Revista e librit ndër më prestigjiozet, në Gjermani, "Buchland", ka prezantuar romanin, "Guri i Berimit" ( Der Stein des Eides)

Revista e librit ndër më prestigjiozet, në Gjermani, “Buchland”, ka prezantuar romanin, “Guri i Berimit” ( Der Stein des Eides)

Nga nëntori i vitit 2023,  kur  Shtëpia botuese NOVUM  e ka botuar romanin, “Guri i Betimit”  ( Der Stein  des Eides) e deri tani, ky roman historik i autorit, Ahmet Qeriqi, përkthyer në gjuhën gjermane nga Antigonë Qeriqi-Saliu, ka ngjallur një interesim të jashtëzakonshëm te lexuesit dhe një pjese të kritikës letrare.  Botimin e shkrimit  e ka  publikuar zonja, Sansarah Hammer e cila ka shkruar:  I nderuar zoti Qeriqi. Është publikuar numri i ri i revistës “Buchland”. Ju e keni pasuruar revistën tonë me kontributin tuaj dhe ne dëshirojmë t’ju falënderojmë shumë për këtë, ka njoftuar, zonja Sansarah Hammer.

Deri tani janë shpërndarë qindra informacione nga mediet dhe portalet e shumta në internet, në google,  lidhur me librin, përmbajtjen, përkthimin dhe  vëmendjen që ka ngjallur romani  përgjithësisht me tërësinë e sintetizuar letrare artistike, të një epoke historike, e cila ka lënë gjurmë  të pashlyeshme jo vetëm në literaturë, me fakte e dokumente të shumta  në gjuhën  turke, greke, sllave, e të tjera, por edhe në memorien kombëtare të popujve të kohës, në qershor të vitit 1389,  kur në Kosovë, janë ndeshur dy botë, dy civilizime, dy forca kundërshtare, njëra pushtuese, ajo e Perandorisë Osmane, tjetra mbrojtëse, por edhe heterogjene e pushtuese brenda vetvetes, sikur ishte Perandoria e Bizantit, në shthurje e sipër.

Duke shfletuar faqet e medieve dhe portaleve ku është prezantuar libri, hetojmë se tema e romanit për lexuesin gjerman, është mjaft atraktive, pasi brendia dhe përmbajtja e romanit, sjellin një botë të veçantë, të panjohur sa duhet, sidomos të rolit që kanë luajtur shqiptarët në historinë e Mesjetës dhe që është anashkaluar madje edhe është injoruar nga historiografia sllave e kohës, e cila ka shpërfillur të vërtetën e njohur historike se shqiptarët e kohës  ishin të krishterë lindorë, por kishin një gjuhë dhe  kulturë tjetër nga ajo greke e sllave. Ata kishin shumë principata të shkapërderdhura në Ballkan, të cilat për herë të parë i bashkoi, Gjergj Kastrioti-Skënderbeu në vitin 1444.

 “Guri i Betimit”,  është një histori e rikthyer në kujtesë për Motin e Madh, për Mesjetën, e cila në një kohë të caktuar, është  bërë përpjekje të harrohet, por koha e ka rikthyer, sepse koha lanë e shpërlanë të kaluarën  dhe është gjykatësi më i mirë dhe i pa zëvendësueshëm,  për të venë gjithçka në vendin e vet. Koha edhe mënon, por kurrë nuk harron. Në mos më shumë ajo ruan fragmente, detaje, dromca, toponime, antroponime, të cilat  rikthejnë në kujtesë një të kaluar, sado e largët qoftë ajo. Toponimet e ruajtura gjatë shekujve si: Kroni i Mbretit dhe legjenda për rrjedhën e ujit nga guri, Gazimestani, Tyrbja e Sulltan Muradit të Parë, “Varri i pretenduar i Milush Kopiliqit në Rezallë”, “Bunari i Milloshit”, në Kopiliq të Epërm dhe të Poshtëm, Kapella e varrezave të Mesjetës, në Kopiliq të Epërm, Guri i Varrimit, në Likoc, janë fakte të mbetura fizike, që nuk mund të injorohen. “Guri i Kopiliqit” në Rezallë, tri artefakte të kohës ilire romake, të gjetura në Kopiliq e që ruhen, në oborrin e Shtëpisë së Kulturës në Skënderaj, Guri i Madh  katror, i skalitur me mjeshtëri dhe me shkronja të panjohura i Kopiliqit, i zbuluar në vitin 1986, të cilin  e morën serbët dhe nuk dhanë asnjë informatë zyrtare,  nuk janë vetëm relikte por janë pjesa e mbetur fizike, janë “torzot”, fragmentet,   që i kanë shpëtuar dhëmbit të pamëshirshëm të kohës së despotëve, vrastarëve e barbarëve.   

Kontrolloni gjithashtu

Albert Z. ZHOLI; Drithijet e  Panairit të librit  të 27-të, “Tirana 2024”.

Dje, pas një maratone prej 5 ditësh në Pallatin gjigand të Kongreseve, u mbyll panairi …