Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Rexhep Mitrovica, ishte veprimtar i njohur i Lëvizjes Kombëtare shqiptare, nënshkrues i Deklaratës së Pavarësisë së Shqipërisë, nëpunës, ministër dhe kryeministër i Shqipërisë gjatë viteve 1943-1944.
Figura atdhetare e Rexhep Mitrovicës është komplekse dhe ende nuk është ndriçuar në të gjitha segmentet. Duke qenë intelektual i mirënjohur, i cili ka kaluar në kushte dhe rrethana tejet të rënduara dhe të vështira për kombin shqiptar në përgjithësi e në veçanti për shqiptarët e Kosovës dhe trevave nën pushtimin jugosllav, Rexhep Mitrovica është në mesin e atyre veprimtarëve, i cili ka bërë përpjekje të pareshtura për pajtim dhe unifikim kombëtar. Duke qenë bartës dhe pjesëmarrës në disa nga zhvillimet më të rëndësishme kombëtare, ai ka përballura me shumë sukses misionin e tij atdhetar, pavarësisht se në kohën e pushtimit italian në Shqipëri ishte në poste të larta qeveritare e diplomatike.
Ai nuk ka rënë pre e orekseve personale për të rrëmbyer pushtetin në duart e veta por ka kryer me ndërgjegje detyrat që iu kanë caktuar. Edhe pse e kishte shok dhe bashkëvendës Xhafer Devën, ai nuk mori pjesë në veprimet e tij të shëmtuara, kundër partizanëve dhe popullatës së i përkrahte, veprime të cilat ia damkosën biografinë.
Si intelektual me kulturë dhe arsimimi të lartë, Rexhep Mitrovica ishte në mesin e atdhetarëve të matur dhe të durueshëm, ashtu sikur Gjergj Fishta, Bedri Pejani, Tahir Zajmi, Ernest Koliqi, Mehdi Frashri, Tahir Zajmi e të tjerë, nga dy të këqijat, për kohën kishin zgjedhur të keqen më të vogël.
Ata nuk u bënë vegla të italianëve kundër interesit kombëtar të shqiptarëve. Rexhep Mitrovica dhe klasa e tij politike luftoi për mbrojtjen e tërësisë territoriale shqiptare, sidomos në trojet shqiptare të pushtuara nga Jugosllavia. Atëherë kur kishte parë dhe kishte konsideruar se italianët po i favorizonin forcat malazeze, ai goditi rëndë ushtrinë e tyre duke shpejtuar rrënimin e saj. Kjo veprimtari e tij ra në sy të fashistëve italianë, të cilët në gusht të vitit 1943 e arrestuan. U dënua disa vjet me akuzën për veprimtari kundër regjimit italian në Shqipëri. Burgun deri më 13 shtator, bashkë me Bedri Pejanin, Mehdi Frashërin, Xhelal Mitrovicën etj. e vuajti në Porto-Romano afër qytetit të Durrësit. Ndonëse mbi të u ushtrua një dhunë e paparë, ai nuk u përkul, nuk u thye shpirtërisht.
Në mesin e nacionalistëve shqiptarë, të cilët shpëtimin e kishin kërkuar nga një fuqi e madhe botërore, sikur ishte Italia e kohës, Rexhep Mitrovica shquhet për mbajtjen e një qëndrimi shumë të ekuilibruar. Ai e dinte mirë se dallimi mes Italisë dhe Jugosllavisë sa u përkiste shqiptarëve ishte shumë i madh, fare i pakrahasueshëm. Andaj, ata nuk ranë në karremin e ideologjisë fashiste, por në aleancë me forcat italiane e më vonë ato gjermane, arritën që për katër vjet shqiptarët të bashkoheshin në një shtet, që ishte qind për qind më i arsyeshëm dhe shumë më i pranueshëm nga shqiptarët, sesa regjimi barbar shqiptarë- vrasës i Jugosllavisë monarkike që kishte sunduar me dhunë terror e barbari mbi shqiptarët prej vitit 1912 e deri në vitin 1941 dhe që i kishte privuar ata nga çdo e drejtë kombëtare, ( Ahmet Qeriqi)
Rexhepi u lind në Mitrovicë, rrjedh nga një familje atdhetare e fisit Hot me prejardhje nga rrethina e Shkodrës. Mësimet e para në gjuhën turke i mori në një “mejtep” në Mitrovicë. Në vitin shkollor 1902-1903, në moshën 14 vjeçare vazhdoi mësimet në gjimnazin Mbretëror të Selanikut, Lice i njohur në gjuhën turke. Shkollimin e lartë e kishte vazhduar në Paris, por detyrohet ta ndërpresë mbas dy vitesh, meqë i kishte vdekur babai.
Pas kthimit në Shkup, Rexhepi mori drejtimin e shkollës profesionale aty, ku veçohet ngritja prej tij e një biblioteke të shkollës me rreth 700 libra. Së bashku me Bedri Pejanin e Sali Gjukën më 1908-n udhëhoqi një fushatë propagandistike si parapërgatitje për Kongresin e Manastirit.
Në prill të 1910 merr pjesë në Kongresin e Dytë të Manastirit.
Merr pjesë në Shpalljen e Pavarësisë në Vlorë, më 1912 ku firmos Rexhep. Ishte ai që propozoi sekretarët e Kuvendit:
“Si u mbaruan këto punë, zoti Rexhep Beu mori fjalën e tha që si kryetar të kuvendit të zgjidhet Ismail Qemal Beu, si shkronjës i parë Luigj Gurakuqi e shkronjës i dytë z. Shefqet bej Daiu. Delegatët e pëlqyen këtë kërkim dhe të propozuarit me të përplasur duarsh”.
Më 7 mars 1914, Mitrovica mori pjesë në pritjen që iu bë Princ Vidit, i cili zbriti në Durrës. Me fillimin e Luftës së Parë Botërore u largua në Austri. Më 1916-n u vendos në Vjenë. Atje studioi katër vjet me radhë shkencat pedagogjike.
Duke njohur vendimet e Kongresit Arsimor të Lushnjës (gusht 1920) për problemin e sistemit arsimor, Mitrovica menjëherë filloi punën në shtrirjen e rrjetit arsimor. Kongresi arsimor, që kishte si synim njësimin e organizimit të shkollës dhe zhvillimin e mëtejshëm të sistemit arsimor ekzistues, me iniciativen e Rexhep Mitrovicës, punoi në drejtim të sigurimit të kuadrit arsimor, të unifikimit të programeve mësimore, hartimit të teksteve shkollore, përgatitjes së disa projektligjeve, të cilat synonin në sanksionimin e drejtimeve kryesore që do të kishte arsimi në shtetin e ri, si: organizimi i institucioneve qendrore arsimore, dokumentacioni shkollor etj. Kështu, Këshilli Kombëtar nën udhëheqjen e Rexhep Mitrovicës miratoi ligjet: “Mbi organizimin qendror të Ministrisë së Arsimit”, “Mbi organizimin themelor të Ministrisë së Arsimit”, “Mbi ndjekjen e detyrueshme të shkollës”, “Mbi emërime e shpërngulje mësuesish”, “Mbi ngritjen dhe mbajtjen e ndërtesave shkollore”, “Mbi tekstet shkollore” dhe “Mbi bursat”. Rexhep Mitrovica përkrahu dhe ndihmoi organizimin dhe mbajtjen e Kongresit Arsimor të Tiranës (22.7 – 3.8.1922) ku u morën gjithashtu vendime të rëndësishme për demokratizimin e shkollës, laicizmin e saj, njësimin e punës mësimore, u miratua programi i ri i shkollës fillore, u caktuan afatet e shkollës fillore, u vendos që të çelen shkolla të ulëta profesionale trivjeçare dhe Gjimnazi gjashtëvjeçar, të ngrihet roli i lëndëve shkencore, u shtrua nevoja e ngutshme për zbatimin e parimit të konkretizimit.
Hodhi idenë e hapjes së një biblioteke kombëtare në Tiranë.
Në politikë në vitet 1920-1924, si ministër i Arsimit pas 26 dhjetorit 1920 në qeverinë e Xhafer Ypit; anëtar i Komitetit të Kosovës në Degën e Durrësit. Mit’hat Frashëri rekomandon që në Kongresin e Lidhjes Shqiptare të Shoqërisë së Kombeve të hyjë Rexhep Mitrovica, Eshref Frashëri, Bedri Pejani, Sejfi Vllamasi dhe Aleksandër Xhuvani. Rexhep Mitrovica inspektoi dhe ndihmoi shkollat shqipe në veri e në jug të Shqipërisë, ndikoi që parlamenti shiptar të japë votbesimin për shkollën profesionale, autorizoi shumën prej 60 mijë franga ari për të plotësuar ndërtesën e kolegjit të filluar nga turqit më 1910. Shkolla u pagua nga qeveria dhe përgjegjësia për sigurimin e lokalit binte mbi shqiptarët. Shkolla profesionale shqiptare ose Shkolla Teknike Shqiptaro-Amerikane u krye në prill të vitit 1922. Ministri i Arsimit Rexhep Mitrovica bashkëpunoi ngusht me udhëheqësit e shkollës profesionale, Harry Fultz, Charles Holingshed etj. Me përkrahjen e Ministrisë së Arsimit dhe vëçanërisht të Rexhep Mitrovicës, u themeluan organizatat profesionale të mësuesve të Shqipërisë, si: “Lidhja e mësuesve të prefekturës së Durrësit” (8 janar 1922), “Lidhja e mësuesve të prefekturës së Shkodrës” (18.6.1922), “Lidhja shoqërore e arsimtarëve të Korçës” (23.3.1923) etj., që çuan në krijimin në Tiranë të Lidhjes së Përgjithshme të Arsimtarëve të Shqipërisë” (gusht 1924), në botimin e revistës “Arsimtari”. Në vitet 1925-1939 veproi në Kosovë e mandej në emigrim.
Më 6 prill 1941 Gjermania hitleriane sulmon Mbretërinë Jugosllave, gjë që pritet me entuziazëm nga krerët e popullit shqiptar të Kosovës që kishin pësuar politikat shfaronjëse të Jugosllavisë. Pas ndarjes së Kosovës në tri zona ndikimi, asaj italiane, gjermane dhe bullgare. Zona gjermane ra në kontrollin e krerëve vendas, Bedri Pejanit dhe Xh. Devës. Delegacioni shqiptar, pas akuzave të ministrit Aqimoviq për gjoja vrasjet që bënin shqiptarët mbi serbët, ofroi të dhëna relevante me të cilat dëshmohej se kjo ishte një gënjeshtër e kulluar serbe.
Rexhep Mitrovica dhe Xhafer Deva nxorën 20-30 fotografi të shqiptarëve të masakruar dhe të hedhur në Ibër (1941), duke dëshmuar se shqiptarët janë ata që kanë pësuar nga kriminelët serbë.
Bedri Pejani pohon se bashkë me Rexhep Mitrovicën, Ali Dragën, Vehbi Frashërin e Kudret Kokoshin kanë qenë edhe disa herë të tjera në Beograd, ku kanë paraqitur pikëpamjet dhe qëndrimet e tyre për mos copëtimin e Kosovës. Në një mbledhje tjetër që u mbajt në Besianë, ish- Podujevë midis palës shqiptare dhe asaj serbe e ku palën serbe e përfaqësonte Vojvoda Kosta Peqanci, komandant i çetnikëve në kufi, u gjykuan sulmet dhe masakrat e çetnikëve në kufijtë veriorë të Kosovës.
Në këtë kohë gjermanët urdhëruan që të burgosën çifutët e romët (gabelë e arixhinj) me origjinë nga Egjipti, mirëpo, pas ndërhyrjes së Rexhep Mitrovicës, Xhafer Devës, Ago Agait e Vehbi Frashërit, ky vendim nuk u zbatua, përkundrazi, iu mundësua hebrenjve që përmes korridorit të sigurt nëpër Drenicë, të tërhiqen deri në Shqipëri e tutje.
Rexhep Mitrovica kishte marrë në dorëzim detyrën e Komandantit të Forcave Vullnetare Shqiptare në trojet e çliruara. Pos si organizator i veprimeve luftarake, u angazhua me tërë qenien edhe në aksionin për pajtimin e gjaqeve në Kosovë. Punoi e luftoi për mbrojtjen e tërësisë territoriale shqiptare prej sulmeve të forcave çetnike. Kur pa se italianët po i favorizonin forcat malazeze, goditi rënd ushtrinë e tyre duke shpejtuar rrënimin e saj. Kjo veprimtari e tij ra në sy të fashistëve italianë, të cilët në gusht të vitit 1943 e arrestuan. U dënua disa vjet me akuzën “për veprimtari kundër regjimit italian në Shqipëri”. Burgun deri më 13 shtator, bashkë me Bedri Pejanin, Mehdi Frashërin, Xhelal Mitrovicën etj. e vuajti në Porto-Romano afër qytetit të Durrësit. Ndonëse mbi të u ushtrua një dhunë e paparë, ai nuk u përkul, nuk u thye shpirtërisht.
U zgjodh kryetar i KQ të Lidhjes së Dytë të Prizrenit më 16 shtator 1943. Më 16 tetor 1943 u mblodh në Tiranë Kuvendi Kombëtar, i cili shpalli “Këshillin e Lartë të Regjencës” të përbërë nga Mehdi Frashëri, Fuat Dibra, Atë Anton Harapi, Lef Nosi dhe më 5 nëntor 1943 Regjenca emëroi qeverinë me kryeministër Rexhep Mitrovicën, të cilit iu besua edhe detyra e Ministrit të Kulturës Popullore. Në maj 1944, jep dorëheqjen si kryeministër dhe kthehet në Kosovë.
Qeveria e Rexhep Mitrovicës 5 nëntor 1943- maj 1944, kishte këtë përbërje: Kryeministër, Rexhep Mitrovica, Ministër Brendshëm, Xhafer Deva, ministët Jashtëm, Bahri Omari më vonë Mehmet Konica, i Mbrojtjes Gjeneral, Prenk Pervizi, i Financave, Sokrat Dodbiba, i Botores, Musa Gjylbegu, i Drejtësisë, Rrok Kola, i Kultures, Kol Tromara, më vonë Rexhep Krasniqi, i Arsimit, Eqrem Cabej, më vonë Koço Muka, ministër i Ekonomisë Kombëtare Ago Agaj; Zëvendës-ministër i Jashtëm, Vehbi Frasheri dhe Ministër, Vasfi Visoka.
Pas Rexhep Mitrovicës Qeveria shqiptare e kohës së pushtimit gjerman u kryesua nga Fiqri Dine, dhe pastaj nga Ibrahim Biçaku deri në tetor 1944.
Në gjysmën e nëntorit 1944 grupi i personaliteteve të njohura nga Kosova Rexhep Mitrovica, Xhaferr Deva, Tahir Zajmi, Xhelal Mitrovica, dhe Rexhep Krasniqi, morën rrugën e mërgimit. Pas një qëndrimi dyjavor në Zagreb ata lëvizën drejt Austrisë. Mitrovica kishte shëndet delikat dhe u detyrua të shtrohet në senatoriumin afër qytetit Feldkireh afër kufirit zviceran. Gjatë periudhës 1945-1947 Xhaferr Deva qëndroi në Austrinë perëndimore. Në verë të këtij viti, ai bashkë me Xhelal Mitrovicën, Tahir Zajmin dhe Ali Dragën shkuan në Itali. Prej andej e tërhoqën edhe Rexhep Mitrovicën e përmirësuar. U vendosën në Gjenovë të Italisë dhe, pas dy muajsh, me ndihmën e një deputeti turk me origjinë shqiptare nga Prizreni, mik personal i Xhafer Devës, i siguruan Rexhep Mitrovicës lejen për të shkuar në Turqi, ku dhe vdiq më 21 maj të vitit 1967. (Vikipedia)
