ti kurrë nuk ndale punën, as atëherë kur sundimi shekullor lëshoi kërbaçin mbi çerdhet e dijes. Ishe krah i studentëve, nuk i braktise as edhe për pasuritë e botës, as për të mirat e jetës, me zell, përkushtim, durim, sfidove jetën, sakrifikove veten, shëndetin dhe familjen. Edhe në terr, në dritë qiriri dhe në të ftohtë, Ti nuk iu ndave dijes, se betimi yt ish që mbi Zotin, dijen dhe punën me nderë, nuk vendos asgjë tjetër. Ne si familjarë jemi krenarë që të patëm Zot shtëpie, të patëm bujarë, të sinqertë, besnik e të palodhur, bashkëshort, mik, shok, që kurrë nuk i deshi të keqen askujt. U mundove që mos lësh anash familjen, miqtë e studentët, prandaj edhe sikur një jetë ta kishim jetuar bashkë, Ti përsëri nuk do të ndryshoje qëndrimin tënd. 60 vjet tuat shembëlluan e na bënë të jemi krenarë që të patëm. Sot gjashtë muaj pa Ty, sa një mal mbi ne, në 61-vjetorin e lindjes, me mungesën tënde fizike, na bëjnë që të ngushëllohemi me udhën që ti e trasove me nder, mirësi, sinqeritet e atdhedashuri.
Me Ty krenarë gjithmonë!
Pa Ty kemi ra, si zogu pa krah
Se Ty të patëm mbështetje
E tash të lodhur
Si udhëtarë me etje.
E sytë na u tretën
Se ngushëllime e forcë ishe Ti
Ti ishe ditë në syrin tim
E tash kam mbetë si fëmijë jetim.
Pa Ty jemi plot pikëllim
Se mbi ne një vello me tym
Se ditët rrjedhin po jo si më parë
Ne i kapërcejmë të gjithë zemërvrarë.
Edhe sot pas gjashtë muaj
Pa ty ndjejmë dhembje njësoj
Ne që të patëm prind
Bashkëshort, shok e mik.
Nuk mund të besojmë që Ti ke ikë.
Ti je me ne edhe tash e sot
Edhe pse nuk të shohim e prekim dot
Se je me vepra e shpirt me ne
Ishe, do të jesh, gjithmonë ndër ne.
Lavdi punës e veprës tënde
Se kurrë s’u lodhe e pas nuk bëre
Por pa lodhje e durim
Për shqiptari punove pa përtim.
Prishtinë, 6.11.2014.